Aangezien we in 2015 nog sneller op de bal willen spelen en nog meer inzichten willen delen, starten we vandaag met recensies van nummers op de site. We laten de belangrijkste songs onder de loep nemen door vijf recensenten en vragen ook een quotering.
Als eerst komt Kanye West aan de beurt. Na het snoeiharde en experimentele ‘Yeezus’ keerde de popster terug met een emotionele ballad ‘Only one’. Daarvoor kreeg hij hulp van niemand minder dan Paul McCartney. In het nummer wordt de Amerikaan aangesproken door zijn overleden moeder. “My mom was singing to me, and through me to my daughter”, verklaarde de controversiële rapper.
Bram Pollers: Een jazzy ballad in samenwerking met Paul McCartney? Het genie Kanye West verandert het geweer even van schouder en gaat de emotionele toer op. Een tranentrekker, gedreven door Macca’s Fender Rhodes-klanken, die Yeezy van zijn gevoeligste kant laat horen. Het eerbetoon aan het brave wonderkind North West door de ogen van Wests overleden moeder is helaas geen meesterwerk, omdat Kanye als zanger te veel autotune nodig heeft om zijn ondermaatse zang te verdoezelen, maar de compositie en uitwerking van het nummer verraden wel grootse klasse. Eén ding staat alleszins vast: Kanye blijft altijd verbazen. – 3,5/5
Thomas Konings: Toen ik op nieuwjaarsdag dorstig uit m’n bed probeerde te rollen, kwam ik half slaapdronken mijn gsm en het Kanye-nieuws eerst nog tegen. “Niets speciaals”, luidde het verdict na de eerste luisterbeurt door gsm-speakers. Bij een tweede beluistering bleek dat een foute conclusie; ‘Only one’ zit vol subtiele koptelefoondetails die het kleine liedje een grootse lading geven. West gebruikt autotune inventief om zijn emoties kracht bij te zetten en maakt van zijn vocals op die manier een volwaardig instrument dat tijdens een soort refrein voor pure pracht en kippenvel zorgt. Op een iets te uitgebreide outro na, benadert ‘s werelds grootste hier weer de perfectie. – 4,5/5
Daan Leber: ‘Only one’ werd op nieuwjaarsdag op het publiek losgelaten, met een perstekst die meer Kanye is dan Kanye zelf. Muzikaal klinkt het nummer als een positieve versie van ‘808’s & heartbreak’, mede door de typische autotunesound. De song zelf is behoorlijk ingetogen in vergelijking met de gemiddelde ‘Yeezus’-song, maar het toont een kant van Kanye die niet vaak in het publiek komt. Persoonlijk ben ik fan, maar ik werd er niet van omvergeblazen zoals wel gebeurde bij de eerste luisterbeurten van ‘Yeezus’ en ‘My beautiful dark twisted fantasy’. Kanye zal mij in de volgende luisterbeurten moeten overtuigen. – 3,5/5
Matthias Desmet: ‘Only one’ is een degelijke, ingetogen ballad, onstaan tijdens een jamsessie met Macca, niet meer dan dat. Dat Kanye zelf beweert dat zijn gestorven moeder via hem zijn dochter toesprak en dat hij zich daarom niks meer van de opname herinnert zullen we bij deze maar negeren, net zoals de hoes van dit kleinood waarmee hij ‘Songs of innocence’ haast naar de kroon lijkt te steken (en neen Rolling Stone Magazine, dat is geen compliment). Het is vooral spijtig dat West het nodig leek te vinden deze “goddelijke inval” met net iets te veel studiotrucjes te bekladden. – 3/5
Anthony Brynaert: Hartverwarmend en bloedmooi, meer woorden heb ik niet nodig om de nieuwe single van Kanye West te beschrijven. Vanaf de tweede luisterbeurt werd ik volledig meegesleurd en liepen de rillingen over m’n rug. Een verrassing was het, want het is opnieuw een heel andere Kanye dan die van ‘Yeezus’ waar harde en droge beats centraal stonden. Deze song schreeuwt al om de titel “klassieker”, zeker omdat Paul McCartney meeschreef en begeleidt op piano. – 4,5/5