Er komt gigantisch veel muziek uit waarmee je gemakkelijk het wereldrecord gezamenlijk schouders ophalen zou mee kunnen verbreken. Hier brengen we de muziek samen die allerlei enthousiastere reacties teweegbracht. Aangezien de plonsjes eventjes hebben stil gelegen, is dit een extra lange lijst met alle plonzen van de maand september. Deze lijst is opgesteld door Tobias, Jonas, Daan en Ewout. Onderaan vind je een playlist met alle plonsjes van dit jaar in.
Dorian Electra – Gentleman (d0llywood1 remix) [feat. Danny Brown]
Het hyperpopwereldje blijft steeds uiteenlopendere gasten verleiden. Nadat onder andere Fall Out Boy, Linkin Park en Alice Glass een acte de présence gaven, komt nu ook Danny Brown zijn ding doen op Dorian Electra’s ‘Gentleman’, geremixt naar aanleiding van hun deluxeversie van ‘My agenda’ die eraan komt. Toegegeven, de verse van de rapper is vrij kort, maar het blijft heerlijk om zijn typische “Check!”-kreetje op een hyperpoptrack te horen. Ook een shoutout naar d0llywood1, die de beat van de nodige extra energie voorziet. (Tobias)
Lady Gaga – 911 (Charli XCX & A. G. Cook remix)
Over verrassende gasten in de hyperpopwereld gesproken: Lady Gaga bracht met ‘Dawn of chromatica’ een volledig album uit vol remixen door artiesten die in meerdere of mindere mate aan de scene gelinkt worden. Een van de beste resultaten van die samenwerking is ‘911’ dat door Charli XCX en A. G. Coook onder handen genomen wordt. Samen geven de lockdownkoningen en de PC Music labelbaas de track wat extra dansbare panache. (Tobias)
Magdalena Bay – You lose!
Magdalena Bay is een nieuwe naam voor ondergetekende, maar dankzij ‘You lose!’ zijn we alvast grote fan. Het nummer is een soort mix van lofi chiptune en indierock en smaakt als een zoet snoepje met een zure kern dankzij de tekst over verlies. Grappig detail: in de muziekvideo, waarin het duo allerlei tegenslagen moet verwerken, zien we dat ze dertig dollar winnen met een kraslot dat ze voor de video gekocht hadden. (Tobias)
Zillakami – Bleach (feat. Denzel Curry)
Op zijn solodebuut ‘Dog boy’ probeert Zillakami de grunge-revival in een hiphopjasje te forceren, met gemengde resultaten. Zo is ‘Hello’ een wel heel onsubtiel en enigszins schaamtelijk eerbetoon aan Nirvana. Dat de rapper het wél kan, bewijst hij dan bijvoorbeeld weer op ‘Bleach’ met confrater Denzel Curry. Op verfijnde teksten zullen we Zilla ook hier niet betrappen, maar hij weet wel de juiste, gekrenkte grungesnaar te bespelen. (Tobias)
Sematary – Willows
Na de waanzinnige ‘Rainbow bridge 3’-mixtape hangt Sematary de blackmetalgitaren weer (tijdelijk?) aan de haak. Op ‘Willows’ laat hij zich weer volledig inspireren door smerige trap en onheilspellende witch house. Deze rapper wil je niet tijdens je nachtelijke boswandeling tegenkomen. (Tobias)
Converge & Chelsea Wolfe – Blood moon
Vijf jaar geleden waren de hardcore-iconen van Converge op Roadburn Festival te zien onder de naam Blood Moon. In die formatie kwamen er wat extra bandleden hun duitje doen, waaronder Chelsea Wolfe. Uit die samenwerking is nu een volledig album gevloeid, waarvan we al het titelnummer als voorproevertje krijgen. De onheilspellende gothische muziek van Wolfe en de verschroeiende metalcore van Converge blijken hier alvast een match made in hell te zijn. (Tobias)
Namasenda – Finish him (feat. Joey LaBeija)
Namasenda blijft een van de meer ondergewaardeerde artiesten uit de PC Music-stal. Met singles als ‘Demonic’ liet ze zich van haar venijnigste kant zijn, maar op ‘Finish him’ klinkt ze weer alsof ze in een digitaal ijspaleis staat de zingen. Hopelijk brengt de mixtape ‘Unlimited ammo’, die later dit jaar uitkomt, de verdiende erkenning met zich mee. (Tobias)
Arca – Incendio
Arca bracht een concertfilm uit voor het goede doel, en daar ging ook een nieuwe single mee gepaard. ‘Incendio’ is een heel bizar en toch opzwepend streepje muziek zoals enkel de Venezolaanse ‘experimental diva’ die kan maken. Bizarre, gemanipuleerde vocals en abstracte geluiden vliegen je om de oren, maar de ritmes zorgen ervoor dat het geheel naast bevreemdend ook heel dansbaar wordt. (Tobias)
Jpegmafia – TRUST!
