Singlereview: Kendrick Lamar – Humble

door Mattias Goossens

Na heel wat gespeculeer en geheime boodschappen liet Kendrick Lamar vannacht een nieuw nummer los op de wereld. Onze meningen zijn verdeeld. Het is na ‘The heart part 4’ het tweede nummer uit een nieuwe plaat waarop Kendrick aangaf “terug naar de essentie te willen gaan”. Maar is ‘Humble’ ook echt een nummer om nederig van te worden?

Daan Leber: Al vanaf de eerste seconde laat Kendrick een ander geluid horen dan op ‘To pimp a butterfly’. De jazz en funk vanop die magistrale plaat moet plaats maken voor een intro met scheurende gitaren en typische 808-bassen. Hoewel het verschil met zijn vorige album in het begin haast shockerend overkomt, komt na verloop van tijd het besef in dat Comptons finest hier een banger in handen heeft. Net als op ‘The heart pt. 4’ slaagt Kendrick erin om zonder namen te noemen de hele rapscene uit te dagen, en uit deze twee nummers lijkt het duidelijk te zijn dat hij de troon van de game opnieuw wil toe-eigenen. De “concurrentie” kan maar beter op zijn hoede zijn als het album uitkomt. 4/5

Matthias Desmet: Kendricks nieuwste heet misschien ‘HUMBLE’, maar veel nederigheid is aan King Kendrick niet besteed. Lamar verzette bakens met de avontuurlijke, zeitgeistkritische stijlenpotpourri van ‘To pimp a butterfly’ en ‘Untitled unmastered’. Homies die heimwee hebben naar ‘Good kid M.A.A.D. city’ zullen echter blij zijn met deze rechttoe rechtaan snoeverij. Als ik echter moet kiezen tussen de veelzijdige, politieke, genuanceerde Kendrick of dit holle spierballengerol, dan is de keuze snel gemaakt. Dus doe maar rustig. Be humble. 2/5

Jens Van Lathem: Een weetje dat niet veel mensen kennen over de nieuwe van King Kendrick: als je op de vevo-link onder de clip klikt, kom je uit op de clip. Dezelfde clip, van hetzelfde nummer. Vijf clicks later besefte ik dat ik in een oneindige loop zat, en ondertussen Lamar maar spitten. Drie van de vijf geopende clipjes gingen verder op autoplay, twee vielen af. Na enkele nummers had elke autoplay zich gepauseerd. Even voor de hand liggend als deze metafoor over eindigheid verkleedt Kendrick Lamar zich in ‘HUMBLE.’ als een paar hiphop- en religieuze clichés (om het op zijn beurt voor de hand liggende contrast met het concept nederigheid te maken, ook de overduidelijkheden zitten in een oneindige loop). Ik herken twee duidelijke en één minder duidelijke referentie naar de kerk en één naar het jodendom. Ik vrees dat die brandende hoofden en zwarte t-shirts IS moeten voorstellen? Denk ik. Oh ja, er is ook nog muziek! Kendrick brengt niet zijn meest spitsvondige en scherpzinnige rhymes, maar we blijven wel goesting krijgen om zijn vloeiingen en stemtimbre na te doen zonder dat ons IQ daar noodzakelijk enkele tientallen punten mee zakt. π/5