Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Antoine Pierre URBEX Electric – ‘Suspended’
Ter ere van de 50ste verjaardag van Miles Davis’ ‘Bitches brew’ brengt de Brusselse drummer/componist Antoine Pierre met ‘Suspended’ een eerbetoon aan die jazz-klassieker, plus Davis’ z’n elektrische periode die daarmee gepaard ging. Het betreft de derde plaat van Antoine Pierres band URBEX en werd live opgenomen tijdens het Brussels Jazz Festival met maar liefst 9 muzikanten.
Conway The Machine – From king to a god
Het zijn hoogdagen voor de liefhebbers van de betere hiphop. De crew genaamd Griselda is al het ganse jaar bezig met beenharde en goede projecten uit te brengen en de volgende in de rij is ‘From king to a god’ van Conway The Machine. Oorspronkelijk stond die gepland voor een release in augustus, maar na het overlijden van DJ Shay, die vaak met de rappers van Griselda samenwerkte, werd hij uitgesteld. Nu is, na ‘Lulu’ en ‘No one mourns the wicked’, zijn derde project van het jaar er al. En die maand extra heeft als bonus voor ons dat er wat tracks bijgekomen zijn op het album. Van de oorspronkelijke elf zijn we naar vijftien nummers gesprongen. De usual suspects, Benny The Butcher, Boldy James, Freddie Gibbs en Westside Gunn zijn hier wederom van de partij. Wie de rapper al kent weet wat hij kan verwachten, de anderen zullen waarschijnlijk omver geblazen worden. (Bert)
Crackups – Greetings from earth
De comebackplaat van Crackups bevat alles wat we van deze band uit de Kempen verwachtten : strak uitgevoerde songs met scheurende riffs en verrassende twists – oftewel het betere garagepunk-werk.
Doves – The universal want
De volgende comeblackplaat in deze lijst is ‘The universal want’ van de Britse rockband Doves. Inmiddels zijn er elf jaren verstreken sinds hun laatste full-length en we zijn dan ook erg benieuwd wat het trio heeft klaargestoomd na zo’n lange onderbreking. De singles deden ons alvast watertanden.
Everything Everything – Re-animator
Bij ‘Re-animator’ van Everything Everything draait het helemaal rond de back to the basics-aanpak. Elk nummer werd namelijk geschreven met de gitaar als startpunt en het album werd zoveel mogelijk live ingespeeld. Ondanks de foutjes die volgens de band uit Manchester nog te horen zijn op het album, kan het haast niet meer stuk gaan met gerenommeerd producer John Congleton achter de knoppen.
Jeremy Gara – Passerine finale
Op een nieuwe Arcade Fire-plaat is het nog wel eventjes wachten, maar je kan alvast luisteren naar nieuw werk van hun drummer. Verwacht echter geen hapklare indierock van Jeremy Gara, want met ‘Passerine finale’ stort hij zich (net als op z’n debuut) volledig in de experimentele, elektronische muziek.
Kloothommel – Seas near over
Kloothommel komt vandaag op de proppen met een uiterst smaakvolle gitaarplaat : aparte songstructuren, gitaren die zowel uithalen als durven meanderen, een goed gevoel voor melodie en een vette knipoog naar de jaren 90. Deze Gentenaren mogen wat ons betreft veel meer aandacht krijgen.
Lucrecia Dalt – No era sólida
Lucrecia Dalt keert terug met een nieuw “album album” (haar wonderschone field recordings in de Colombiaanse bossen in samenwerking met Aaron Dillaway niet nagelaten) na het unieke ‘Anticlines’ uit 2018. ‘No era sólida’ gaat verder op die minimalistische en mechanische ambient. Verwacht je aan koude elektronica in combinatie met spoken word en bewerkte vocals waar de onderhuidse spanning je meesleurt in haar eigenzinnige producties. (Daan)
Mammal Hands – Captured spirits
Wie zich inluistert in de hedendaagse jazzfiguren en bekend is met namen als GoGo Penguin, Portico Quartet en Matthew Halsall, zal hoogstwaarschijnlijk al eens naar Mammal Hands geluisterd hebben. Hun vierde album ‘Captured spirits’ verkent thema’s van de eeuwige zoektocht van ons bestaan en de ontvreemding die daar vaak bij komt kijken. De composities zijn intrigerend en het geluid van elk instrument afzonderlijk is herleid tot zijn meest pure vorm: genieten maar. (Gertie) Lees hier de uitgebreide recensie.
The Flaming Lips – American head
Ah, The Flaming Lips. Oklahoma’s beroemdste exportproduct. Alsook de staat zijn raarste exportproduct, die band rond Wayne Coyne. Aan hun zestiende album zijn ze ondertussen toe en de vraag moet gesteld worden of het vet überhaupt nog niet van de soep is? Tenslotte waren de laatste albums good not great. Gelukkig kunnen we melden dat we vol goede hoop zitten om effectief weer een groots Flaming Lips album voorgeschoteld te krijgen. Aan de marketing was op ondertekende zijn Instagram alvast niet te ontsnappen, maar het is vooral de singles die het hem doen. Ze losten al zes van de dertien tracks en daarnaast horen we al eventjes geluiden dat ‘American head’ kan wedijveren met ‘The soft bulletin’ en ‘Yoshimi battles the pink robots’. En laat dat nu net twee iconische platen zijn. (Bert)
Uniform – Shame
Afsluiten doen we met een stevige, apocalyptische plaat van het New Yorkse Uniform. ‘Shame’ is de vierde worp van dit industrial-rockduo waarop ze gedurende een dik half uur genadeloos tekeer gaan. Niet voor tere zieltjes.