Op doorbraakalbum ‘Veteran’ klonk experimentele rapper Jpegmafia voor pissed the fuck off, maar sindsdien is hij met elke release smoother geworden. Op ‘TRUST!’ wordt die evolutie verdergezet, met relaxte raps over een beat die zowaar mooie melodieën bevat. Toch bevat het nummer genoeg rare hoeken en twists om vintage Peggy te zijn. (Tobias)
Injury Reserve – Superman that
‘By the Time I get to Phoenix’ is het eerste album van de Injury Reserve na de onverwachte dood van groepslid Stepa J Groggs. Eerste single ‘Knees’ leek een erg mistroostig album te beloven, maar de verwachtingen werden aan diggelen geslagen met het chaotische ‘Superman that’. Het moet van Death Grips’ ‘Hot head’ geleden zijn dat een hiphopsingle ons zo uit ons lood sloeg. In een statement rond de release zeiden de overgebleven groepsleden dat ze Groggs’ wens wilden eren om “some weird shit” te maken, en daar zijn ze bij deze met verve in geslaagd. (Tobias)
Snail Mail – Valentine
Lindsey Jordan, beter bekend als Snail Mail, was slechts 18 toen ze haar debuutalbum ‘Lush’ uitbracht. Het maakte haar in één klap een ster binnen de indierock. Op ‘Valentine’, de single van haar gelijknamige album doet ze wat dit jaar al zo vaak gedaan is door sterren als Billie Eilish of Lorde: zingen over de keerzijde van de media van faam. “Those parasitic cameras, don’t they stop to stare at you?”, zingt ze onder begeleiding van heerlijke synths. Laat dat album en hun bijhorende Europese tournee maar komen! (Ewout)
The War on drugs – I don’t live here anymore
The war ons drugs bewijst met ‘I don’t live here anymore’ dat radiorock wel degelijk spannend kan zijn. De lead single voor het gelijknamige album toont invloed van Bruce Springsteen tot gospel. “Been so afraid of everything, I need a chance to be reborn”, zingt frontman Adam Granduciel. Laat net dat hetgene zijn wat iedereen heeft ervaren in deze pandemie. We snakken allemaal naar hun eerstvolgende Belgische passage op 23 april in een bomvol sportpaleis: meezingen en meevoelen met duizenden gelijkgezinden. (Ewout)
F.S.Blumm & Nils Frahm – Puddle drop
Blumm en Frahm slaan de handen in elkaar voor een hypnotiserend stuk electronica dat je vanaf de eerste noten weigert los te laten. De tegendraadse blieps, ritmes en de ruimtelijk wijdse productie zorgen ervoor dat het wat mee heeft van Four Tet, maar zonder te imiteren. Duik diep in deze plas en ervaar het zelf. (Jonas Vda)
Keaton Henson & Julien Baker – Marionette
De Fragments ep brengt emotionele fragmenten van het keramieken hondje dat een beetje scheel kijkt op de hoes van zowel zijn Monuments lp als de Fragments ep. Op ‘Marionette’ vormt Henson een duo met Baker om dubbel gebroken en in harmonie de brokken al zingend te lijmen. “I’m lost on you.” (Jonas Vda)
Air Max ‘97 – Eat The Rich
Air Max ‘97 mikt zoals zoveel producers op de dansvloer, maar doet dat op zijn geheel eigen stijl. ‘Eat the rich’ is zo’n nummer voor de fijnproevers, maar zelfs hen weet Air Max ‘97 in de war te brengen. Melodische bass, een atypische songstructuur en steeds maar weer onderbroken drumpatronen zijn niet meteen de elementen voor een grote hit, maar toch heb ik zo’n buikgevoel dat we deze nog veel te horen zullen krijgen. (Daan)
Simo Cell – Short Leg
Parijs lijkt niet meteen dezelfde status als Berlijn, Amsterdam of Londen te hebben. Toch verschijnt vanuit de Franse hoofdstad steeds meer interessante clubmuziek. Een sleutelfiguur uit die scene is Simo Cell, die op zijn nieuwe mini-album ‘YES.DJ’ aan de hand van zes nummers een toegankelijke inkijk geeft. ‘Short leg’ moet het hebben van droge kicks, onderhuidse spanningen en een veel te catchy melodietje. (Daan)
Tim Reaper – Potato Water
De eerste Beautiful-compilatie (het label van Sherelle) bevat heel wat pareltjes. Deze van Tim Reaper is één van de vele highlights uit de interessante tracklist. Waar de intro nog onopvallend klinkt, gaan de breakbeats opeens over in full on jungle. ‘Potato water’ is een desoriënterende opjutter om de heropening van de clubs mee te willen vieren. (Daan)