‘Britpop’ is hét bewijs van A.G. Cook’s indrukwekkende invloed op popmuziek

door Karel Nijs

De laatste keer dat A.G. Cook (Alexander Guy Cook) een plaat onder zijn eigen naam uitbracht, was de COVID-pandemie nog maar net uitgebroken. Cook is in de afgelopen tien jaar één van de grotere producenten in de popmuziek geworden. Zo werkte hij onder andere samen met Charli XCX, Troye Sivan en zelfs op Beyoncé’s ‘Renaissance’.

Vier jaar na zijn vorige plaat lanceert Cook nu zijn nieuwste album ‘Britpop’. Een opvallend, uniek werk dat zijn capaciteiten als pionier van moderne popmuziek verder benadrukt. Als de carrière van Cook door één ding wordt bepaald, dan is het wel het verleggen van de grenzen van het genre. De plaat bevat maar liefst 24 nummers en is onderverdeeld in drie schijven: ‘Past’, ‘Present’ en ‘Future’. Cook verkent verschillende muzikale tijdperken en stijlen. Dit resulteert in een veelzijdig en samenhangend geheel.

Op ‘Past’ neemt hij ons mee langs z’n kenmerkende geluid. Met nummers zoals ‘Heartache’ en ‘Britpop’ toont deze disk zijn hyper-synthetische benadering van dance- en popmuziek. De schijf benadrukt Cooks vermogen om dansmuziek te creëren die zowel complex als toegankelijk is. Het futuristisch randje weet de luisteraar hierdoor elke keer opnieuw te verrassen.

De tweede disk, ‘Present’, laat een andere kant van Cook zien. Hij waagt zich aan een singer-songwriter stijl die terug doet denken aan Cooks vorige plaat ‘Apple‘ inclusief vervormde akoestische gitaren en autotune-vocals. Hoewel deze nummers soms minder als Cook aanvoelen, vormen ze toch een essentieel deel van het album. Vooral de tracks ‘Green man’ en ‘Without’ vallen op door zijn emotionelere diepgang. Verder is ‘Without’ een prachtig eerbetoon aan zijn creatieve gelijke SOPHIE, die in 2021 overleed. Zo werden haar teksten verweven in Cooks eigen oprechte reflecties als symbool voor de blijvende kracht van haar muziek.

Op ‘Future’, ten slotte, keert Cooks vertrouwde geluid terug, weliswaar met een melancholieke twist. Het geeft je als luisteraar een idee wat de toekomst van Cooks muziek zal brengen. Nummers als ‘Lucifer’ en ‘WWW’ zijn hoogtepunten op dit onderdeel van het album en maken Cooks artistieke visie compleet​.

‘Britpop’ is een indrukwekkend, verrassend album. Het is een samenvatting van Cooks eerdere werk. Al weerspiegelt het eveneens zijn visie op de toekomst van (hyper)popmuziek. Het is een must-listen voor fans van het genre en een bewijs van Cooks blijvende invloed​.