Je hoort meteen aan Marika Hackman haar klankenpalet dat je met een getergde ziel te maken hebt. Dat was al het geval bij haar debuut album ‘That iron taste’ uit 2013 en al hetgeen dat daarna kwam. Toen ze in 2019 ‘Any human friend’ op de wereld losliet, toonde ze plots een andere kant van zichzelf: die van lef en durf. Ze werd plots iemand die stevig in haar schoenen staat. Met haar laatste langspeler grijpt de Londense qua klank en teksten terug naar die zelf-reflectieve houding waarmee het allemaal begon en ze haar ego, naar eigen zeggen, beter tracht te begrijpen. Zo wordt ‘Big Sigh’ wel een heel tekenende albumtitel. De eerste zin op het album vat de afgelopen jaren misschien goed samen: “Gold is on the ground/ I was happy for a while”.

In ’Big Sigh’ ontwaken de bedauwde nummers oorstrelend met ingetogen pianotoetsen of donzig gitaargetokkel. Hackman bouwt vakkundig haar klankenpalet op. Dit gaat aan de hand van cinematische strijkers, haar lieflijke stem die ze sporadisch kracht bij zet of brommende blazers die voor een dramatisch effect zorgen. Het is een veelbeproefd, welgesmaakt recept waar ze zichzelf meesteres van heeft gemaakt.

De titeltrack ‘Big Sigh’ is daar dan ook een knap voorbeeld van. Subtiel arrangeert ze het nummer zodat het kan ontspringen in melodieuze softrock. Verder is ‘Hanging’ fabelachtig mooi gedaan dankzij een koor dat volledig open barst.

Sinds ze als 17-jarige een bijna-dood ervaring had door een gescheurde appendix worstelt ze met angstaanvallen. Het betekende daarnaast een breuklijn in haar leven: van onbezonnen jongeling naar volwassenheid en de verantwoordelijkheden die je daarbij krijgt opgediend. Deze chronische angsten samen met een pijnlijke break-up leidden tot een introspectieve plaat van een zeer gevoelige artieste die deze emoties op wonderlijke wijze in teksten en muziek weet te gieten.

In het opvallende, meer uptempo ‘No caffeine’ gaat ze op zoek naar een remedie tegen het kwellende liefdesverdriet. U weet meteen wat niet werkt voor haar. ‘Vitamins’, dat met enkele distorted elementen sloom voorbij schuifelt, laat je achter met een wijze les: “I could be up in a hall of fame/ but if we’re all special then we’re all the same”.

‘Big Sigh’ verschaft ons van bitterzoete, gevoelige feeërieke folk pop die zich moeiteloos je oor in wurmt. Daarnaast strooit de Britse doorheen al de nummers met scherpe, doordachte teksten. Dit maakt van het album een steengoede plaat.

Marika Hackman stelt het album op 8 april voor in Botanique (tickets & info).