Release Radar 22/10: naar deze albums kan je voortaan luisteren

door Jonas Vandenabeele

Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.

aya – im hole

De Britse producer aya is al een tijdje buzzing in de underground. Op verschillende ep’s presenteerde ze gemuteerde clubmuziek die werkelijk vooruitstrevend is. Dat is iets wat ook Hyperdub niet ontgaan is. Op haar debuutalbum lijkt aya een meer totaalvisie te presenteren. Op het eerste gehoor blijft de abstracte muziek centraal staan, maar single ‘Emley lights us moor’ toont dat ze die ook beheerst kan brengen.

Catbug – Slapen onder een hunebed

Paulien Rondou oftewel Catbug maakt fragiele folkliedjes in het Nederlands op ‘Slapen onder een hunnebed’. De video van ‘Oude zomers’ werd opgenomen op de organische boerderij van Catbug. Het nummer knipoogt nostalgisch naar grote folk-namen en het verlangen naar oude zomers getuigt, net als de video, naar een streven naar een eenvoudig leven. Daar past de nogal minimalistische bezetting met eerder klassieke instrumenten wonderwel bij.

Circuit Des Yeux – i-o

Haley Fohr balanceert al enkele jaren op een vrijwel onberispelijke hoogte wat betreft art- en barokke pop. Soms kan de slinger misschien iets te hard door slaan richting het abstracte zoals op ‘In plain speech’ uit 2015. Op deze nieuwe plaat zou dat veeleer minder het geval zijn en integreert ze invloeden van darkwave en neopsychedelica mee in haar werk. (Yannick)

Deerhoof – Actually you can

Progressief is het minste wat je kan zeggen van Deerhoof. De San Franciscanen zijn toe aan hun achttiende (!) studioalbum. De progressieve rock staat in schril contrast met de schijnbaar kinderlijke vocals. Soms wordt er ook gespeeld met een afwisseling van mineur en majeur om verwarring te zaaien bij zichzelf en de luisteraar.

Grouper – Shade

Groupers verstilde gitaarmuziek en composities, echte naam Elizabeth Harris, is ondertussen toe aan haar twaalfde langspeler. Het album bevat nummers die over de laatste vijftien jaar werden opgenomen. Gezien haar uitpuilende en indrukwekkend conto, zou dit zo maar eens je ideale herfst- of wintersoundtrack kunnen worden voor druilerige dagen.

Hand Habits – Fun house

De duyster-favoriet Hand Habits presenteert haar derde langspeler-soloplaat aan het grote publiek. De Amerikaanse was eerder ook al studiomuzikant voor bands als The War on Drugs, Weyes Blood en William Tyler. Zegt genoeg als visitekaartjes.

Helado Negro – Far in

Gitaargetokkel en een stem waar je het warm van krijgt. Veel meer heeft Helado Negro niet nodig om je aandacht te krijgen. Roberto Carlos Lange komt met zijn zevende plaat getiteld ‘Far in’. ‘Wind conversations’ kabbelt gezapig verder en vraagt om dekentjes en grote koppen thee bij een haardvuur, en als het even kan een sterke wind die buiten raast.

Herbert – Musca

De (lofi) house van Herbert kan uitpakken met heel wat features op ‘Musca’. Matthew Herbert sprak over de noodzaak om terug te keren naar een meer vertrouwde manier van muziek maken als een vorm van troost tijdens een onstabiel jaar. Nadat hij vorig jaar zijn PhD in ethiek van geluidscompositie heeft afgerond, is Musca een moment van introspectie. Een pauze van alles – waar we niet rouwig om zijn.

Lana Del Rey – Blue Banisters

Lana Del Rey’s tweede album van het jaar ‘Blue banisters’ is een ingrijpend overzicht van haar talent als songwriter. Dat ze na een decennium er nog steeds in slaagt om zo verbijsterend te zijn, is een enorme prestatie. (Karel)

NABOU – You know

Je zou de titel van NABOU’s langspeler kunnen vertalen als ‘Je weet zelf’, maar dat gaan we niet doen. Op haar trombone zoekt en vindt Nabou een geheel eigen geluid: door middel van allerlei effecten schept ze een dromerig kader met een sterke atmosferische en melancholische weerklank, waarin het samenspel van haar kwartet perfect gedijt. Weelderige en intieme klanken worden afgewisseld met sterk ritmisch gebaseerde composities, resulterend in een frisse sound waarin experiment, lyrische melodieën en grooves hand in hand gaan.

Okay Kaya – The Incompatible Okay Kaya

Okay Kaya heeft een stem die meer dan Okay is, ze heeft een stem om U tegen te zeggen. ‘If I can help somebody’ is een cover van de Noord-Amerikaanse gospelzangeres Mahalia Jackson. Het is een nummer met eenvoudige bezetting dat voor zichzelf spreekt. Zo biedt het hele album stripped-down versies van eerder uitgebrachte nummers.

Parquet Courts – Sympathy for life

‘Sympathy for life’ is de zevende worp van de art-indie-alternatieve-rock-punkers van Parquet Courts en de opvolger van het erg vermakelijke Wide Awake! Gitaren in de aanslag en gaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaan.

Ross From Friends – Tread

Elektronicagoochelaar Ross From Friends, alter ego van Felix Weatherall, komt met zijn tweede langspeelplaat getiteld ‘Tread’. De Britse producer maakt intelligente dansmuziek die je kan bestempelen als house met een hoekje af. De singles creëerden alvast hoge verwachtingen nadat ook zijn debuut-lp ‘Family portrait‘ erg goed onthaald werd. Op ‘Tread’ lijkt hij verder te bouwen aan zijn unieke eigen sound.

Sassy 009 – Heart ego

Sunniva Lindgaard is de Noorse die door het muzikale leven gaat als Sassy 009. ‘Heart ego’ is een mixtape met acht tracks die bedroompop met heel wat elektronica aanhangen. In 2018 werd ze in The Guardian genoemd als ‘ones to watch’ en dat zullen we met graagte blijven doen.

Slow Crush – Hush

De shoegazers van Slow Crush willen je met ‘Hush’ ofwel tot bedaren brengen, het zwijgen opleggen, sussen… of alle bovengenoemde gecombineerd. De Brits-Belgische band bestaande uit Jelle Ronsmans, Jeroen Jullet, Frederik Meeuwis en Isa Holliday laat hun tweede langspeler ‘Hush’ uit aan het grote publiek. Het is een soms zweverig, zwaarmoedig geheel waar dromerige vocals over een muur van gitaren en drums gedrapeerd worden.

Wanthanee – Wanthanee

Wanthanee loste reeds het gevoelige ‘Cold summers’ vanop haar debuutplaat. De song vertelt het verhaal van een langeafstandsrelatie tussen haar en een jongen die ze als tiener ontmoette tijdens een koude zomer aan zee in haar geboorteplaats. Na verloop van tijd werd het duidelijk dat niet alleen de zomer maar ook de relatie koud bleek te zijn. Het gaf haar een leeg gevoel en de fysieke afstand veranderde in een mentale afstand, deze gevoelens echoën in ‘Cold summers’.