Net als de vrijdag was de zaterdagmiddag eerder beperkt qua boeiende artiesten. De regen, en onze ongebreidelde energie, dwongen ons om achtereenvolgens naar de Cannibal Stage en de Boombox af te zakken waar respectievelijk Autechre en Floating Points en J Rocc ten dans speelden.
In volledige duisternis stonden Autechre achter hun laptops gebogen om de Cannibal Stage aan het dansen te brengen. Dat bleek echter sneller gezegd dan gedaan, aangezien de producers het publiek het niet makkelijk maakte. Het geluid in de tent stond behoorlijk hard afgesteld, maar ook de eclectische platenkeuze maakte het moeilijk om volledig op te gaan in het optreden. De abrupte overgangen waren schering en inslag, maar in de nummers zelf was het aangenaam vertoeven.
Vervolgens besloten we om de laatste twintig minuten van Floating Points mee te pikken. In de tot jaarlijkse traditie omgetoverde Lefto-stage mocht de dj een mix van verteerbare, soulvolle house brengen die ietwat vergelijkbaar was met wat Julio Bashmore de avond ervoor deed. De verschillen tussen de twee hielden in dat Floating Points net dat tikkeltje meer zijn set baseerde op vocale samples, waardoor het kille kantje ontbrak.
Hierna was het de beurt aan J Rocc. Het lid van zowel het Beat Junkies collectief als Jaylib speelde in de boombox eerst verder op Floating Points. De elektronische house werd langzaamaan vervangen door meer soul en jazz gebaseerde house, maar pas na een halfuur sloeg de vlam volledig in de keet. ‘Shabba’ van de A$AP Mob werd rechtstreeks aan ‘GOOD Kid’ van Kendrick Lamar gemixt. Vervolgens kwamen alle subgenres en verwante stijlen van hiphop aan de beurt. Wu-Tang Clan werd afgewisseld met een ophitsend streepje kuduro, waarbij nog steeds plaats was voor intelligente trap en elektronica genre HudMo’s ‘CBat’.
Terwijl we James Holden op PITCH nog eerder vroeg op de avond aan het werk zagen, mochten de producer en zijn drummer en saxofonist op Dour in het holst van de nacht aan de bak. Dat bleek meer dan goed uit te pakken, ondanks dat het optreden heel wat verschilde van het standaard avondje Dour-dansen. Holdens set viel van de ene trance-opwekkende electronica-riedel in de andere en ontplooide zich keer op keer weer met een ronduit prachtige wending. Echt helemaal uit de bol gaan werd zo misschien moeilijk bij ‘The Inheritors’-producer, maar dat was ook helemaal niet nodig met zo’n heerlijke hypnose die zelfs de meest vermoeide Dourganger (lees: ondergetekende) nog mee kreeg.
Alles over Dour vind je op onze live-pagina. Foto’s van de vierde dag via deze link.