Duik snel in onze alweer heel erg lekkere Punch, Brothers, Punch: alles van radioklare pop tot onbegrijpbare electronica passeert de revue. Tast toe!
Samengesteld door Matthias Desmet, Bart Somers en Thomas Konings.
HANA – Clay
Van wie bevriend is met Grimes, Boots en Blood Diamonds mag je al eens iets verwachten. HANA stelt niet teleur en levert met haar debuutnummer ‘Clay’ een suikerzoet popliedje af dat waarschijnlijk niet had misstaan op de nieuwe plaat van Carly Rae Jepsen. Met name de gladde vocals maken hier indruk. MTV pikte de zangeres al op; wie weet wat de toekomst allemaal wel niet in petto heeft voor HANA. (TK)
Jamie xx – I know there’s gonna be (good times) (feat. Young Thug)
Wie had gedacht dat Jamie xx dit jaar twee zomeranthems zou afleveren? Waar de eerste, ‘Loud places’, nog wel baadde in de typische melancholie, is het recent verschenen ‘I know there’s gonna be (good times) een echt zonnig hitje. Weliswaar houdt de producer de sfeer hier ook elegant en relatief introvert (ondanks de aanwezigheid van Thugger), waardoor de song toch perfect in het oeuvre van de Brit past. De albumversie met Popcaan is zo mogelijk nog volmaakter, Jamie zijn debuut verschijnt binnen twee weken. (TK)
Kranium – Nobody has to know (feat. Ty Dolla $ign)
De stap van Popcaan naar Kranium is niet bepaald groot. ‘Nobody has to know’ heeft niet alleen een Caraïbische dancehallsound, maar is daarnaast ook een ongevaarlijk, heerlijk melig wijsje in de lijn van ‘Everything nice’ of het nieuwe ‘Unruly prayer’. Met een feature van Ty Dolla $ign krijgt het nummer een herlancering, hopelijk betekent het nu wel de doorbraak voor de New Yorkse artiest.
Retiree – Gundagai
Sommige bands slagen erin zich een stijlvolle sound aan te meten. Het Austalische Retiree is er daar een van. De groep maakte met ‘Gundagai’ een afgelikt liedje dat lichtjes maar steeds ingehouden tropisch klinkt en daarnaast teert op afgemeten doch soulvolle zang. Aanrader voor wie landgenoot Chet Faker graag eens had horen grooven op zijn debuutalbum. (TK)
Vrba – That ix
DRLR Records blijft de hofleverancier voor vage electronica. Wat ‘That ix’ van Vrba moet voorstellen, is niet helemaal duidelijk, maar dat maakt ook niet uit. Het stukje muziek is net zo’n ondefinieerbaar gedachtenspinsel als het gemiddelde Kassett-nummer en daardoor klinkt het ook zo goed. Het lijkt wel alsof footwork in een spacy, melancholisch en misschien zelfs jazzy kleedje gestoken wordt; bijzonder. (TK)
Cheatahs – Murasaki
In wezen doet Cheatahs al jaren niets anders dan spelen met de Lego-blokken waar My Bloody Valentine huisjes mee bouwde en deze gebruiken om hun eigen flukse paviljoentjes in elkaar te knutselen. De groep doet dit echter op zulk een puike manier dat het niet stoort en laat op ‘Murasaki’ horen dat ze de doos vol lekkers nog altijd niet naar de kindjes van het weeshuis hebben gebracht. Egoïsten. (BS)
La Luz – You disappear
Er waren eens vier meisjes die gingen surfen en opgegeten werden door vijfvinnige reuzezoutwaterstekelbaarzen. Dit is gelukkig niet het verhaal van La Luz, anders hadden we nooit kunnen luisteren naar dit vooruitgeschoven digitale singletje van hun in augustus te verschijnen langspeler ‘Weirdo shrine’. Met deze song huppelen we alvast blij als een zoetwaterwalvis met poten de zomer door, en tellen we ongeduldig de dagen af. We willen dat full album echt wel zo snel mogelijk horen. (BS)
Aldous RH – U and ME
Wie een zwak heeft voor eigenzinnige psychpop-songwriters als Connan Mockasin of Unknown Mortal Orchestra, zal vast ook wel onmiddelijk een boontje ontwikkelen voor de Britse artiest Aldous RH. ‘U and ME’ is een demootje dat heerlijk traag voorbijkruipt en met spacy gitaarklanken alle kanten uitschiet. De zang in het bijzonder doet denken aan de twee aangehaalde geestesgenoten, dankzij bizarre soul. (TK)
Sun Kil Moon – Garden of Lavender
Op nummers als ‘Ali/Spinks 2’ leek Sun Kil Moon een andere sound te ambiëren dan op het recente ‘Benji’. In ‘Garden of Lanvender’ sluit Mark Kozelek weer glorieus aan bij het geluid van zijn succesplaat. Fans kunnen zich wederom verwarmen aan een akoestisch epos. (MD)
Luister op Spin.
Roses – Quiet time
Wekelijks wordt bewezen dat de jaren tachtig terug zijn. We zouden er een aparte rubriek van kunnen maken. Deze week is het de beurt aan Roses. De Californiërs trekken op ‘Quiet time’ een brik Orange Juice open. De kabbelende gitaren en subtiele synths, smaken zoet en doen ons heerlijk wegdromen. (MD)
Luister op Stereogum