De prijs voor ongemakkelijkste optreden van het jaar zou wel eens naar Big Thief kunnen gaan. Op zich geen slechte zaak als je weet dat tweede plaat ‘Capacity’ net dankzij de wel heel persoonlijke anekdotes zo beklijvend was. Met te weinig ademruimte en te veel licht wisten zowel band als publiek zichzelf moeilijk een houding te geven.
Foto’s door Michelle Geerardyn
Big Thief trad in het intieme café van De Kreun aan als trio. In januari stonden ze nog als kwartet in de Witloofbar van de Botanique, en nadat Conor Oberst hen meenam op tournee waren ze afgelopen zomer te zien in het Openluchttheater Rivierenhof. “We zijn het net gewoon om in grote zalen te spelen”, fluisterde Adrianne Lenker. “Daar proberen we altijd de ruimte tussen ons en jullie weg te werken. Maar nu is er wel heel weinig ruimte.” Ze frunnikte wat aan haar versterker, stemde haar gitaar voor de tigste keer en probeerde haar gedachten tevergeefs op orde te krijgen. Ze leek wel een muziekmakende Eleven uit Stranger Things.
Zo stil en voorzichtig ze de woorden in de microfoon blies, zo hard liet ze haar gitaar bij momenten uithalen. In ‘Real love’ begaf haar pedaal het even, waarna ze na een korte pauze gewoon verder improviseerde in haar eigen wereld. De intro van ‘Shark smile’ klonk nog furieuzer dan op plaat, terwijl het nummer zelf een traditioneler jasje kreeg door het wegvallen van een extra gitaar. Het gespannen sfeertje werd plots opgeschrikt door iemand uit het publiek die flauwviel, waarna de band het optreden stillegde. Een ambulance werd gebeld, en wij vreesden even dat het optreden daarmee ook een vroegtijdig einde kende.
Gelukkig kwam de band na een kwartiertje terug om ‘Capacity’ in te zetten. De pauze had Lenker deugd gedaan, en ze speelde met hernieuwde energie. In het solo gespeelde ‘Lorraine’ konden we zelfs een voorzichtige glimlach bespeuren. Maakte ze tijdens de start van het optreden nog de indruk zo snel mogelijk te willen verdwijnen, dan kwam ze zowaar alleen terug voor een korte bisronde. Er kon zelfs een verzoeknummertje af (het unaniem gekozen ‘Paul’). “How can I make it sound not strange?” zong ze even daarvoor, en wij vroegen ons hetzelfde af. Geen gemakkelijke show, al maakte Big Thief het zichzelf ook niet eenvoudig door steevast alle vaart uit de show te halen en niet om te kunnen met de eigen kwetsbaarheid. Hier zat meer in.
Wilde Westen programmeert binnenkort onder andere Sonic City (10-12.11), Mount Eerie (18.11) en And So I Watch You From Afar (19.11). Een volledig overzicht vind je op de website.