Na een debuut op ‘Music for Undays‘ anderhalf jaar geleden deelde Pieter-Paul Devos van Spidergoats gisteren twee nieuwe nummers. Was ‘Under my skin’ nog een drijvend duet onder begeleiding van een volledige band, dan lijken ‘Kid cough’ en ‘Boxing day’ eerder akoestische solo-demo’s.
Afgewerkt of niet, Devos profileert zich met de songs wel meteen als vaandeldrager van de garage-melancholie. Zowel ‘Kid cough’ als ‘Boxing day’ hebben weinig meer om het lijf dan een akoestische gitaar, een verscheurde stem en wat melodica en geneurie om de melodie kracht bij te zetten. Spidergoats hebben ook weinig meer dan dat nodig om elke treurende zucht uit ons lijf te peuteren. Qua tristesse doen de liedjes ons heel erg denken aan het Belgische Horses, al valt met die vergelijking ook meteen de kracht van de artiest op: met minimale middelen weet Spidergoats ons maximaal te raken.