Heeft het zin om wéér een nieuwe worp van Guided By Voices te bespreken? Heeft het zin ieder nummer te vergelijken met wat de band in het verleden reeds uitbracht? Al 28 (!) albums lang doet de inmiddels 61-jarige Robert Pollard wat hij het best kan: wars van iedere vorm van evolutie met de regelmaat van de klok nieuwe janglepop op de mensheid loslaten die schippert tussen rock, pop en grunge. Geen radiozender is er nog in geïnteresseerd, maar nog steeds heeft de man een hele schare fans achter zich staan.

In wezen is er niets veranderd ten opzichte van de jaren ’90, toen Pollard met ‘Bee thousand’ en ‘Under the bushes under the stars’ heel even meer dan een cultgroep leek te kunnen worden. De Amerikaan koos er echter koppig voor niet af te wijken van zijn lo-fi opnametechnieken en verbande zijn groepje op die manier resoluut naar een rol in de marge van de muziekwereld.

Talloze platen passeerden sinds die jaren ’90 de revue waarvan geen enkele meer of minder indruk maakte dan de vorige. Voor de fans zijn het steevast meesterwerkjes, voor de critici leiden ze aan een hoge vorm van onderlinge inwisselbaarheid.

Er valt voor beide partijen overigens wel iets te zeggen. Het blijft wonderlijk hoe de man nummers aanstekelijk kan maken die over het algemeen niet langer dan anderhalve minuut duren – ‘Warp and woof’ bevat 28 nummers voor een totale tijdsduur van 37 minuten. Het enthousiasme waarmee de gitaren rammelen, de drums beuken en Pollard zijn miniverhaaltjes vertelt is ronduit fascinerend. Al even indrukwekkend is het feit dat Guided By Voices een paar maanden geleden nog ‘Zeppelin over China’ uitbracht, dat 32 nummers bevatte over 75 minuten gespreid. We kennen minder productieve mensen.

Alles samen bood 2019 ons dus al liefst zestig liedjes van de hand van Pollard, maar er eentje uitpikken dat ons dieper raakte dan een ander is een onmogelijke opgave. De gruizige gitaarlijn in ‘Bury the mouse’ is fijn, ‘Angelic weirdness’ dreint lekker voort en de intro van ‘Even next’ is leuk, maar we horen niets wat we niet al eerder gehoord hebben.

Nieuwe zieltjes zal Guided By Voices niet winnen met deze ‘Warp and woof’, en mocht je toch willen instappen kan je beter beginnen bij de semi-klassiekers uit de jaren ’90. Wie echter van mening is dat Pollard inmiddels al een meesterwerk of 27 op zijn naam heeft staan kan deze ‘Warp and woof’ blindelings aanschaffen.