Boi Wonder toont zich met ambitieuze pop en internationale allure op ‘Behave’

door Jonas Vandenabeele

Boi Wonder is het Belgische duo Maxiem Charlier en Jelle Lison. Hun debuutsingle kwam uit in 2018 en nu hebben de twee ‘wonderbois’ een langspeler klaar. ‘Behave’ klinkt heel ambitieus en internationaal en de productie is groots en strak. Maar met een achttal nummers en zo’n 21 minuten klokken Maxiem en Jelle wel snel af. Of is het de bedoeling dat de korte nummers schreeuwen om de repeat-knop in te drukken?

Een genre plakken op de producties van Boi Wonder is even makkelijk als het opzetten van een mondmasker voor Koen Geens. Je krijgt frivole pop geserveerd met allerlei invloeden vanuit electronica, dance en hiphop. Dit alles wordt versmolten tot een eigen kleurrijke sound zoals de felle pasteltinten op de hoes. De gevoelige (ge-autotunede) vocalen en teksten zorgen voor kwetsbare en catchy indiepop met een volle en gelaagde sound.

Tegendraadsheid en een algehele moeheid vormt de rode draad door ‘Encores’. “I used to love this / But then again I used to love a lot of things / Now I just want things / But then again I’ve never been offered an offer that I can’t refuse” vertelt het verhaal van een ziel die zoekende is. De geïsoleerde klaagzang neemt een duik in de aanstekelijk opgebouwde bassen, ritmes en synths alvorens overstuur en overstuurd te eindigen.

‘Joaquin’ begint ontspannen en houdt die tendens aan. De steeldrums schitteren op dit nummer en zorgen voor een extra sfeer op de in laagjes gestapelde autotune zanglijnen. Om vervolgens naadloos over te gaan in ‘Cou cou cou’, dat begint met een sample van iemand die zich verstopt en ‘koekoek’ komt piepen vergezeld van dreigende percussie. Ook hier zorgen de steeldrums op hun beurt voor een internationale feel. De trap-achtige ritmes geven het nummer een heel hedendaagse uitstraling, waardoor het vlotjes binnengaat.

‘Whispers (remaster)’ gaat van start met een retrosynth en diepsnijdende vocals. Het ritme klinkt als (Jamie) XX en de synthmelodie doet denken aan Bicep. Het zorgt voor een zekere herkenbaarheid maar toch doet Boi Wonder ook hier zijn eigen ding. Het is een melancholische break-up song die onder je vel kruipt: “Would it, Help to, Know that it hurts me too / I’ll pretend I’ll miss you.” Met ‘Whispers’ finisht Boi Wonder erg sterk en eindigt het op een hoogtepunt.

Op ‘Behave’ gedraagt Boi Wonder zich uitstekend. Er wordt een rijke en aanstekelijke productie neergepoot met een internationale allure en veel potentieel. Hopelijk duurt het volgende album iets langer zodat we meer songs hebben die zich in ons oor kunnen nestelen.