Niet zonder enige trots mag 4AD een uniek Belgisch concert van Two Gallants aankondigen, en dit al binnen een dikke maand, op 15 februari (info & tickets). Het duo hield in 2008 al eens halt ten huize 4AD (waar ze zich ook naast het podium behoorlijk thuis voelden) voor een overrompelende show vol lo-fi folk/blues, maar hield het in 2009 jammer genoeg tijdelijk voor bekeken. Tyson Vogel ging drummen bij Port O’ Brien en zanger Adam Stephens gooide het over de soloboeg. Beide heren leken hun oerproject toch heftig genoeg te missen om in de zomer van 2011 terug aan het toeren te slaan, zie ook hun opgemerkte passages op het Dour festival en Rock Herk, en menig muziekliefhebber prees zich gelukkig. De langverwachte opvolger voor het album ‘Two Gallants’ (2007) staat in de steigers, dus verwacht je op 15.02 alvast aan wat nieuw werk.
Jeugdvrienden Adam Stephens (gitaar, stem) en Tyson Vogel (drums, stem) beginnen in 2002 – toen amper 20 jaar oud – de straten, parken, huiskamers en clubs in San Francisco af te schuimen onder de naam Two Gallants. Al dat spelen levert hen geen windeieren op en in 2004 brengt Alive Records hun, door pers en publiek fel gesmaakte, debuutalbum ‘The Throes’ uit. Met deze plaat lag het Two Gallants vocabularium voor een groot stuk vast. Het duo klinkt meer Southern dan je van een Bay Area band zou verwachten en hun muzikale erfgoed valt dan ook te situeren in de delta blues en folk van lui als Robert Johnson, Skip James en John Fahey. In 2006 worden ze opgepikt door Saddle Creek Records (zie ook Bright Eyes) dat hun tweede album ‘What the Toll Tells’ uitbrengt. Nauwelijks een jaar later volgen de akoestische EP ‘The Scenery of Farewell’ en een titelloze derde album, dat op nog meer lof wordt onthaald.
Naast een begenadigd gitarist is Stephens een al even begiftigd tekstschrijver. Dat de naam Two Gallants afkomstig is van kortverhaal uit James Joyce zijn Dubliners – over twee corrupte leeglopers, de ironische tegenpolen van echte galante kerels – hoeft in dat opzicht niet te verbazen. Stephens teksten zijn net kleine novelles: tragische verhalen die je meeslepen naar een wereld van desperado’s, outlaws en beschadigde karakters, als in een film noir of een donkere Western. Hoofdthema’s zijn moord, ontrouw, gefaalde liefdes, verraad, dood en verderf. Maar al die kommer en kwel worden in een taal van overweldigende schoonheid gegoten, zowel muzikaal als tekstueel.
Naast fijne platen maken, bezitten de heren de gave dit alles live nog eens danig te overstijgen. Ze spelen concerten aan de lopende band en keer op keer met een ongelofelijke intensiteit. Alles geven is hier bijna een understatement en als publiek kan je alleen maar onthutst en verweesd achterblijven na een avond Two Gallants. De twee zijn zo goed op elkaar ingespeeld dat ze elkaars gedachten lijken te lezen. Stephens zingt en schreeuwt de ziel uit zijn lijf en begeleidt dit alles met verbluffend accuraat en doorwrocht gitaarspel, terwijl Vogel – de hele set verborgen achter zijn haardos – er als een bezetene op los drumt. Of hoe Less oneindig veel More kan zijn. Emotie en kracht gaan hier hand in hand. Hadden we het woord Passie al laten vallen? Two Gallants live is tien keer meer louterend dan eender welke detox-kuur.