Ken je dat fenomeen, overbevissing? Bij de Plonsjes van de week zijn we erg ecologisch en natuurvriendelijk ingesteld, en dus vonden we het wijs om eens een week over te slaan om de vijver niet te onderwerpen aan overbevissing. En dat heeft zowaar gewerkt, want Matthias Desmet, Thomas Konings, Anthony Brynaert en Jens Van Lathem vonden niet tien, niet elf, niet twaalf, niet dertien, niet veertien, niet vijftien, niet zestien, niet zeventien, niet achttien, niet negentien maar twintig plonsjes. Hopelijk leren de Scandinavische staten en Japan hier iets uit. Anders weten wij het ook niet meer.
Wilco – If i ever was a child
De fans van de gretig met lawaai dollende Wilco (foto) kwamen op ‘Star wars’, het recentste album van Jeff Tweedy en de zijnen, volop aan hun trekken. Zij die hun innerlijke underdog liever een vriendelijke aai americana over de bol geven, kunnen dan weer terecht bij dit geurige, nieuwe nummer. ‘If i ever was a child’ is het tweede voorsmaakje van het in de steigers staande ‘Schmilco’. Wij denken aan het buccolische ‘Sky blue sky’ en voor je ‘dad rock’ kan schreeuwen, liggen wij al met een grashalm tussen de lippen tegen een boom te luieren. (Matthias)
Equiknoxx – A rabbit spoke to me when i woke up
Dit frisse briesje is het eerste dat we te horen kregen van het nieuwe album ‘Bird sound power’ van Equiknoxx. Dit Jamaicaanse duo maakt futuristische dancehall die je alle holle kolder die soms met het genre wordt geassocieerd doet vergeten. Luchtig, transparant en intrigerend, dit dingetje prikkelt. (Matthias)
Jefre Cantu-Ledesma – Love’s refrain
Op z’n nieuwste nummer laat Jefre Cantu-Ledesma het soort exotica horen die je van iemand met zo’n naam verwacht. ‘Love’s refrain’ is een zeven en een halve minuut durende trip die met melancholische, trage ambientgitaren begint en doorheen noisy texturen steeds verder graaft naar een onwezenlijke schoonheid waarbij die heldere zomerse vibe steeds meer begraven wordt onder allerlei gekraak, gepiep en geëcho. (Thomas)
Macula Dog – Lawnmower
Hoe zou een combinatie van kindertelevisiegeluiden en noise-rock klinken? Macula Dog geeft het antwoord op die vraag met het tamelijk gestoorde nieuwe nummer ‘Lawnmower’, een opgewekt en chaotisch deuntje dat net zo aanstekelijk als vreemd is. Als volwassene naar Bumba of de Teletubbies kijken kan tamelijk verwarrend zijn en precies die vervreemding krijg je op deze song te horen. Gelukkig blijft het allemaal heel fris en aangenaam. (Thomas)
Motion Graphics – Lense
Eventjes een oproep aan alle muzikanten ter wereld: ik wil meer vreemde popmuziek horen! Zoals deze ‘Lense’ van Motion Graphics, een superfijn en veelbelovend debuut van een op papier al heel erg boeiende muzikant. Man achter het alias is immers Joe Williams, een lid van PAN-groep Lifted en partner in crime van Co La. Deze eerste single zoekt alvast met een aangenaam traag tempo allerlei uitspringende effectjes op, terwijl de zang als een soort prachtige leidraad doorheen het liedje krult. (Thomas)
Katie Dey – Only to trip and fall down again
Met tweede single ‘Only to trip and fall down again’ legt de Australische Katie Dey de verwachtingen voor haar komende langspeler ‘Flood network’ weer een beetje hoger. Zoals ‘Fear o’ the light’ is dit nummer een heerlijk bizar popliedje dat zich schattig in een jungle vol vreemde electronica en instrumentatie begeeft. De song heeft zoveel te bieden: verrassing, catchiness en emotie, en dat allemaal in minder dan drie minuten. (Thomas)
LVL UP – Pain
