Header image

Plonsjes: acht nummers die wij op repeat hebben staan

door Zeno Van Moerkerke

Haha nog eens plonsjes alsjeblief. En oh ja dit bestaat nu, veel meer kan ik daar niet aan toevoegen.

De plonsjes komen deze week van Guillaume, Mattias en Zeno, onderaan vind je een handige spotifyplaylist.

Laura Misch – Blue Dot

‘Blue Dot’ is de tweede single van aankomende lp ‘Lonely city’ (uit 3 mei) van de Britse zangeres en producer Laura Misch, de grote zus van Tom. Ze heeft haar saxofoon aan de muur gehangen en verleidt ons nu enkel met haar warme stem. Zwevend tussen mysterieuze elektronica en neosoul vervolledigt Misch haar parcours. “Ask me where I’m going,” zingt ze. “Ergens veelbelovends,” antwoorden we. (Guillaume)

All Tvvins & Sorcha Richardson – No one is any fun

Deze samenwerking tussen de Ierse popgroep All Tvvins en landgenote Sorcha Richardson (hou haar in de gaten) neigt elk moment te ontaarden in een clichématig zomers housenummer, maar gaat nooit helemaal overkop – met dank aan James Vincent McMorrow in de producerstoel. (Mattias)

Vampire Weekend – Unbearably white

Kan iemand de internist van het UZ bellen? Wij liggen diep vanbinnen in de knoop met ‘This life’, de ontiegelijk opgewekte nieuwe single van Ezra Koenig en kompanen. Terwijl onze organen proberen uit te maken of dat nu positief of negatief is, sussen we onze gedachten met ‘Unbearably white’, dat andere geloste nummer van de indiehelden. De titel is een knipoog naar de nog steeds spierwitte indiescene die ze gewild of niet representeren, de muziek bevat de extra scheut melancholie die we hopelijk niet gaan moeten missen op aankomend album ‘Father of the bride’. (Zeno)

Yeasayer – Fluttering in the floodlights

Wie fan is van Yeasayer heeft de afgelopen jaren geleerd om geduldig én flexibel te zijn. Na de indiefolk van de beginjaren gingen de New Yorkers steeds enthousiaster aan de slag met elektronica, met als recentste album het bij momenten erg barokke en grotesque ‘Amen & goodbye’. 7 juni verschijnt opvolger ‘Erotic reruns’, waaruit reeds drie singles gelost werden. Heel wat ballast weg, en aanstekelijke altpop in ruil. (Mattias)

Mac DeMarco – All of our yesterdays

Slackerkoning Mac DeMarco zou zomaar slackergod kunnen worden dit voorjaar. ‘All of our yesterdays’ is het tweede vooruitgestuurde nummer van zijn aankomende album en raakt ons zo mogelijk nog meer dan ‘Nobody’. Mac lijkt zijn stem meer dan ooit onder controle te hebben, de falsetto wordt gerichter ingezet, de pauzes tussen de woorden worden even belangrijk als hun inhoud. Wie enkel bleef plakken voor de opgewekte, laidback gitaarpop, glijdt nu waarschijnlijk weer weg. Wie echter graag zijn eigen traantjes likt, blijft best nog even hangen. (Zeno)

The National – Light years

We hebben nog niet berekend hoeveel lichtjaren deze nieuwe single van drukke voorganger ‘You have your soul with you’ verwijderd is, maar het zijn er veel. ‘Light years’ is voorbestemd om dezelfde traanvochtopwekkende capaciteiten te hebben die ‘Carin at the liquor store’ en ‘Vanderlyle crybaby geeks’ op de vorige platen van The National hadden. Een simpel pianomotiefje en de snik in de stem van Matt Berninger: meer is er nog steeds niet nodig om naar een verse zakdoek te grijpen. Al helpt die stilistisch sterke videoclip wel. (Mattias)

Noname – Song 32

Amerika got roasted, en vlammend hard dan nog. Op minder dan drie minuten fileert Noname haar thuisland met meer humor dan Wim Helsen en meer woordgrappen dan het verzameld werk van Geert Hoste. Ze begon met haikus, verklaart ze zelf, en nu is ze aangekomen bij snerende boombap. Herman Van Rompuy zal moeten opletten dat ze zijn markt niet alsnog satureert. (Zeno)

King Gizzard & The Lizard Wizard – Planet B

King Gizz is terug na een jaartje studiopauze en dat zul je geweten hebben. Eind deze maand verschijnt ‘Fishing for fishies’, maar begin deze week brachten de Australiërs plots een nummer uit dat niet op de tracklist staat. Dat wijst erop dat de band misschien weer een zeer productief jaar tegemoet gaat, na de vijf albums die in 2017 werden uitgebracht. ‘Planet B’ is overigens het metalanthem waarvan klimaatbetogers niet wisten dat ze het nodig hadden. (Mattias)