Jungle brengt de kolen voor een lauwe barbecue op ‘Loving in stereo’

door Laurent Voet

Een eigen platenlabel en de volledige controle over het proces; Jungle heeft op hun komende langspeler ‘Loving in stereo’ hun volste vrijheid kunnen benutten. Het verhaal doet de ronde dat als vrienden het duo bezochten, er een grote kans was dat ze op de plaat zouden eindigen. Het tweetal combineert hun authentieke klank met een nieuwe wending die meer elementen draagt van disco dan hun vorige albums. Jungle probeert op ‘Loving in stereo’ een opening te vinden voor zomers plezier met zicht op de ophef van de coronamaatregelen. De globale aard van de coronacrisis zorgt er voor dat er elders niet minder gedanst hoeft te worden. In sommige landen kunnen we al genieten van zomerbars, feestjes en barbecues. Jungle voorziet de soundtrack daar van. Alleen jammer dat het halverwege achtergrondmuziek dreigt te worden.

Het intronummer doet denken aan het mooie begin van ‘Plastic Beach’. De naadloze opvolging van ‘Keep moving’ legt de lat hoog van in het begin. Wordt dit album een dansodyssee? De single is de meest dansbare van het album. Het nummer laat meteen horen welke nieuwe sound Jungle heeft toegevoegd aan hun repertoire. De basgitaren en strijkers zijn vintage disco. ‘Romeo’ voelt enorm fris aan en is ook de eerste samenwerking met een andere artiest. We zien straten met luchtspiegelingen en zwembadfeestjes met gesmolten ijsjes. De eerste zes nummers zijn een succes en brengen dan toch nog de zomerhitte die ons beloofd was. De baspasjes op ‘Bonnie hill’ getuigen van een oneindig optimisme.

Aan de lengte van de nummers zien we dat ze om geen enkele andere reden gemaakt zijn dan om te dansen en de zon te groeten. Niet te veel gedoe om intro’s, outro’s of bridges, maar vaak is het meteen duidelijk welke richting het nummer uit zal gaan. Wat eerst een no-nonense aanpak bleek te zijn, gaat echter al snel vervelen. Elk nummer gaat te hard op het andere beginnen. Een zekere variatie lijkt te ontbreken wanneer de luisteraar de tweede helft van het album bereikt. ‘Truth’ is bedoeld om wat anders te zijn. Toch is het een dansbaar indierock nummer dat vanaf de eerste seconden al meteen al z’n elementen blootgeeft. Het is snel duidelijk dat het niet veel interessanter of warmer wordt dan de lauwe vaste blueprints die we krijgen voorgeschoteld in de eerste minuut van elk nummer.

Er zit jammer genoeg weinig verrassing in ‘Loving in stereo’. De kenmerkende vocals van Jungle gaan na drie albums een beetje plat klinken. ‘Goodbye my love’ is naast ‘Romeo’ de andere samenwerking met een andere artiest, Priya Ragu. Het nummer brengt een nieuwe sound op tafel en is de afwisseling die we wat liever hadden gezien doorheen het album. Toch is de plaat bij momenten de nodige sfeerbrenger op onze zomerbijeenkomsten in deze moeilijke tijden.