ZG in de building! Hij zegt het zelf zo graag en wat zijn wij immer content als we het horen schallen door de boxen. Het ging hard de voorbije jaren. 2017 zag de geboorte van solodebuut ‘Zwangerschaps vol. 3’, in 2018 hielp hij als verloskundige bij het ter wereld komen van de doorbraak van Stikstof (ons hiphop-album van het jaar) en nu, begin 2019, is hij alweer drachtig. ‘Wie is Guy?’ is de titel van zijn nieuwe soloalbum en we hebben zo een vermoeden dat na deze negentien nummers iedereen het antwoord zal weten.

Beginnen doet hij met enkele clichés. ‘Automatisse antwoordapparaat’ is, zoals de titel al weggeeft, een oud trucje in een nieuw vestje, namelijk de skit. Leuk, maar ook gewoon een opwarmertje. Al valt op te merken dat hij hetzelfde trucje nog enkele keren knap verwerkt in zijn nummers. Bezige jongen, die Guy, dat iedereen hele dagen op zijn antwoordapparaat belandt. Na de intro is het tijd voor wat gepoch over zichzelf, zoals het iedere rapper betaamt. Al drijft ‘Wie is Guy?’ in de nodige zelfspot en gaat hij in het tweede deel van zijn nummer nog eens afdalen in het voorgeborchte van de hel: de vooroordelen over zichzelf.

Het voornaamste verschil met ‘Zwangerschapsverlof vol. 3’ is dat ‘Wie is Guy?’ een stuk minder speels is. Zwangere Guy maakt, soms schrikwekkend hard, een analyse van zichzelf en zijn omgeving. Een kijk in zijn ziel, zoals weinigen dat wisten te doen op muziek. Tyler, The Creator deed het ooit op ‘Goblin’, maar die had toen een verzonnen therapeut nodig om zijn verhaal te kunnen doen. Die tussenpersoon is hier niet aanwezig, wat het des te knapper maakt. ‘Demain j’arrête’ toont ons een zoekende jongere die niet weet wat met zijn leven aan te vangen, ‘Beter leven’ dan weer een onbegrepen gast.

Wie echter de voorbije maanden al eens naar de radio heeft geluisterd, weet dat hij nog dieper in zijn ziel kan kijken. ‘Gorik pt. 1’, waarin hij zijn diep menselijk lijden weet om te zetten in een kleine literaire parel, is een terechte hit. De manier waarop hij een stilte laat vallen nadat hij vertelt hoe zijn stiefvader zijn moeder verkracht en misbruikt waar zijn zus bij stond, slaat ons met verstomming. Begrijp ons niet verkeerd, de horror van zijn jeugd valt niet te minimaliseren, maar hoe hij het op muziek weet te zetten grenst aan de genialiteit. De woorden en zinnen die hard moeten binnenkomen, weet hij op magistrale wijze telkens te accentueren. Om nog maar te zwijgen over hoe het afsluit: “ik overleef wel op aarde totdat hij brandt in de hel”. Onversneden klasse.

Ook zijn grote liefde Brussel ontsnapt niet aan de nodige kritiek, die telkens ook gepaard gaat met een halve liefdesverklaring. ‘OG’z’, waarin hij de drugswereld in Brussel met enkele welgemikte pennenstreken weet te beschrijven is een puur schilderijtje. ‘Brussels state of mind’ is naast een knipoog naar Nas ook een genuanceerde liefdesverklaring. “Kijk al eens over je schouder” lijkt Guy ons te willen zeggen. Ondanks alles is het vrij duidelijk: Brussel is de stad van ZG.

Niet alleen de kritische kant komt naar boven. Een lichtvoetigere Guy wist samen met zorgvuldig gekozen gastartiesten enkele ‘feel good‘ en ‘feel the love‘ nummers in te blikken. Peet, de ene helft van de splinterbom genaamd Le77, is al eventjes een vaste waarde in de wereld van ZG en ook hier komt hij meedoen op drie nummers (zowel als rapper als producer). Het feest schemert tussen de beats door in nummers als ‘Mec man bro’, ‘Bx by night’ en het ietwat atypische ‘Foutu’, waarop vooral $keerenboo$ de spotlight steelt. Verder verdienen ook het uiterst fijne ‘Kérosène’, met Fele Flingue een shoutout en natuurlijk ‘Guy-Funk’, waar hij Selah Sue wist te casten om de hook voor haar rekening te nemen en Darrel Cole om te schitteren naast hem. Bonuspunten voor Billy Palmier die hier beats voor verzon.

We hebben het woordje ‘goed’ in enkele van zijn synoniemen al gebruikt in deze review en desondanks hebben we nog nummers die verdienen uitgelicht te worden. We hebben de partytracks al gehad, de conscioushiphop, maar ook de hardere nummers ontbreken niet op ‘Wie is Guy?’. En de afwisseling tussen die ‘soorten’ nummers maakt dit album net zo sterk. De harde beats op ‘Brede jongens’ en de feature van Jazz maken dit een nummer dat zijn livesets op stelten zal zetten. Hetzelfde kan gezegd worden voor ‘Probleem’ en ‘Mershedeïz’, waarop Blu Samu en ZG begeleid worden door beats die zo uit de koker van Kenny Beats zouden kunnen komen, maar van Clembo Slice zijn. En dan moeten we nog aan het slotsalvo beginnen. ‘R.À.F. (rien à foutre)’ is een beest waar Chuckie Beats een staaltje van zijn kunnen toont en een meeslepende muzikale setting schept voor een scherpe, felle Guy. Moet harder kunnen, lijkt Rare Akuma te denken eens hij achter de knoppen mag plaatsnemen voor uitsmijter ‘U ma is u pa’, waarna enkel nog de totale, gitzwarte ravage ons in ons verweesd gezicht aanstaart.

De superlatieven tieren welig in deze tekst en met recht en rede. Zwangere Guy maakt met ‘Wie is Guy?’ een album dat de stoutste verwachtingen overtreft. Perfect uitgebalanceerd, negentien essentiële nummers (een unicum anno 2019) en in staat om zowel een lach als een traan op ons gezicht te toveren. Zijn bars zijn ongeëvenaard in de Belgische rapscene en klaarblijkelijk heeft hij zijn ideale producers gevonden. De enige reden dat we hier niet met vijf sterren zitten te zwaaien en nog meer pluimen in zijn gat proberen te duwen is omdat er, ondanks alle lof, toch nog ergens een belofte van nóg iets groters schuilt in ‘Wie is Guy?’.

Zwangere Guy stelt ‘Wie is Guy?’ eind deze maand voor in een tweemaal uitverkochte Ancienne Belgique.