Temples’ zoektocht naar een eigen synthgeluid op ‘Volcano’

door Sigi Willems

Met debuutplaat ‘Sun structures’ wist het Britse viertal Temples niks dan lof te oogsten bij critici en ook de verkoopcijfers sprongen de pan uit – in Engeland was het de best verkopende vinylplaat in onafhankelijke platenwinkels. Desondanks werd hen wel eens het verweten dat ze ‘gemaakt’ zouden zijn. Vier langharige hippies die aanstekelijke, psychedelische 60’ies-rock brengen: het plaatje klopte té hard volgens sommigen. Alsof de band een kwaadaardig plan had uitgewerkt waarmee ze de personificatie van de nieuwe, Britse psychedelic rock-stroming konden worden. De lastige opdracht die de nieuwe plaat ‘Volcano’ moet vervullen is dus tweevoudig: een vervolg breien aan de successen van ‘Sun structures’ enerzijds en het afschudden van dat onoprechte imago van de band anderzijds. Het is nog twijfelachtig of ‘Volcano’ daarin slaagt.

Voornaamste troeven vanop Temples’ debuut waren de aanstekelijke gitaartunes, de gemakkelijk mee te brullen teksten en het zweverige stemgeluid van James Bagshaw, geknipt voor de 60’ies. Op ‘Volcano’ doet Temples daar, zoals het alle hedendaagse psychedelica beaamt, een flinke dosis synths bovenop.

In opener ‘Certainty’ krijgen we zo al meteen een ‘Currents’-gevoel: bijzonder poppy, de typische, achterliggende wavy synths bij de strofen en een grote groeimarge van de nummers bij elke luisterbeurt. Het refrein klinkt tegelijkertijd vreemd en aanstekelijk, met de speelse keys en zanglijnen. De bizarre sounds en beats keren terug in ‘All join in’ en raken vermengd met een epische glamrock-gitaarriff, al heeft het nummer verder niet meer te bieden dan enkele inwisselbare strofen en dito refrein.

Bagshaw vergelijkt het geluid van ‘Volcano’ met het nostalgische Disney-gevoel: speels en harmonieus met een duistere twist. Vooral op derde track ‘(I want to be your) mirror’ kunnen we daar helemaal inkomen – de titel herinnert ons op zich al aan de boze heks en haar magische spiegel uit Sneeuwwitje. Daarnaast is er ook wat harpgetokkel op de achtergrond tijdens intro en refrein, samen met andere middeleeuwse strings. Daarmee wordt het Disney-gehalte in dergelijke passages wat té hoog opgetrokken: dat we tijdens de intro spontaan aan K3 moeten denken, kan alleszins geen goed teken zijn. Het gigantische contrast met de rock-‘n-roll-strofen is dan weer typerend voor de gecompliceerde songstructuren die zich over het hele album doortrekken.

In dat collagesfeertje past ook ‘Mystery of pop’, met een bizar maar vrolijk refrein dat wat aan The Beach Boys doet denken. ‘Born into the sunset’ heeft de meeste aansluiting met de bijzonder zomerfestivalvriendelijke songs van ‘Sun structures’: je ziet de rijkelijk gevulde tent of weide al op en neer gaan op de blazende gitaarmelodieën, lachend in de stralende zon. Tijdens voorlaatste song ‘Roman godlike man’ horen we voor het eerst dit album en onvervalste rauwheid in de gitaren, in een sterke song die duidelijk beïnvloed werd door een band als The Jesus and Mary Chain.

‘Volcano’ klinkt op die manier alleszins een pak complexer dan ‘Sun structures’, dat met z’n sixties-pastische weinig nieuws deed. Temples’ tweede langspeler valt eerder onder ‘pop’ dan onder ‘rock’ te klasseren en met de intrede van een amalgaam aan elektronische arrangementen lijkt de band helemaal mee te willen surfen op de golven van hedendaagse psychedelica-grootheden als Tame Impala en Pond. Al valt ‘Volcano’ zeker geen flauw (vulkanisch) afkooksel van deze laatste twee te noemen: het is Temples’ verdienste dat ze, in bepaalde songs althans, met een bizarre synthsound op de proppen komen die we nog niet vaak elders hoorden. Of de band met dit meer gewaagde album zijn successen van ‘Sun structures’ zal kunnen evenaren, valt echter nog af te wachten. Over de imagokwestie wist ‘Volcano’ eveneens geen definitief uitsluitsel te geven: daarvoor zal het wachten zijn op een derde langspeler. We zijn alleszins benieuwd welke evolutie deze merkwaardige band tegen dan zal hebben ondergaan.

Op 18 april komt Temples zijn nieuwe plaat voorstellen in de Botanique te Brussel. Info en tickets daarvoor vind je op de website van de zaal.