Punch, Brothers, Punch: 10.08 – de tien beste nummers van de voorbije week, met o.a. Avi Buffalo en Joey Bada$$

door Thomas Konings

Onze redacteurs verzamelden voor jou de tien beste nummers van de week. Beluister ze hieronder en lees meteen ook waarom onze schrijvers zo van de liedjes houden.

Avi Buffalo – Memories of you

Om onze portie rare lyrics te krijgen, zitten we bij Avi Buffalo altijd goed. In z’n grootste hit zong hij nog ‘Your lips taste like little pieces of bacon’ en met deze al even waardige opvolger menen we ‘I’m a cheeseball on fire’ te ontwaren tussen de pianotoetsen en tamboerijnslagen. ‘Memories of you’ brengt alle goede herinneringen aan Avi Buffalo’s debuut naar boven. We hopen zelfs betere aan ‘At best cuckold’ (release: 9 september) over te houden. (TD)

Mr Twin Sister – Blush

De New Yorkers van Twin Sister gaan vandaag door het leven als Mr Twin Sister. Gelukkig heeft de naamsverandering niks veranderd aan hun chillwavy droompopsound. ‘Blush’ is de tweede en meest sfeervolle song die we al te horen kregen uit de self-titled opvolger van ‘In heaven’. (TD)

Olöf Arnalds – Half steady

Olöf – zus van Ólafur – Arnalds lijkt heden ten dage een stilistische bocht in te zetten en haar folkie vacht af te schudden. Op ‘Half steady’ klieft de bosnimfenstem tussen de poliritmische elektronica. Betoverend is hier een understatement.(MD)

Pere Ubu – Golden surf II

Pere Ubu’s legendarische drieluik – ‘The modern dance’, ‘Dub housing’, ‘New pic-nic time’ – ligt al een paar decennia achter ons, maar onze favoriete onclassificeerbare band blijft garant staan voor een gezonde portie absurde tegendraadsheid. Als vanouds in gekeelde varkensmodus, sneert David Thomas: “It’s time to go”. We hopen dat hij het niet over zichzelf heeft. (MD)

MMOTHS – Santo

De Ierse artiest MMOTHS legde een emotionele bom onder de week met zijn zoethoudertje ‘Santo’. In het nummer ontmoeten experimentele, grillige elektronica, ijle witch-housezang en aanzwellende popstructuren elkaar en dragen ze ieder bij tot een geheel dat met de minuut intenser wordt. Tijdens het hoogtepunt van de song word je door sublieme euforie naar het oog van de storm gesleurd, op het einde van de rit blijf je echter met kleerscheuren achter. (TK)

Dark0 – Gaia

De Britse opkomende grimeproducer Dark0 bracht eerder dit jaar een ep uit op het label van Visionist. Voor zijn nieuwste release vond hij echter onderdak bij Gobstopper Records, omdat de sound ervan veel te vrolijk was voor Lost Codes. Het is tekenend voor het brede klankenpalet van de Londenaar. ‘Gaia’ werd beïnvloed door videogames en mixt de ijle sfeer van Purity Ring, de clubvibe van DJ Mustard en de exotische grime van Murlo. Dit is het geluid van 2014. (TK)

Joey Bada$$ – Big Dusty

Toegegeven, op debuutmixtape ‘1999’ klonk de strot van Joey Bada$$ nog zo zacht als een maagdenborst en dat kenmerk is met de baard in de keel veranderd in een versleten schuurspons. Ook is de New Yorker niet vies van een paar minuten infantiele en te simpele egotripperij in de hook (‘check my style, check-check-check it out’). Waarom kreeg ‘Big dusty’ dan toch een plaatsje in de Punch? Omdat Bada$$ ons elke keer weer meesleurt in de golvende wijze waarop hij en zijn Pro Era-crew rapritmes over jazzy samples plakken. In plaats van in urban clubs stellen wij ons de laaghangende broekjes ook voor in rokerige jazzkelders, waar ze hun eigentijdse poëzie declameren. ‘B4DA$$’ is één van de hiphopplaten waar wij het meest naar uitkijken. (JVL)

Sam Amidon – Walkin’ boss

Sam Amidon is een muzikale archeoloog. Hij graaft zijn nummers op uit stoffige archieven, hoge bergen of lang vergeten cd’s, stoft ze duchtig af en geeft er dan zijn eigen twist aan. ‘Walkin’ boss’ is opnieuw het perfecte voorbeeld. Sam ontdekte de song toen hij banjo leerde spelen, en ettelijke jaren later is er deze versie met alweer zijn eigen stijl van banjospelen, opgejaagde percussie en de experimentele jazzgitaar van vermoedelijk Bill Frissel, die zich met het liedje moeit als een oude en wijze raadgever. Amidon leurt al jaren met zijn eigenzinnige folk bij IJslandse minimalisten en oude jazzlegendes, een mix die op het aankomende album ‘Lily-o’ ongetwijfeld weer voor vuurwerk zal zorgen.(JVL)

Maybeshewill – Fair Youth

Dit Britse vijftal is ondertussen bijna tien jaar een vaste waarde in postrockland, en volgens ons zijn ze nog altijd niet op hun hoogtepunt. Hun vierde komt binnenkort uit op het Duitse Superball Music, en eerder deze week releasten ze deze titeltrack. Het gekende recept is nog altijd niet verouderd: instrumentale, meeslepende songs die niet zonder een uitbarsting of twee kunnen. Voor de liefhebbers van knallers als ‘Not for want of trying’ klinkt deze nieuwe misschien iets te poppy, maar wij kijken toch weeral uit naar de bijhorende plaat. (FT)

Tunji Ige – Day2day remix (ft. Michael Christmas & ILoveMakonnen)

Deze ‘Day2day remix’ is een samenwerking van de drie erg getalenteerde rappers Tunji Ige, Michael Christmas en ILoveMakonnen, en vormt eigenlijk precies wat je op een zomerse dag nodig hebt. De song klinkt luchtig en de productie gaat naar de housekant, maar houdt het al bij al vrij subtiel. Net wanneer je denkt dat de fut in het liedje op is, schakelt de beat een versnelling hoger en zorgt Makonnen voor de final touch. Hou deze jongens in de gaten. (TK)