Wij plonzen samen met jou in enkele leuke plonsjes. Want the plons is strong in this article. Plons plons plons. (Sorry het moest snel gaan en ik wou jullie lezers écht nog snel wat laten plonzen). Plons ons op Spotify om cooler dan je vrienden te zijn.
BADBADNOTGOOD ft. Samuel T. Herring – Time moves slow
We zijn ter gelegenheid van deze single nog eens in het oeuvre van de jazzhop-band gedoken, en kwamen tot de conclusie dat BADBADNOTGOOD eigenlijk dé hit-and-miss groep van de laatste jaren is. Geniaal debuutalbum, daarna een beetje blijven plakken in dezelfde formule, een plaat met Ghostface Killah die wij hadden kunnen missen, een regelrechte killer op ‘III’ (‘Hedron’) en een wel heel ongemakkelijke herwerking van ‘Seasons’ met Samuel T. Herring’ zijn maar enkele grepen uit de wel erg gevulde ton. Maar als ze raak schieten, hallo kroket, en dit’ is er zo eentje, met diezélfde Samuel T. Herring. ‘Time moves slow’ kan moeiteloos wedijveren met elk soulnummer uit diens gouden decennia. (JVL)
Mega Bog – 192014
Mega Bog, de band rond Erin Bir, heeft blijkbaar al een album af, maar nog geen manier gevonden om het uit te brengen. De band smeet dit nummer op hun facebookpagina bij een oproep om helpende handen te vinden. Zo DIY als dit verhaal klinkt, klinkt ook de muziek. De meanderende saxofoon vormt de grillige rode draad doorheen dit heerlijk warrige dingetje. Blijkbaar is dit nummertje nog “unmastered”. Echter, hoe waziger dit klinkt, hoe liever. (MD)
Burnt Friedman – Peluche
Van de dubbele A-kant, ‘Masque’ / ‘Peluche’, die Burnt Friedman uitbracht, lijkt Peluche de meest complexe. Hoewel er op het eerste gehoor niets meer te beleven valt dan wat elektronisch geritsel, gaat er onder dit stuk een complex ritmisch patroon verborgen. Vervelend voor de ene, bijzonder voor de ander. Spitsen dus die oren! (MD)
Slipknot – Psychosocial (Toxe edit)
Dwepen met bands als Slipknot en Korn is al een tijdje bon ton in de hipste muzikantenkringen, maar zelden krijgen we ook invloeden van zo’n bands in “indie”-muziek te horen. Dat is niet het geval bij Toxe, die ‘Pyschosocial’ van die eerste groep omtovert tot een verknipte electronica-banger in haar eigen agressieve stijl. De woede wordt hier heel rauw overgebracht met bruut afgestompte beats en vocals die geen spaander van het establishment heel laten. Als Toxes’s remix van Britney’s ‘Toxic’ al verwoestend was, dan gaat de Zweedse hier nog een pak verder. (TK)
Body Sculptures – A body turns to Eden
Met al die dystopische electronica tegenwoordig zou je bijna vergeten dat een ambient nummer ook gewoon van A naar B kan gaan zonder al te veel omwegen. ‘A body turns to Eden’ van Body Sculptures, een soort Scandinavische elektronische supergroep, bewijst dat met meer lagen dan de tiramisu van je moeder. Al is het ook niet helemaal waar, aan de eindbestemming geraakt de compositie namelijk nooit. Geen erg, want de muzikanten nodigen je met zoveel geluiden eigenlijk uit om die laatste sprong mentaal zelf te improviseren. (JVL)
Wuh Oh – Wolverines
Het is een beetje melig, het zit een beetje in mekaar als een van die disneyrocknummers, maar het is vooral een beetje oneindig leuk om naar te luisteren en op te huppelen. Wuh Oh brengt zijn eerste officiële single uit op Secret Songs van Ryan Hemsworth en we weten allemaal wat dat betekent: happysad! Hoor je het? Ik wel. (JVL)
Brand New – I am a nightmare
“I am a nightmare and you are a miracle” capteert de dualiteit die Brand New op hun nieuwste nummer weten te creëren. Enerzijds is er namelijk de trieste emo-component, anderzijds gaat het er behoorlijk uitgelaten aan toe wanneer gitaren de versnelling inzetten en heerlijk diepe stemmen de slagzin snel counteren met een “Coming out of the ground, it’s kind of freaking me out”. Met zo’n single krijgen we alvast veel zin in de langspeler (eerste sinds 2009) die er naar verluidt zit aan te komen. (TK)
Martha – Ice cream and sunscreen
Ergens tussen de harde gitaren van Brand New en zachtere folky indie bevindt zich Martha dat op een overtuigende manier typische underground indie maakt. Het strandtripje loopt in ‘Ice cream and sunscreen’ niet helemaal zoals de andere het hoopte en nu moet Martha op de blaren zitten. Voor de luisteraar is dat stiekem niet zo heel erg, want het levert hier een heel erg authentiek en zinderend nummer op dat met z’n korte speeltijd smeekt om op replay gezet te worden. (TK)
DJ Alina & Nikita V – Collapse
Laat je niet afschrikken door de artiestennamen, we gaan hier niet overschakelen naar Tomorrowland-beats. In tegendeels zelfs, de electronica van dit duo verschuilt zich liever op sketchy Bandcamp-compilaties dan op grote festivalpodia. DJ Alina is naar verluid een Oekraïense en maakt de spannendste hardvapour van het moment. Concreet wil het zeggen dat ze de typische loungy internetmuziek van vaporwave een update geeft met een donker randje, terwijl er ook rave-invloeden aan te pas komen. Heel intrigerend, voor liefhebbers van genres die beginnen met “post-”. (TK)
Salute – One more chance (feat. D.R.A.M.)
Op ‘One more chance’ slaan de twee opvallende nieuwkomers Salute en D.R.A.M. de handen in mekaar voor wat waarschijnlijk op beide cv’s een hoogtepunt genoemd mag worden. Dit nummer is een zomerhitje in wording, maar wel op z’n eigen manier: met een tegendraads huppelende piano, een soulvol koortje en vooral ook heerlijke vocals die zich in al hun genialiteit nergens iets van lijken aan te trekken. Zo klinkt deze single losjes en funky, maar zit de song uiteindelijk gewoon superslim ineen. (TK)