Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Arabnormal – Arabnormal
‘Arabnormal’ is het ambitieuze nieuwe project van Younes Faltakh (The Hickey Underworld) en Niek Meul (Das Pop). Een post-punkachtige versie van allerlei genres komt aan bod. Het resultaat is een werkstuk met veel potentie, maar ook volop in zoektocht naar haar identiteit. Wie een fan is van wilde vocals ingepakt met delays, reverbs en distortions zal wel even zoet zijn met ‘Arabnormal’. Waarschijnlijk lukt het jou beter dan ons om de lyrics te ontrafelen. (Louis)
Bambara – Stray
De postpunkers van Bambara hebben nog niet dezelfde bekendheid als genregenoten als Protomartyr of Idles, maar dat zou zomaar kunnen veranderen met ‘Stray’, dat twee jaar na het puike ‘Shadow on everything’ volgt. Neem The Birtday Party, Swans en een scheut David Lynch en je weet dat je van Stray een zinderend, chaotisch en intens werkstuk mag verwachten. (Kevin)
Beach Bunny – Honeymoon
Voor de betere poprock moet je vandaag bij Beach Bunny zijn. Het soloproject van de Amerikaanse Lili Trifilio is ondertussen uitgegroeid tot een volledige band, en na een eerste ep twee jaar geleden (“a collection of feelings from my high-school diary“) brengt ze vandaag haar eerste debuut uit. De teksten zijn eerlijk in hun oppervlakkigheid, de nummers memorabel door de aanstekelijkheid. (Mattias)
Cindy Lee – What’s tonight to eternity
Dijf Sanders – PUJA
David “Dijf” Sanders gooide in 2017 hoge ogen met zijn album ‘Java’. Verwacht op het nieuwe album wederom een aangrijpende mix van psychedelische, Hindoeïstische gezangen en westerse techno en trip-hop. ‘Puja’ doet je kennis maken met een uitheemse cultuur die botst met de muzikale conventies die we gewend zijn. Voor de opnames van deze plaat trok Sanders naar Nepal en ging vervolgens met opnames aan de slag samen met sitarspeler Nicolas Mortelmans, drummer Simon Segers en saxofonist Mattias De Craene. Het resultaat is een uniek mengsel dat niet altijd even goed uit de verf komt, maar zeker de moeite waard is. (Louis) Lees hier de uitgebreide recensie.
Nathaniel Rateliff – And it’s still alright
Het is van 2013 geleden dat Nathaniel Rateliff nog eens plaat uitbracht zonder The Night Sweats. ‘And it’s alright’ is dan ook een persoonlijker en meer ingehouden album geworden, waarin de Amerikaan minder feestelijke onderwerpen aansnijdt zoals z’n gestrande huwelijk en de dood van een goede vriend. (Martijn)
Tame Impala – The slow rush
Een van de meest geanticipeerde platen van het jaar moet wel van Tame Impala komen. Na het immense succes van voorganger ‘Currents’ keren de Australiërs terug met ‘The slow rush’, waar verder geëxperimenteerd wordt met synthpop. De fans van het eerste uur waren niet unaniem lovend om de meer popgerichte aanpak sinds ‘Currents’, maar anderzijds: is er eigenlijk iemand in de wereld die ‘Let it happen’ een slechte song vindt? In dezelfde stijl keurden we alvast ‘Lost in yesterday’ goed. (Kevin)
The Men – Mercy
Op ‘Mercy’, de achtste plaat van deze Amerikanen in tien jaar tijd, lijkt het alsof deze drie heren zich voor het eerst comfortabel voelen met hun eigen sound. De band voelt niet meer de behoefte om de grenzen af te tasten en levert daardoor een nog steeds gevarieerd, maar – naar The Men normen – meer beheerst album af. (Martijn)