Singlereview: Yeasayer – I am chemistry

door Thomas Konings

Yeasayer is terug en dat kunnen we moeilijk voorbij laten gaan zonder singlereview. We verzamelden drie meningen over ‘I am chemistry’, de ene al lovender dan de andere. Op 1 april brengt de band een nieuw album ‘Amen & goodbye’ uit via Mute.

Jens Van Lathem: Goede clips veruitwendigen van naaldje tot draadje hoe een song klinkt. Perfecte clips doen niet alleen dat, maar plaatsen een lied ook in de context van een band en zijn evolutie. ‘I am chemistry’ en zijn bijbehorend beeldverhaal bevinden zich in die laatste categorie. Yeasayer is door de jaren heen, ook op deze nieuwe, altijd zowel een tikje meer futuristisch, elektronisch als esoterisch geworden. Hun klanken verwijzen nog naar de oerstaat van de mens en zijn gelaat, maar hebben een uiterlijk op zich verworven. Dat bestaat uit warme golven synths, een toegankelijke doch slimme melodie en het klassieke meezingmoment, de rondedans die ons moet bezweren en naar hogere sferen brengen. Deze single is misschien iets meer gericht op de plaktegels in je hersenen dan die van de plaatselijke rock-‘n-roll-club, maar dat is zoals steeds niet onoverkomelijk. – 4/5

Thomas Konings: Noem het post-modernisme, eclecticisme of de verstrooide aard van onze vluchtige samenleving: de overload aan ideeën die in menig hedendaags indiepophitje gepropt wordt, heeft ook Yeasayer en hun nieuwe single ‘I am chemistry’ bereikt. Waar je halfweg het gevoel krijgt dat zelfs de aparte deeltjes je aandacht niet kunnen vasthouden, blijkt het nummer toch een zekere opbouw in zich te hebben, die na een vreemde space-jam op een even vreemde manier overschakelt naar episch echoënde zang en vervolgens met een sterk slot de kern eindelijk weet bloot te leggen. Jammer dat je de eerste helft moet doorstaan om toch voldoening aan het einde te krijgen, in die drie minuten had je jezelf mogelijks helemaal kunnen actualiseren *upside down emoji*. – 3/5

Jonas Van Laere: relaas: start = vintage Yeasayer – minder electro – meer pop – te gezapig – weinig opwinding – maar degelijk – vleugjes filmische electro – tot intrede ‘Scala’ – hupsakee, weg sfeer, welkom Radio 2 – einde zonder soelaas – conclusie: experiment zonder chemie – 2/5