Header image

Plonsjes: deze 14 nummers hebben wij op repeat staan

door Ewout Pollaris

Er komt gigantisch veel muziek uit waarmee je gemakkelijk het wereldrecord gezamenlijk schouders ophalen zou mee kunnen verbreken. Hier brengen we de muziek samen die allerlei enthousiastere reacties teweegbracht. Deze week bezorgen Daan, Martijn, Yannick, Tobias, Bart en Ewout je hun favoriete nieuwe nummers. Onderaan vind je een playlist met alle plonsjes van dit jaar in.

Hatchie – Quicksand
Wat zijn we blij dat de Australische terug is. Met haar debuut ‘Keepsake’ maakte ze namelijk een heerlijk bruggetjes tussen droompop en synthpop. Deze eerste song van haar opkomende tweede plaat flirt dan weer lichtjes met electropop en heeft meer panache dan wat we van haar gewoon zijn. (Yannick)

Nilüfer Yanya – Midnight Sun
De leadsingle voor Nilüfer Yanya’s aankomende album is heerlijk zwoel én catchy. (Ewout)

Bladee & Ecco2K – Amygdala
Veel Drain Gang-fans mogen Mechatok niet omdat zijn beats te zoet zouden zijn voor het ooit ze depressieve collectief. Met ‘Amygdala’ geeft de producer die haters alweer lik op stuk, want dit moet nu al een van de aanstekelijkste popnummers van het jaar zijn. Het is overigens onmogelijk om de videoclip te zien en niét aan de serie ‘Euphoria’ te denken. (Tobias)

LustSickPuppy – Boy destroyer
We leerden de rapper LustSickPuppy kennen dankzij haar samenwerkingen met Machine Girl, die steevast resulteren in een heerlijke brok digital hardcore meets agressieve hiphop. Op ‘Boy destroyer’ vanop haar nieuwe ep ‘As hard as you can’ is het echter Andy Morin van Death Grips die de productie op zich neemt. As hard as you can, indeed. (Tobias)

Ho99o9 – Battery not included
‘Produced by Travis Barker’, gezien de gemiddelde Blink182-output zijn het niet meteen woorden waar we warm van worden. Bij de punkhoppers van Ho99o9 blijkt hij de remmen echter makkelijker los te laten dan bij zijn eigen poppunk. ‘Battery not included’ is de eerste single van een nieuw Ho99o9-album dat eraan zit te komen. Afgaand op de intro zullen we daar geen techno op moeten verwachten. (Tobias)

Umru, Petal Supply & Rebecca Black – Heart2
De triomftocht van de ooit zo verguisde Rebecca Black doorheen de hyperpopscene zet zich voort. Na de remix van haar anti-hit ‘Friday’ en samenwerkingen met Dorian Electra en Slayyyter, laat ze zich nu horen in een duet met Petal Supply over de bonkende beats van Umru. Ketelmuziek van de beste soort. (Tobias)

Girlpool – Lie love lullaby
Harmony Tividad en Avery Tucker zijn weer on a roll. Het tweetal dat initieel begon als een soort slackerrock of indiepop-duo, maar zocht op hun laatste plaat meer shoegaze-achtige dan wel droompop-achtige kantjes op. De twee tekenden voor een ware metamorfose in hun sound en het blijkt dat ze die evenwel doorzetten op hun nieuwe album. ‘Lie love lullaby’ is namelijk een knisperend, doch ingetogen popnummer met wat alternatieve r&b-invloeden in geïntegreerd. Of het geheel de verwachtingen zal kunnen inlossen, weten we op 29 april. Dan verschijnt ‘Forgiveness’. (Yannick)

Phonewifey – Forever 3021 (feat. Girl_IRL)
Ik had dit nummer al meermaals opgelegd zonder naar de tekst te luisteren, dus toen ik om dit plonsje te schrijven de lyric video bekeek en ontdekte dat de zin “pissing myself in the rain” er prominent in voorkwam, was dat… een verrassing. Dat neemt niet weg dat dit een lekker melig en meeslepende trancebanger is die je terugkatapulteert naar het laatste uurtje in de club terwijl de zon weer opkomt. En hé, wellicht zijn er effectief mensen die hun blaas op dat uur niet meer onder controle hebben. (Tobias)

Jenny Hval – The year of love
Haar nieuwe plaat ‘Classic objects’ verschijnt pas op 11 maart, maar met de tweede single daaruit is het nu al duidelijk dat deze Noorse singer-songwriter voor een andere aanpak gaat dan op haar vorige lp. ‘The year of love’ laat een naturel geluid horen met bossanova-invloeden en het experiment is meer naar de achtergrond verschoven. De track is de opener van de nieuwe plaat, en het voelt ook aan als een aanloop naar iets groters. Ondanks dat er nergens een versnelling hoger wordt geschakeld, houdt Hval de aandacht vast met haar loepzuivere stem en een bloedmooi refrein. (Martijn)

Death’s Dynamic Shroud – Judgment bolt
We zouden het je niet kwalijk nemen als je de klassieke vaporwave als dood en begraven zou verklaren. Death’s Dynamic Shroud houdt het genre als groep echter eigenhandig in leven, vorig jaar nog met de puike plaat ‘Faith in persona’ en nu wederom met de verslavende single ‘Judgment bolt’. Het is tegenwoordig bon ton om alle vocals artificieel enkele toonhoogtes de lucht in te jagen, maar deze track bewijst dat diepere vocals even catchy kunnen zijn. (Tobias)

Katie Dey – Real love
De afwas doen klonk nog nooit zo mooi als met ‘Real love’ van Katie Day, een bedroompopnummer dat ergens tussen singer-songwriter en digicore ligt. (Tobias)

Luke Sital-Singh – Me & God

Op ‘Me & God’ doet Luke Sital-Singh wat hij al jarenlang fantastisch doet: ons verblijden met een triest lied dankzij zijn rustgevende stem en zijn tokkelende gitaar. In dit nummer heeft de Britse folky het over zijn verstoorde relatie met de Almachtige. Aan het begin van het lied lijkt het alsof de twee verzoenen, hoewel dit naar het einde toe toch weer ijdele hoopt blijkt. De zang start quasi bij het begin en sleept je meteen mee. De instrumentatie, waarbij de gitaar wordt aangevuld door wat subtiele strijkers, zorgt voor de rest van de magie. (Bart)

Beach House – Masquarade
De band heeft ons nu al twee keer liggen gehad, en nu klaren ze het opnieuw. Ook voor deze Plonsjes voelt het bij het derde hoofdstuk van ‘Once twice melody’ kiezen tussen wie je favoriete huisdier of kind is; dat gaat niet. Ditmaal wordt het ‘Masquarade’, alhoewel het even goed een andere track had kunnen zijn – zo goed is, opnieuw, dit volgende chapter. (Yannick)

Darkside – Ecdysis!

Waar hun laatste plaat nog wat klonk als een, daarom niet minder goed, koffietafelboek, schuurt de nieuwe single van Darkside een pak meer. Een lichte dubgroove die wat doet denken aan Talking Heads zorgt voor de bezwering, daarover mogen de gitaren geregeld uit de bocht vliegen. Het zijn die weerhaakjes die het nummer zo verslavend maken. (Daan)