Wie even zijn historische bril opzet om de geschiedenis van techno te inspecteren, ziet al snel dat elke stuwende kracht steeds uit gemeenschappen aan de buitenrand kwam. Het nam doorheen de tijd al eindeloos veel vormen aan. Van de gemeenschapsgeest van het grijze Detroit, over de euforische XTC-experimenten van de zoekende Britse jeugd, tot de uitbundige, perfect aangebrande feestconcepten van de huidige queercommunity.
Wij kregen het in het verleden al witheet onder de dansvoeten dankzij namen als Dana Montana, Schacke of Drazzit. Die laatste bracht ons steevast kippenvel tot aan de tenen met ‘You will respect me’, waarin een meesterlijke speech van Dominique Jackson de catharsis levert.
Hoe dan ook, steek die historische bril terug in de fanny pack. En haal je snelste planga boven. I. Jordan heeft namelijk precies die community gevonden, én wil die uitgebreid vieren op ‘I AM JORDAN’. Of zoals ze zelf zeggen: “This album is about my joy as a trans person, and trans joy generally, working with trans people, making all this fun music together.” Het wordt aldus een pittige marathonsessie swingen en stampen. Al schiet hun debuutalbum niet bepaald fors uit de startblokken.
Het openingsduo lijkt te grabbelen richting Jamie XX, maar slaagt er niet in houvast te krijgen. Op ‘Real hot n naughty’ komt Felix Mufti, ofte ‘Roman’ in de Netflixserie Sex Education, met de ongeëvenaarde pizzazz de dansvloer opgewandeld. De nodige oneliners passeren de reveu (“You’re still not over him, girl, we’ve told you he’s a tory”). Het zorgt voor entertainment, al blijft het al bij al braafjes en repetitief.
De eerste klepper komt echter al snel binnen geblazen met ‘The countdown’, waarbij het hoge snelheidssalvo aan rubberen basnoten herinneringen oproept aan Hard Bass die zelfs de meest nukkige Siberiër aan het zwieren krijgt. Nog steeds even repetitief, zeer zeker. De moeiteloze compensatie zit hem echter in de overdosis adrenalinestoten die ons brein te verduren krijgt. Het daaropvolgende ‘Butterlick’ scheert ook hoge toppen, met zijn aardedonkere acid die laag over de grond scheert. Een voetzoeker die elke dansvloer in brand moet zetten. Het doet op alle beste manieren denken aan de gitzwarte minimale techno uit de vroege jaren 2000.
En zo blijkt I. Jordan wat ons betreft het beste bij de hoogste bpm’s. Het is aan dat moordende tempo dat het blikkerende mes in hun hand het meest indrukwekkend schittert. Wanneer je te veel tijd krijgt om het onder de loep te nemen, blijkt te vaak een ordinair aardappelmesje. Bij voortvlammende tracks als ‘Round n round’ of ‘The woodpecker’ lukt het hen echter om, fruit ninja-gewijs, de hele keet aan gort te kappen met een prachtige machette, terwijl een eigenwijze mix van snelle techno en ghetto house passeert. Het ultieme hoogtepunt komt nog net voor de finishlijn met het snelle én emotionele ‘Close to you’. Het is een waar anthem dat gemaakt is voor elk zichzelf respecterend technofestival van deze zomer.
‘I AM JORDAN’ had een uitstekende langspeler kunnen zijn, mits wat grondigere selectie van het aangeboden materiaal. Schaaf er een goed kwartier vanaf en er was makkelijk een half punt bij gekomen. Het lijkt een oud zeer bij techno. Een genre dat niet bepaald bekend staat voor zijn langspelers. We weten dat het compleet uit den boze is, maar mogen wij via deze weg vragen aan den DJ om bij het volgende feestje ‘Close to you’ te draaien? Dank bij voorbaat!
