Hoe kan je over de kleine dingen in het leven praten en toch zorgen dat je publiek aandachtig blijft? Door grappig te zijn, horen we Courtney Barnett denken. Zo plaatste de singer-songwriter het thema van een onbeantwoorde liefde in een atypische omgeving van een zwembad (song ‘Aqua Profunda!’ van debuut ‘Sometimes I sit and think, and sometimes I just sit’) en spaarde ze haarzelf niet (“Felt my muscles burn” // “I took a tumble-turn for the worse”). Met alleen al de titel van haar laatste nieuwe album in handen (‘Things take time, take time’) weten we dat de Australische verder weeft op haar lyrische kundigheid met een gezonde dosis ironie. Dat deed ze terwijl ze solo haar lockdown spendeerde in een appartement in Melbourne.
Ook derde worp – zoals het tweede album – is meer introvert en folky. ‘Things take time’ néémt ook tijd, op een typische laid-back ritme dat landgenoten Stella Donnelly en Julia Jacklin ook machtig zijn. Het nonchalant en traag gedrapeerd geluid van opener ‘Rea Street’ zet de toon voor de volgende negen stuks. De gitaren worden niet potig zoals bij ‘Sometimes I sit’. Dat valt te begrijpen aangezien ze de volumeknop in huis niet te hoog mocht zetten voor haar buren. Hierdoor stript ze haar muziek van een zekere intensiteit.
Met songtitels als ‘Take it day by day’ en ‘Write a list of things to look forward to’ lijkt de Aussie levensadvies te geven. Echter, de geadresseerde van deze boodschappen is voornamelijk haarzelf. En ook: het zijn geen aanbevelingen, eerder worstelingen die aansluiten bij het alleen-zijn. (“I’m looking forward to the next” // “Letter that I’m gonna get from you” in ‘Write a list of things to look forward to’). En die momenten waren er véél in lockdown.
Dat alleen-zijn laat minder kwinkslagen toe. De ironie komt slechts in enkele nummers duidelijk naar boven drijven. In ‘Sunfair sundown’ feliciteert Barnett iemand voor de aankoop van een huis (“what a day, and congrats on the keys to your place” / “You’ve escaped the rat race as they say” / “Now you’re settling in for the stay anyway” / “You got a blank slate to renovate”), maar de pointe smaakt bitter (“And I don’t want you to be alone”). Een huis kopen is een vanzelfsprekende beslissing in je leven. Dat je daarbij afscheid moet nemen van je huisgenoten, vertellen ze er niet bij.
Dat je thuis moet blijven, zei de overheid. Hoe je daarbij praktisch moest (over)leven werd er ook niet bij verteld. Barnett weet die lockdown-leemte te vangen in haar typische stijl met country-invloeden. Gezapige geluiden en no-nonsens harmonieën maken van ‘Things take time’ een album dat na meerdere luisterbeurten nog niet verveeld. Beetje bij beetje maakt de singer-songwriter ons melancholisch naar rustige comfortabele momenten. Hiermee levert ze een positief lockdown-bijproduct af dat naadloos in het rijtje past bij minder oorsuizen en goed uitgeslapen wakker worden.
