Vorig seizoen kon je in onze Discovery-rubriek dagelijks een nieuw nummer ontdekken, tegenwoordig pakken we het iets anders aan en stellen we regelmatig een band of artiest voor die onlangs ons hart veroverde. Vandaag: Lauren Auder.
“Try another city, baby / Another town / Wherever I have gone / Wherever I’ve been and gone / Wherever I have gone / The blues come following down,” zong Jackson C. Frank in 1965, en die woorden zijn nog altijd wijs en waar. Lauren Auder is zeventien jaar en woont ergens in Zuid-Frankrijk, maar ook daar weet de Weltschmertz hem te vinden. Hij is een van die muzikanten die bij Tim Hecker-achtige soundscapes geen ontastbaar werk hoort, maar net een canvas waarop je vrij bent je eigen toets aan te brengen.
Dat deed Auder een jaar geleden al met verve op de ep ‘Equus’ en gisteren schoot hij alweer raak. ‘Stigmata’ kent een afstandelijke productie – van onze eigenste Kassett – die niet in de koude kleren gaat zitten. Lauren slaat in het tweegevecht tussen muzikale basis en vocalen elke duistere opwelling plat.