Bauchklang is een Oostenrijks kwintet dat techno, house en minimal brengt en dit enkel en alleen met microfoons. Doorheen de jaren zijn deze beatboxers gegroeid tot één van de grootste groepen van het land door tal van awards te winnen en te toeren doorheen heel Europa en verder. Met ‘Akusmatik’ willen ze in 2013 deze succesvolle campagne verderzetten. Het album kan je zeker niet wegsteken in een hokje als beatboxplaat. Sterker nog, het staat zijn mannetje ten opzichte van de betere beats en kan ongetwijfeld in eender welke club de massa op gang trekken. Doorheen de plaat wordt gevarieerd tussen pure minimal, elektropop en op momenten een fusie van verschillende stijlen die Bauchklang op vakkundige wijze door hun kelen jagen.
De kracht van dit vijftal zit in de diepe basklanken en beats die de ruggengraat vormen van haast elke song op ‘Akusmatik’. De sound wordt verder uitgebouwd met vocale synthklanken die de illusie wekken dat deze heren gebruik maken van keyboards zoals de Micro Korg of Nord Lead. Het laatste element dat Bauchklang vervolledigt is de zachte zangstem van Andreas Fraenzl. De combinatie van al deze bouwstenen klinkt af en toe als Booka Shade, Mr. Oizo en onze eigenste Stijn. De vergelijking met deze uiteenlopende artiesten getuigt dat er een breed gamma aan klanken uit de bauchen van deze Oostenrijkers getoverd wordt. ‘Ray’ en ‘Berging’ breken het ijs meteen met pompende beats onderbouwd door zware subwoofers. De opbouw in deze starters wordt vaardig verzorgd door subtiele variaties in drumarrangementen en afgewerkt door 80’s synthklanken. Deze openingsfase van ‘Akusmatik’ bestaat voornamelijk uit minimal en techno, waardoor de beats en bas centraal komen te staan. De zangstem presteert onregelmatig en is hier net iets te flets om het voortouw te nemen.
‘Warning Bells’ markeert een keerpunt op het album richting meer warme klanken die ervoor zorgen dat de zang van Fraezel hier wél een centralere rol krijgt. De plotse aanwezigheid van melancholische harmonieën en een wolk van elektronica op dit nummer verbreden de plaat ook richting elektropop. ‘Letter to Me’ bouwt dit tweede gezicht van ‘Akusmatik’ verder uit. Bauchklang blijft verbazen en dit op ‘Morgenluft’ dat een perfecte brug bouwt tussen de beats en bas van de eerste paar liedjes en de vollere synthpop die volgde. De harmonie tussen basgolven en ambient klanken zorgt voor een overweldigende sfeer waar je bovendien door het opzwepende ritme onmogelijk op stil kan blijven zitten. Ook ‘Another One’ is van hetzelfde niveau al doet de titel het tegenovergestelde vermoeden. Dankzij het hoge meezinggehalte heeft dit nummer alles in huis om het ver te kunnen schoppen als single. ‘Lagu’ is dan weer eerder abstracte house die je in een roes wiegt en ideaal zou geweest zijn als afsluiter van de plaat. De twee laatste songs voelen namelijk inspiratieloos en minder krachtig aan en hadden beter gepast op de B-side.
Bauchklang zet een krachtige langspeler neer die benieuwd maakt naar de live-uitvoering ervan. Zuiver door deze vijf stemmen gedragen, geeft dat zeker en vast een unieke show voor de ogen en een vurig feest voor de oren.
Verdeeld door Rough Trade