Wanneer bands filmsoundtracks van de jaren 60 en 70 als hun inspiratie vernoemen, kunnen we vaak niet verder denken dan ‘Grease’ of een andere vrolijke musical. Condor Gruppe gooit het echter over een andere boeg. Hun grootste invloed zijn de spaghettiwesterns uit die tijd. Wie spaghettiwesterns zegt, doelt dan ook automatisch op de muziek van Ennio Morricone. Giet over zijn geniale oeuvre een meer hedendaags sausje en je krijgt ‘Latituds Del Cavall’.
De opener ‘Philomena’ schept meteen al de mysterieuze sfeer die over de volledige plaat hangt. Vanaf de eerste seconden waan je jezelf in je persoonlijke Western met aangepaste muziek. ‘Jungle ships’ is dreigender en bombastischer en het is moeilijk om de zelfverzonnen filmscènes uit je hoofd te bannen. ‘Ondt blood’, de eerste single op de cd, bewijst dat de band wel een zeer grote longinhoud heeft en het verdient dan ook om gekroond te worden tot meefluiter van de week. Op ‘Montenegro’ worden de synths bovengehaald en de eerder opgeborgen ooh’s en aah’s maken hun comeback in ‘Vocazione’. De verrassing van het album is de afsluiter, ‘Stone Lizard’, waarbij we moeten denken aan Nick Cave op een donkere dag.
Dat de Antwerpenaren van Condor Gruppe al ervaring hebben in de muziekindustrie is zeker te horen. De nummers zijn uitgekiend qua harmonie en vormen de perfecte soundtrack voor een nog niet verwezenlijkte film. Er worden niet elke dag zulke ongewone platen geleverd, en deze is zeker het bewijs dat experimenteren niet in alle gevallen uitdraait op verbanning naar de uiterste hoek van onze hersenen.
Als Erik Van Looy of Michaël R. Roskam ooit plannen om een western te maken, kunnen we maar één groep aanraden voor de soundtrack en dat is Condor Gruppe.
