Wat zijn de albums die ons het meest zijn bij gebleven afgelopen maand? Deze kun je hieronder terug vinden. Met ‘Encore’ brengen we maandelijks een round-up van de muziek die ons het meest is bij gebleven en absoluut de moeite waard is om te (her)ontdekken. Beeld door Louis Van Keymeulen.
Arab Strap – I’m totally fine with it 👍 don’t give a fuck anymore 👍
Wat begon als een paar singles maken, eindigde in een volwaardige nieuwe langspeler van Aidan Moffat en Malcolm Middleton. Dat leverde met ‘Bliss’ het meeste hitpotentieel op dat je ooit van een Arab Strap nummer zou durven verwachten. Op ‘I’m totally fine with it 👍 don’t give a fuck anymore 👍’ brengen de twee verder vooral meer van waarvoor we ze ondertussen kennen, observerend, eerlijk en steeds voldoende cynisch. Vertrouwdheid is er maar verveling blijft achterwege, met sterktes als het gevoelige ‘Hide your fires’ en ‘You’re not there’, dat een wondermooi (verloren) liefdesnummer blijkt te zijn. (Sarah)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify
[lees hier onze recensie van het album]
Beth Gibbons – Lives outgrown
Met ‘Lives Outgrown’ brengt Beth Gibbons, de voormalige frontvrouw van Portishead, een meesterlijk soloalbum uit dat haar kenmerkende melancholische geluid naar nieuwe hoogtes tilt. Het album is een rijke mozaïek van breekbare melodieën en diepgaande teksten, doordrenkt met haar unieke, etherische stem. Wie ooit nog op nieuwe muziek van de band had gehoopt, krijgt met dit album een gestripte doch intieme versie van hoe Portishead anno 2024 misschien wel zou klinken. (Yannick)
Beluister: Apple Music | Spotify
Billie Eilish – HIT ME HARD AND SOFT
Voor Billie Eilish begon dit jaar verrassend goed. 2024 startte met een Oscar, Grammy en Golden Globe voor haar hit ‘What was I made for’, het nummer dat ze voor de film ‘Barbie’ schreef. Afgelopen maand verraste ze ons met haar derde album. Billie Eilish omschrijft ‘HIT ME HARD AND SOFT’ als haar meest persoonlijke werk tot nu toe. De tien nummers zijn goed voor ruim 43 minuten muziek. Het is een album dat zowel nieuwe als oude fans zal aanspreken. Het toont Eilish’ talent om persoonlijke en universele thema’s te verweven in haar muziek, samen met haar vertrouwde partner in crime Finnaes. In slechts een paar jaar tijd heeft de 22-jarige Eilish zich ontpopt tot één van de grootste namen in de muziekwereld. Met dit album heeft Billie Eilish haar plek aan de top van de popmuziek nog maar eens verder verstevigd. (Karel)
Beluister: Apple Music | Soundcloud | Spotify
[lees hier onze recensie van het album]
Joe Gideon – Altered self
In 2009 sloten we Joe Gideon voor eeuwig in het hart. Onder de naam Joe Gideon & The Shark bracht hij met zijn zus Viva ‘Harum scarum’ uit. Een poëtische blues punk-plaat die ons nog steeds in vervoering brengt. Ondertussen bracht Gideon zijn derde solo plaat ‘Altered self’ uit. Zijn goede vriend en Bad Seed Jim Sclavunos schreef mee en stond in voor de productie. Verwacht je aan surreële kronieken, een (meestal) charmante blues setting, maar vooral een eigenzinnige invulling van dit alles. ‘Altered self’ is ongepolijst, vertederend en provocerend. (Jonas VL)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify
naemi – Dust devil
Met in de tracklisting namen zien opduiken als Huerco S., Perila, Ulla, Shy en iemand als Erika De Casier die een stevige hand had in het maken van dit album, weet je dat er weinig explosiefs zal zitten in het nieuwe album van naemi. De etherische soundscapes zijn prachtig opgebouwd en schommelen ergens tussen de atmosfeer van triphop, neo-psychedelica met een gitaartoets. De features op het album zijn rijk, al ligt de nadruk van de plaat echt wel op de dromerige ‘vibe’ die het tracht op te wekken. Een absolute aanrader voor avontuurlijke oren die op zoek zijn naar iets unieks en zich kunnen vinden in Boards Of Canada. (Yannick)
Beluister: Bandcamp
Shellac – To all trains
Het treurigste moment van het lopende muziekjaar? Dat moet wel 7 mei zijn. Het is de dag waarop Steve Albini onverwachts overleed aan een hartaanval. Het underground-fenomeen werd 61 jaar oud en blikte minstens evenveel legendarische platen in. Ook altijd de moeite: de bands waar hij zelf in speelde. Shellacs ‘To all trains’ is daar het laatste bewijsstuk van. En wát voor een. Op 28 minuten tijd peren de noiserock-veteranen tien verschroeiende, dwarse en inventieve nummers door je gehoorgangen. Een indrukwekkende staalkaart die naar meer smaakt, maar vooral een eindpunt markeert. (Kobe)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify