‘After hours’ van The Weeknd is trieste pop en muzikaal top

door Jasper De Spiegeleer

The Weeknd, in het dagelijkse leven Abel Tesfaye, is eindelijk terug met een nieuwe langspeler. Vorig album ‘Starboy’ uit 2016 week met zijn poppy sound af van zijn gewoonlijk grimmige r&b, tot spijt van veel fans. Zij horen liefst een breekbare Abel die worstelt met gebroken relaties en druggebruik. De ep ‘My dear melancholy’ keerde twee jaar geleden terug naar die gemoedstoestand en nieuwste album ‘After hours’ trekt de lijn verder door, met dank aan onder andere Daniel Lopatin (Oneohtrix Point Never) en Kevin Parker (Tame Impala) die de plaat mee produceten.

The Weeknd staat in de spotlight met gebroken hart én neus. Nummers als ‘Blinding lights’, ‘Hardest to love’ en ‘Heartless’ zijn enorm dansbaar, maar het gaat hier weliswaar om een eenzame dans in een donkere hoek van de discotheek. Abel etaleert een indrukwekkend palet aan geluiden doorbakken van de jaren ’80 synthwave dat doorheen het album blijft boeien. Seks, drugs en vrouwen. Dat is zijn bekende formule en op ‘After hour’s doen ze hem verre van deugd. Het album zou opgedragen zijn aan zijn ex en supermodel Bella Hadid. Een goede breakup song schuwt hij nooit, maar dit keer graaft hij in het diepste van zijn ziel. Hij zit eenzaam in zijn thuisstad Toronto, helemaal opgebrand van het LA leventje.

Teksten zoals “If I held you back at least I held you close” in ‘Scared to live’, “The house I bought is not a home/together we are so alone” in ‘Hardest to love’ en “I broke your heart like someone did to mine, and now you won’t love me for a second time” in ‘Save your tears’ missen hun effect niet. “Baby, where are you now when I need you most” smeekt Abel in zijn gekende falsetto op het titelnummer terwijl de ijzingwekkende electronica echoot op de achtergrond. Het album eindigt op een vernietigende noot met ‘Until I bleed out’ waarin The Weeknd beseft dat hij alles verpest heeft en onvermijdelijk alleen achter blijft.

‘After hours’ doorloopt alle fases van een nieuwe relatie: van de naïeve arrogantie van prille liefde tot het zelfmedelijden van de zonet gedumpte. Op vorige werken was er plaats voor arrogantie en machogedrag, maar op deze plaat overheerst de pure tristesse. Spijt, twijfels en hartzeer zitten gebald in veertien ijzersterke nummers, zowel muzikaal als tekstueel. Die samenhang is wat ‘Starboy’ zo miste. The Weeknd neemt je mee op een reis doorheen zijn wanhoop en laat je op geen enkel moment los. Nog nooit was hij zo menselijk.

The Weeknd speelt maandag 26 oktober in het Sportpaleis (info & tickets).