Het is mooi om te zien hoe vlot de doorstroom van leuke indiebandjes naar grotere platenlabels gaat. LVL UP is nu beland bij het vermaarde Sub Pop en levert in de vorm van ‘Pain’ meteen een sterk visitekaartje af. Bij aanvang lijkt de song misschien niet zo speciaal, maar als je beter luistert en vooral het tweede deel van het nummer bereikt, kan je niet anders onder indruk zijn van een indrukwekkende gitaarmuur en de gepaard gaande gevoelens. (Thomas)
A.G. Cook – Superstar
Het lijkt erop dat PC Music zich schrap zet voor een najaarsoffensief. De voorbije weken kregen we een nieuwe single van A. G. Cook (die zich bovendien ook op sociale media smeet), organiseerde de crew een feestje in L.A. met Carly Rae Jepsen en Charli XCX en mocht het collectief twee uur plaatjes draaien in de Beats 1-show van die laatste, terwijl nieuwe singles van Hannah Diamond en Danny L Harle bevestigd werden. De nieuwe A. G. belooft het beste met z’n tegelijk blije en emotionele mood, die ergens wat doet denken aan ‘Just like we never said goodbye’, maar misschien nog meer aan ‘s mans remix van How To Dress Wells ‘Repeat pleasure’. (Thomas)
Torus – Arena
De Nederlandse producer Torus stond al garant voor het betere dansvloerdrama op z’n ‘Temples’-ep en specialiseert zich nu verder in die stijl op ‘ENGINE MALFUNCTION MUSIC VOL. X [NO DJ]’. ‘Arena’ is waarschijnlijk het hoogtepunt dat de succesvolle combinatie van trance en jungle gebruikt om, aangevuld met vocal samples à la Holy Other, een droeve en melancholische sfeer neer te zetten. (Thomas)
Dent May – Face down in the gutter of your love
Hier is een klassiek en tijdloos klinkend psychedelisch liedje dat lekker comfortabel en superzomers is! Dent May is altijd een man om in de gaten te houden, maar overtreft zichzelf hier toch wel met een instant hit die hem richting radiogolven en grote podia zou moeten katapulteren in een ideale wereld. (Thomas)
Jenn Champion – No One
Jenn Champion’s ‘No One’ is voortdurend in beweging. De song gaat over (het onvermogen) te ontsnappen (“There’s no one and no way out”) terwijl aanzwellende geluiden in cirkelstructuur komen en gaan die dat claustrofobische gevoel weten te bevangen. Jenn bezingt de song op een monotone, haast ongeïnteresseerde manier en dat maakt de song een stuk menselijker, en ook droever. ‘No One’ werd geïnspireerd door Drive, de film van Nicolas Winding Refn uit 2011, en de bijhorende fantastische soundtrack van Cliff Martinez. Mensen die de film gezien hebben zullen het vluchtige, nachtelijke en toch felgekleurde aspect hier meteen terugvinden. (Anthony)
Naked – Zone
Intens is het sleutelwoord bij Nakeds ‘Zone’, de titeltrack uit het te verschijnen debuutalbum ‘Zone’, uit op 30 september. Er wordt een toren van mistige, wild opspringende gitaren opgezet die kracht wordt bijgezet door de claustrofobische en angstaanjagende zang van Agnes Gryczkowska. Creepy goedje dit, maar wel bijzonder intrigerend en verslavend. (Anthony)
WWWINGS – CHIMERA
Daar waar WWWINGS in hun songs meestal vrij direct te werk gaan en wilde, brutale elektronische geluiden loslaten op de luisteraar, pakt het trio het op ‘CHIMERA’ anders aan. De werkelijke uitbarsting sparen de Oost-Europeanen op tot bij de twee-minutengrens en wordt voorafgegaan door een sfeervolle, zoemende intro. Een soort stilte voor de storm, dat een stukje euforie op tafel legt vooraleer weggedrukt te worden door hoogoplopende drums en wild schuifelende electronica. (Anthony)
Lexxi – Up Top
