5 juli speelde de Brit YUNGBLUD nog zijn grootste festivaloptreden op Belgische bodem. Toen al bewees hij een rockartiest te zijn van groot kaliber. Gisteren bewees hij opnieuw zijn talent in Vorst Nationaal in Brussel. 3 jaar geleden stond hij hier al als minder bekende punker, met rood geverfd haar en een olijk schooluniformpje. De evolutie die hij heeft gemaakt in deze jaren is enorm. YUNGBLUD blijft verrassen, ook op deze uitverkochte show. (Foto’s door Jolien Wilke)
Weathers beet de spits af. Slechts een aantal weken geleden aangekondigd (én gevraagd), maar compleet terecht: het viertal zette een sterke show neer. Zelfzeker danste frontman Cameron Boyer over het podium, en ja hoor, dit werkte aanstekelijk. Jammer dat de zaal nog niet erg gevuld was, maar hiervoor danken we de lange wachtrij aan de ingang. De band opende meteen met hun bekendste hits en dit bracht het publiek meteen in de juiste sferen.
Palaye Royale mocht openen. De Canadees-Amerikaanse rockband bewijst zichzelf de ideale match voor energieke YUNGBLUD. Zanger Remington Leith loopt enthousiast en boordevol energie op het podium, proberen te tippen aan de podiumpresence van Dominic Harrison. De band kan geen enkele seconde stil staan en zoekt vaak contact op met het publiek. Beukend en snerend warmen ze het publiek op. Toch blijven zij redelijk stilstaan en mislukken de moshpit en death wall. Veel geklap en gezwaai met lichtjes krijgen de rockers er wel nog uit.
YUNGBLUD opent, uiteraard, met rockopera ‘Hello, heaven hello’. De decibels schieten meteen de lucht in en de gitaar van Adam Warrington steigert zoals de zwarte hengst uit de videoclip. De toon voor de avond wordt meteen gezet en het leren jasje van Dominic Harrison blijft nog geen tien minuten aan. Meteen bezweet volgen de tonen van hit ‘The Funeral’, de eerste meezinger van de avond. De Brit eist van het publiek dat ze springen en uiteraard meermaals dat ze de handjes in de lucht steken. YUNGBLUD heeft meteen het publiek in zijn hand tot in de hoogste tribunes, waar ze ook enthousiast recht staan. Hij bouwt Vorst Nationaal om tot zijn persoonlijke, stomende rocktempel.
Zoals gebruikelijk mag iemand uit het publiek mee op het podium om ‘Fleabag’ mee te strummen op de elektrische gitaar. In België ging de eer naar de Brusselse Simon, die zelfs een kusje op de wang kreeg van Harrison. ‘Fleabag’ zal live altijd een knaller van formaat zijn en kan niet ontbreken op de setlist. YUNGBLUD wordt tijdens dit nummer zelfs letterlijk op handen gedragen door het publiek wanneer hij intiem contact opzoekt met zijn fans.
Zoals op alle andere shows van de Idols-tour wordt ook hier flink gesnoeid in de setlist. Hits zoals ‘Parents’ en ‘I love you will you marry me’ verdwijnen en moeten plaatsmaken voor het nieuwe oeuvre. Al krijgen we eventjes hoop bij de laatstgenoemde track. Harrison speelt even de akkoorden van het nummer dat hem faam bezorgde in België en laat het publiek meezingen, maar barst dan los in een mashup van ‘Tin pan boy’ en ‘Braindead!’. Een stompend hoogtepunt waar de band bezeten en overtuigend raast. De vochtig lijkende gitaar van YUNGBLUD bewijst ook hoe humide het in Vorst wordt door de energie die Harrison verwacht van zijn publiek. YUNGBLUD slaagt erin om zijn publiek zowel letterlijk als figuurlijk warm te stomen.
-
YUNGBLUD -
YUNGBLUD -
YUNGBLUD -
YUNGBLUD -
YUNGBLUD -
YUNGBLUD -
YUNGBLUD -
YUNGBLUD
Alle nummers van de nieuwste plaat schitteren live en klinken bijzonder fris. De band wordt bijgestaan door een strijkersorkest wat zorgt voor veel kippenvelmomenten. ‘Idols pt. 1’ klinkt live nog beter en single ‘Lovesick lullaby’ knettert heet. Bis-nummer ‘Ghost’ klinkt zelfs nog epischer dan dat het op wax al deed. Hier bewijst YUNGBLUD zich een ware rockster te zijn en smijt hij zijn microfoonstaander ver naar achteren om dan alle lucht uit zijn longen te schreeuwen.
Sterke rocksongs en energieke meezingers zoals ‘Loner’ en ‘Lowlife’ worden afgewisseld met tedere ballads. ‘War’ krijgt een speciaal plekje op de setlist en ook afsluiter ‘Zombie’ brult het publiek emotioneel mee. ‘Changes’, de cover van heavy metalband Black Sabbath, blijkt ook hier een hoogtepunt. Hier betuigt hij ook zijn liefde voor België en blikt hij terug op die bijzondere 5 juli wanneer hij zowel op het afscheidsconcert van Ozzy Osbourne speelde als Rock Werchter afsloot. Dominic kreeg het publiek “Ozzy” te doen schreeuwen. Wat volgt is het mooiste en emotioneelste moment van de avond. YUNGBLUD bewijst wat die pijpen van hem allemaal kunnen. Het publiek roept het refrein sterk mee, wat zorgt voor enkele oprechte traantjes bij de Brit. Trots, bezweet en betraand kijkt hij toe hoe het publiek een minutenlange ovatie heeft. Een waar onvergetelijk, kippenvel moment voor iedereen die erbij was.
De avond in Vorst Nationaal bevestigde nog maar eens wat YUNGBLUD op 5 juli al liet zien: hij is een rockartiest van wereldformaat. Met een perfecte balans tussen rauwe rocksongs, meeslepende ballads en emotionele hoogtepunten bewees hij opnieuw zijn veelzijdigheid en grenzeloze energie. Het samenspel met het publiek, de verrassende muzikale keuzes en de pure emotie maakten van dit concert een intense ervaring die nog lang zal nazinderen. YUNGBLUD bewees niet alleen zijn talent, maar ook zijn unieke band met zijn fans. Een onvergetelijke avond die hem nog steviger in de Belgische harten verankert.