Release radar 26/03: Naar deze albums kan je vanaf vandaag luisteren

door Tobias Cobbaert

Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.

Ben Howard – Collections from the whiteout

Horen we daar enige blijdschap in zijn stem? Lezen we daar humor? Ben Howard erkent de donkerte op zijn vorige albums en laat op zijn vierde album ‘Collections from the whiteout’ meer licht binnen dan verwacht. Akoestische gitaar en piano doen terug hun intrede, al domineren de met effecten overladen gitaren nog steeds het klankbeeld. Dankzij de interessante wijzigingen in de band klinkt Howards jongste plaat als een samenvatting van zijn gewaagd parcours. (Guillaume) Lees hier de volledige review.

Clark – Playground in a lake

Clark staat vooral bekend als experimentele producer van elektronische muziek op het legendarische Warp label, maar fans van het eerste uur zullen misschien toch niet helemaal tevreden zijn met ‘Playground in a lake’. Op deze plaat herpositioneert de Brit zich namelijk als neoklassieke componist en vertelt hij een verhaal over klimaatverandering dat beter tot haar recht komt in de schouwburg dan in de club.

Clever Girls – Constellations

Diane Jean van Clever Girls ontdekte dat ze non-binair was en omarmt die nieuwe identiteit nu in de vorm van een conceptalbum vol dromerige dromerige indieliedjes.

Death From Above 1979 – Is 4 lovers

Een duo dat bij de rockers onder ons wellicht geen introductie meer nodig heeft. Op nieuwe plaat ‘Is 4 lovers’ doet Death From Above 1979 niets meer en niets minder dan waar ze goed in zijn: fuzzy, springerige danspunk maken.

Dijf Sanders – Lichen

Lichen is een verzameling tracks die Dijf Sanders schreef tussen 2016 en 2021 die oorspronkelijk bedoeld waren voor dans en performance. Op de juiste setting om deze nummers te beleven is het dus nog even wachten, maar ook thuis is het genieten van deze mix van het akoestische en het elektronische.

Don Kapot – Hooligan

Jazz is al een tijdje opnieuw hip in ons Belgenland, en ook de lawaaimakers van Don Kapot kan je tot die trend rekenen. Verwacht geen smooth liedjes om op de achtergrond te luisteren terwijl je van een matige maar dure cocktail nipt, maar jazz waarop geen gitaren maar saxofonen stukgeslagen worden.

El Michels Affair – Yeti season

Naar eigen zeggen probeert El Michels Affair op ‘Yeti season’ geen bepaald plaats of tijd te vatten, maar een gevoel dat tegelijk dramatisch als hoopvol is. Om die emotie te grijpen greep de band weer naar hun specifieke soulgeluid dat geïnspireerd werd door Turkse funk en Hindi gezangen.

Floating Points, Pharaoh Sanders & The London Symphony Orchestra – Promises

De legendarische jazzsaxofonist Pharaoh Sanders loopt ondertussen al tachtig jaar rond op deze aardbol, maar dat houdt hem niet tegen om te blijven vernieuwen. Op ‘Promises’ schudt hij de handen ineen met producer Floating Points (die op zichzelf al heel wat strepen verdiende in de elektronische muziek) en The London Symphony Orchestra. Het resultaat klinkt even groots als te verwachten viel.

Genghis Tron – Dream weapon

Meer dan tien jaar geleden stont Genghis Tron garant voor een allesverwoestende mix van mathcore en cybergrind. Na twee albums verdween de band voor een lange tijd van het podium, maar in de vorm van ‘Dream weapon’ maken ze een comeback. De scherpe randjes lijken er echter een beetje afgevijld, want de nieuwe plaat klinkt dromeriger (excuses) dan we gewend zijn.

L’Impératrice – Takei Tsubo

Gretige aanstekelijkheid is nooit ver te zoeken bij L’Impératrice, zo ook bij het versnipperen van mannen doorheen het opgewekte ‘Peur des filles’. De herkenbare vrolijke stemming van het Parijse sextet sneed in reeds geloste singles ook minder vrolijke onderwerpen aan zoals romantische beslommeringen in ‘Hématome’. En met een albumtitel die verwijst naar het gebroken hart syndroom belooft er wel nog wat hartzeer de revue te passeren, hoogstwaarschijnlijk verpakt in een uiterst glimmend danspakje. (Sarah)

Lost Girls – Menneskekollektivet

Lost Girls is het bijzondere samenwerkingsverband tussen Jenny Hval en Håvard Volden en vandaag brengen ze hun langspeeldebuut uit. Wie dit weekend eens drie kwartier lang wil trippen onder invloed van hypnotiserende beats en zweverige synthesizerklanken, kan maar beter eens ‘Menneskekollektivet’ opleggen.

Serpentwithfeet – Deacon

serpentwithfeet is de alias van de uit Brooklyn afkomstige Josiah Wise. ‘Deacon’ is zijn tweede langspeler waarop hij diaken speelt voor zichzelf en iedereen die het wil horen. Wise predikt erg persoonlijk over liefde, gemis, vriendschap enzovoort in een mengelmoes van pop, soul, gospel, r&b… met een engelenstem. Het korte album vliegt voorbij zonder dat je het weet. Oordeel vooral zelf of dat positief of negatief is. (Jonas VDAB) Lees hier de volledige review.

The Antlers – Green to gold

The Antlers is met ‘Green to gold’ helemaal terug na een afwezigheid van maar liefst zeven jaar. Afgaand op het nieuwe materiaal dat ze van januari tot nu hebben gedropt, heeft de stem van Peter Silberman allesbehalve aan kwaliteit moeten inboeten. Hoewel de spanning van platen als ‘Hospice’, ‘Burst apart’ en ‘Familiars’ op singles als ‘Wheels roll home’ niet meteen lijkt terug te komen, wordt ons in ruil een oase van rust aangeboden. (Jens)

Tune-Yards – Sketchy

In 2006 richtte Merrill Garbus Tune-Yards op. Drie jaar later liet de band zijn officiëel debuut ‘BiRd-BrAiNs’ op de wereld los, een lo-fi experimenteel folk project dat Garbus volledig bij haar thuis opnam. Ondertussen is Tune-Yards toe aan zijn vijfde album, ‘Sketchy’. De vooruitgeschoven singles laten alvast een erg divers geluid horen. (Tadhg)

Waltzburg – Let’s all pretend

Waltzburg is een band uit Nijmegen die oppeppende indiepop maakt. Op hun nieuwe ep zingen onze noorderburen over de maskers die we opzetten in sociale situaties.

Xiu Xiu – Oh no

Elke persconferentie van de federale regering lokt ons een verontwaardigde ‘Oh no’ uit. Xiu Xiu blijft niet bij de pakken zitten en neemt die oerkreet als titel van hun nieuwste worp. Daarvoor kreeg frontman Jamie Stewart hulp van mooi volk als Sharon van Etten, Chelsea Wolfe of Shearwater. Vrolijk zal het boeltje wellicht niet worden, maar dat sluit dan weer naadloos aan op die persconferenties. (Kevin)