Up Top bouwt zich nagenoeg volledig op rond een radarwerk van hoog gepitchte bliepjes die de richting van de song aangeven, terwijl verschillende andere geluiden als fundering sfeer en identiteit aan de song geven. De song werkt duidelijk in twee verdiepingen, en dat geeft Lexxi ruimte om nuance in te bouwen en zo meer emotie te leggen in zijn rechtlijnig en heftige werk. (Anthony)
Embaci – Angel calling Embace (Angel-Ho edit)
Twee van de meest boeiende labels op aarde, NON Worldwide en NAAFI, hebben een gezamenlijke mixtape aangekondigd, opgebouwd rond de achttienjarige singer-songwriter Embaci. De producties op de release komen van Angel-Ho, Chino Amboi, Mhysa, Nkisi, LAO, ZutZut, IMAABS en Elysia Crampton. De edit die eerste belichaamt meteen waarom we hier zo extreem #hyped over zijn. ‘Angel calling Embaci’ is het beste van twee werelden: zangeres Embaci etaleert haar talent door de volledige speelduur prachtig en onverstoord boven al het Angel-Ho-geweld uit te zingen. De Zuid-Afrikaanse producer komt op zijn beurt met letterlijk alles op de proppen wat hij in z’n macht heeft en dat geeft een briljant resultaat. Dit is twaalf minuten zuivere ear candy. (Anthony)
Drugdealer – Suddenly feat. Weyes Blood
De soundtrack voor het spontane dansje op het terras komt deze week van Drugdealers ‘Suddenly’. Tijdens die zwoele pasjes verandert het tijdsbeeld, we komen terecht begin jaren ’70 en een kudde groupies komt ons vergezellen. Deze ‘Suddenly’ is één en al nostalgie en The Beatles zijn nooit ver weg, maar bovenal is dit een uitgekiend en mooi popliedje dat de zon nog wat extra doet stralen en die uw zondagnamiddag alleen maar ten goede zal komen. :’) (Anthony)
Health&Beauty – Wartime
‘t Is één ding om al strompelend onze oren binnen te lopen, ‘t is een ander ding om na een kleine dertig seconden al uitgeput een einde te lijken zoeken, maar het wordt pas helemaal mooi als je daarna opnieuw je tweede adem vindt en gewoon helemaal hetzelfde begint uit te steken. ‘Wartime’ speelt een beetje met mijn voeten, ik bedoel waarschijnlijk oren, en wordt pas helemaal een nar van een nummer wanneer het de laatste twee minuten gewoon een rustig jamke vol koortjes neerlegt. Gelukkig heb ik altijd liever de nar dan de koning bezig gehoord, en steekt Health&Beauty hun song vol met slimme en verborgen muziekjes. (Jens)
Elysia Crampton – Flora’s theme
Luisteren naar ‘Flora’s theme’ deed me heel erg denken aan de intro van ‘Berlin’ van Lou Reed. Het zou een aankondiging van zowel iets groots als iets angstaanjagend kunnen zijn, niet om te zeggen dat het ene sowieso het andere uitsluit. Je beeldt je in dat zowel Hitler als Thatcher als Trump als Gwendolyn Rutten als Ariel Sharon als Mia Doornaert met dit in hun iPod-oortjes gingen slapen, en het heeft gewerkt! (Jens)
Beach Slang – Punks in a disco bar
Ik ben als laatste begonnen aan het plonzen in de wijde muziekvijver, en ik was eerlijk gezegd diep gekwetst en geschoffeerd dat mijn kompanen Beach Slang niet hadden opgevist. Maar ik weet hoe dat komt: aan de intro te horen denken ze allemaal dat het om een irritant Hives-achtig nummer gaat. Niets is minder waar, ‘Punks in a disco bar’ is het soort song waarvoor Bruce Springsteen zijn gelukshaarband zou geven om die nu nog te kunnen schrijven. (Jens)
Drowse – Memory
Als in je kamertje vol zwarte IKEA-meubels proberen te mediteren om je gegeneraliseerde angststoornis te proberen overwinnen, maar niet snel daarna door je oppervlakkige hyperventilatie toch in een paniekaanval terechtkomen een soundtrack zou hebben, dan zou het deze zijn. Veel plezier met die muren die op je afkomen.