Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Hihats In Trees – Disleksikon ep
Op een nieuwe Stuff.-plaat is het nog eventjes wachten maar de afgelopen maanden lijkt drummer Lander Gyselinck een nieuwe liefde te hebben gevonden naast het drummen namelijk prullen met lo-fi elektronica. Het resultaat daarvan is een nieuw soloprojectje waarbij Gyselinck voort zien bouwen op waar Beraadgeslagens ‘Duizeldorp‘ lijkt te zijn geëindigd. (Yannick)
Hinds – The prettiest curse
Hinds maakten van gekke gitaarrock hun handelsmerk op hun eerste twee albums. De opvolger ‘The prettiest curse’ klinkt wat meer gepolijst en rustig en er komt zelfs klassieke Spaanse gitaar aan te pas. Is dit de (gevreesde) meer commerciële plaat na het indiesucces? Geen nood: Hinds hebben hun streken niet verloren. Met de veranderingen geven ze een concept dat bij een derde herhaling been there, done that had geklonken een nieuw leven. (Eva S)
LA Priest – GENE
Vijf jaar na langspeler ‘Inji’ is LA Priest, ofwel Sam Eastgate, terug met een nieuw album getiteld ‘Gene’. Je kent Eastgate misschien nog als zanger van Late of the Pier met hun cultalbum ‘Fantasy black channel’ dat in 2008 op de wereld werd losgelaten. Eastgate liet niets aan de verbeelding over en soldeerde en maakte volledig zelf een modulaire drummachine die de naam ‘Gene’ meekreeg. Hij leefde hiervoor zelfs twee jaar in isolement. Zeer benieuwd naar het – ongetwijfeld funky – resultaat. De single’s ‘Beginning’ en ‘What moves’ beloven alvast veel goeds! (Jonas VDA)
Leifur James – Angel is disguise
Londense songwriter en producer Leifur James trekt op zijn tweede album ‘Angel in disguise’ alle gordijnen dicht. Donkere soundscapes en elektronische percussie met sporadisch een gezongen zinnetje doen je het jazzy optimisme van zijn debuut ‘A louder silence’ meteen vergeten. De visuals van de Hongaarse filmmaker Balázs Simon verbeelden het gedesoriënteerde klanklandschap beangstigend goed. (Guillaume)
Mattias De Craene – Mattias De Craene
Wie graag een jazzcat in huis neemt, zal waarschijnlijk over de rug van Mattias De Craene willen wrijven. De Craene, de Gentse saxofonist van Nordmann en MDC III, bevindt zich met zijn solo-project toch wel een goede vijf-kilometer wandeling verwijderd van Louis Armstrong en Chet Baker. Zijn saxofoon blijft nog wel de kern. Die laat hij vrij, splijt hij soms open en laat hij een andere keer vervagen tot een schaduw in donkere en minimalistische soundscapes. (Eva G)
Muzz – Muzz
Tussen Nick Cave en Matt Berninger in is Paul Banks ooit verzeild geraakt op ons lijstje met favoriete baritons (baritea?). We zouden hier pagina’s kunnen pennen over Interpols weergaloze ‘Turn on the bright lights’ of het schandalig ondergewaardeerde ‘Our love to admire’, maar in plaats daarvan raden we jullie aan om ‘Bad feeling’ van Muzz even op repeat te zetten. Voorzichtige woorden ingezwachteld met zwellende blazers, niet te vatten schoonheid in twee minuten en 37 seconden, en tevens het begin van het titelloze debuut van Paul Banks’ nieuwe project. (Zeno)
No Age – Goons be gone
Met slechts een drumstel, een gitaar en zelf opgenomen samples serveert dit eigenzinnig duo uit L.A. ons al sinds 2007 kunstzinnige, noisy rocksongs. ‘Goons be gone’ is zesde langspeler van de heren en hun meest directe tot op heden. (Martijn) Lees hier de uitgebreide recensie.
Rolling Blackouts Coastal Fever – Sideways to New Italy
Met ‘Sideways to New Italy’ heeft Rolling Blackouts Coastal Fever een waardige opvolger klaar voor het in 2018 verschenen ‘Hope downs’. De band uit Australië kanaliseert op hun nieuwe album bands zoals Sonic Youth, Tame Impala en Beach Fossils en roert daar de eigen RBCF-saus doorheen om die invloeden op een organische manier tot uiting te brengen. (Frederik) Lees hier de uitgebreide recensie.
Run The Jewels – RTJ4
Het dynamische duo is terug! Killer Mike en El-P dropten hun nieuwste album twee dagen vroeger dan gepland omwille van de benarde situatie waar de wereld in verkeerd. Ze staan erom bekend niet verlegen te zijn voor een politieke mening hier en daar, of eigenlijk overal. En eerlijk gezegd, verwachten we niet minder op deze nieuwe RTJ4. (Simon)
Sonic Boom – All things being equal
Sinds de split van het legendarische Spacemen 3, zijn de oprichters Jason Pierce en Peter Kember elk hun eigen weg gegaan. Pierce oogstte vervolgens grote successen met Spiritualized en Kember kon eveneens op veel enthousiasme rekenen met z’n Sonic Boom en Spectrum projecten. In tegenstelling tot Pierce z’n Spiritualized, is de output van Kember echter veel kleiner. Des te opvallender dat hij na 30 (!) jaar met een tweede langspeler op de proppen onder de Sonic Boom-noemer. Zet je schrap voor een hallucinerende trip. (Martijn)
Sports Team – Deep down happy
Cambridge brengt niet enkel Nobelprijswinnaars en sterke roeiers voort, maar ook dit ongeregeld zestal. Sports team is de jongste vaandeldrager van de Britse gitaarmuziek en nam een lange aanloop naar haar debuut ‘Deep down happy’. Oudere nummers, zoals ‘Kutcher’, krijgen een plaats naast gloednieuwe nummers en romantiseren allemaal het banale, Britse dagelijkse leven. (Guillaume)
Trickfinger – She smiles because she presses the button
Muziek maken zonder de intentie te hebben deze ooit te releasen, is volgens Red Hot Chili Peppers-gitarist John Frusciante de beste ingesteldheid om jezelf te ontwikkelen als muzikant. Zo is zijn derde album onder de Trickfinger-alias alleszins tot stand gekomen. Verwacht zeker geen gitaren, want met dit project gaat hij volledig de IDM-tour op. (Martijn)
Westerman – Your hero is not dead
Er verschenen al een hele resem singles, maar nu heeft Londenaar Will Westerman eindelijk z’n volwaardige debuut klaar. ‘Your hero is not dead’ bevat 12 dromerige pop-experimenten in een glossy verpakking die hun geheimen pas na enkele luisterbeurten prijsgeven. (Martijn)
Willy Organ – Jonge plant
Balancerend tussen het alledaagse en het excentrieke, brengt Willy Organ trieste levensliedjes op z’n eigenzinnige manier, waarbij het haast onmogelijk is om stil te blijven staan. ‘Jonge plant’ is z’n debuut en we zijn uiterst benieuwd wat die teweeg zal brengen. (Martijn)