Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interes santste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
A Winged Victory for the Sullen – Invisible cities
A Winged Victory for the Sullen levert met ‘Invisible cities’ een gecondenseerde transformatie af van de muziek die ze creëerden voor het gelijknamige theaterstuk dat een versie van Italo Calvino’s roman ‘Invisible cities’ uit 1972 tot leven bracht. In 2014 leverde de opdracht van muziek voor een productie reeds het begenadigde ‘Atomos’ op, destijds voor een dansstuk van choreograaf Wayne McGregor. Een gelijkaardige premisse voor ‘Invisible cities’ belooft het filmische en meeslepende vermogen van Adam Wiltzie en Dustin O’Halloran enkel kracht bij te zetten. (Sarah)
Altin Gün – Yol
Als we op de singles mogen af gaan dan blijkt de Nederlandse band zich nog harder te hebben toegespitst op hun songwriting. Een single als ‘Ordunun dereleri’ zorgt voor een pak meer diepgang terwijl ze hun karakteristieke grenzen al probeerden aftasten op het funky ‘Yüce dağ başında’. (Yannick)
Balthazar – Sand
Na de reünie kwam Balthazar op het succesvolle ‘Fever’ met gelukzalige luiermuziek. Vol van enthousiasme en ideeën besloot het vijftal dus om zo snel mogelijk met nog meer materiaal te komen. ‘Sand’ is een voor de hand liggend verlengstuk van de reünieplaat: opnieuw horen we gladde en funky altpop met soul en jazz geïnspireerde dansnummers. (Gertie)
Blanck Mass – In ferneaux
Op zijn nieuwste langspeler waagt Benjamin John Power AKA Blanck Mass zich aan een andere formule dan we van hem gewend zijn. Waar we hem doorgaans kennen van razende tracks met stampende beats en scheurende melodieën, waagt het Fuck Buttons-lid zich hier zowaar aan ambient muziek. Lees hier het volledige verslag.
Cloud Nothings – The shadow I remember
Met ‘The shadow I remember’ keren de rockers van Cloud Nothings terug naar het begin. Ze grepen terug naar de songwritingtechnieken van hun begin dagen en namen de plaat op in hun allereerste studio. Toch klinkt de plaat niet als een herhaling van vorig werk, want meer dan ooit werden popgevoeligheden toegevoegd aan de scheurende gitaren.
Danny L Harle – Harlecore
Danny L Harles nieuwe album ‘Harlecore’ wordt vergezeld van over the top visuals en een virtuele nachtclub. Het lijkt heel toepasselijk voor de muziek die ons al geserveerd werd. Van het rustige ‘Ocean’s theme’ via de absurde ‘Boing beat’ tot ‘On a mountain’ voelt het alsof Huge Danny evenveel knaldrang heeft als wij. Het ziet ernaar uit dat ‘Harlecore’ een waar festijn wordt voor de internetravers, met invloeden van hardcore, trance en breakcore. (Daan)
Deap Vally – Digital dream ep
De nieuwe ep van Deap Vally is er eentje van samenwerkingen. Onder andere Peaches en Jennylee komen hun stempel drukken op de garagerock van het duo.
Julien Baker – Little oblivions
Je kan je eenzaam voelen, je kan je alleen voelen en/of je kan je geïsoleerd voelen. Volgens cultuurcriticus en dichter Hanif Abdurraqib bestaan er slechts enkele artiesten die deze nuance begrijpt. Julien Baker is er één van. Haar derde langspeler ‘Little oblivions’ bouwt verder op de verslavende tristesse die ze met ‘Turn out the lights’ (2017) en ‘Sprained ankle’ (2015) onderzocht. In tegenstelling tot haar twee voorgangers, vulde ze haar spaarzaam palet van muziekinstrumenten aan met basgitaren, drums, toetsen, banjo’s en mandolines. (Eva) Lees hier het volledige verslag.
King Gizzard & the Lizard Wizard – L.W.
Dat King Gizzard & the Lizard Wizard een nieuwe plaat heeft uitgebracht is ondertussen haast geen nieuws meer maar gewoon een te verwachten gegeven. ‘L.W.’ is het logische vervolg op ‘K.G.’ van vorig jaar.
Maximo Park – Nature always wins
Op complexe songwriting zullen we Maximo Park niet snel betrappen, maar wie nood heeft aan wat opbeurende poprock zal zijn hart kunnen ophalen aan deze ‘Nature always wins’.
Nick Cave & Warren Ellis – Carnage
Dat er een nieuw Nick Cave-album zijn opwachting ging maken, deelde Cave zelf al mee via zijn ‘Red hand files’, evenals de info dat het een wrede maar mooie plaat zou worden. Genoeg om weg te dromen van de tot dan toe ontbrekende release datum, tot gisteren plotsklaps ‘CARNAGE’ wereldkundig werd gemaakt. Voor de laatste aanvulling in Caves reeds kamervullende discografie rekende hij op Bad Seed en compagnon Warren Ellis. (Sarah)
Roosevelt – Polydans
Nostalgie naar de dansvloer én naar de eighties? De neonkleurende synthpop van Roosevelt katapulteert je terug naar een club van zo’n dertig jaar geleden.
Smerz – Believer
Meer synthpop krijgen we voorgeschoteld door Smerz. Dansen zit er hier echter niet meteen in, want het Noorse duo lijkt meer geïnteresseerd te zijn in het opwekken van ongemakkelijke atmosferen dan in het beroeren van de dansbenen.