IDLES maakt het met ‘TANGK’ niet moeilijk om van hen te houden

door Emily Griffiths

Vele bands halen het tegenwoordig niet meer tot een vijfde album. Voor een rockband zijn de laatste paar jaren al helemaal niet makkelijk te noemen. IDLES kan het echter allemaal niet deren, en terecht. Sinds debuut ‘Brutalism’ (2017) doorzwommen de Britten al vele waters. Van post-punk tot bijna funky en donkere poprock met vleugjes elektronica en hiphop. Toch brengt TANGK alweer een verrassend verfrissend geluid. Niet in het minst door de creatieve productie van gitarist Mark Bowen, hiphopauteur Kenny Beats en Radioheads man-aan-de-knoppen Nigel Godrich.

De rode draad door het album is het thema liefde. Dit wordt weergegeven in een unieke mix vol kronkelige stemmingen en muzikale onvoorspelbaarheid. Openen doen ze met ‘Idea 01’. Het nummer siert eerst in zijn eenvoud op de piano om dan mysterieus verder open te bloeien aan de hand van de doordringende stem van Joe Talbot en veraf klinkende drums. Deze tendens zet zich door in de meeslepende songs ‘Gift horse’ en ‘Gratitude’. Ze bevatten krakerige riffs en heerlijk bombastische refreinen die je hersencellen al lustig de dichtstbijzijnde moshpit doen opzoeken.

Het intense ‘Pop pop pop’ krijgt over zijn haast bezwerende baslijn een stevige laag elektronica heen. Ook in ‘Dancer’ keert die overigens terug. Aan de single worden daarbij ettelijke gitaren toegevoegd die daar stevig tegenaan schurken en voortdurend bijna dierlijk laten balanceren tussen rust en onrust. Het cynische, de woede en de pijn van weleer, lijken echter stilaan te zijn vergeten. Al blijft de heerlijke oneliner “‘I’m sorry for the things that I said, I danced ‘til my feet bled” uit ‘Roy’ met al zijn soulvibes nog steeds uren in je hoofd hangen.

Hoewel IDLES hun nieuwste zelf een optimistische plaat noemt met het dansbare ‘Grace’ en ‘Hall & Oates’ als hoogtepunten, blijft de algehele sfeer behoorlijk donker en grimmig. Met het persoonlijke ‘A gospel’ komt er zowaar een heuse pianoballad voorbij, terwijl het rillerig slotstuk ‘Monolith’ uiteindelijk wordt besloten met een mistroostige saxofoon. Het maakt de duizend-en-één bochten die het vijftal maakt op ‘TANGK’ helemaal af tot een puntig, maar groots pronkstuk.

IDLES staat op 9 maart in een uitverkochte Lotto Arena. Niet getreurd, de band keert op 7 juli ook nog eens terug naar Rock Werchter (tickets & info).