Release Radar: naar deze nieuwe albums kan je dit weekend luisteren

door Mattias Goossens

Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.

Adrianne Lenker – abysskiss

Lenker heeft de afgelopen drie jaar niet stilgezeten. Als frontvrouw van Big Thief met twee prachtige albums onder de arm enerzijds en solo anderzijds. Haar teksten zijn bijna poëtisch en op haar nieuwe album laat ze zich nog maar eens van haar meest openhartige kant zien. (Yannick)

Angèle – Brol

Tot voor kort was Angèle iemand die moeiteloos festivals plat speelde zonder ook maar een album of ep uit te brengen. Haar debuutplaat ‘Brol’ brengt daar nu eindelijk verandering in. Singles ‘La loi de Murphy’ en ‘Je veux tes yeux’ bleken alvast heuse oorwurmen te zijn. De grote uitdaging voor de jonge zangeres bestaat erin om ‘Brol’ te bricoleren tot een volwaardig album. (Geerhard)

Cat Power – Wanderer

Introverten kunnen vandaag massaal het nieuwe album van hun muzikale koningin aanbidden. Vanuit de slaapkamer. Alleen. Liefst niemand binnen een radius van 2 kilometer. Cat Power blijft intiem maar durft op ‘Wanderer’ een hand reiken naar de buitenwereld. De pijnlijk mooie Rihanna-cover van ‘Stay’ en de bijdrage van Lana Del Rey in ‘Woman’ zetten de deur naar de wereld van Chan Marshall op een kier. Als je zacht genoeg aanklopt laat ze je met veel warmte binnen om rond te dwalen. (Michelle)

Echo & The Bunnymen – The moon, the stars and the ocean

Het flamboyante parcours van postpunkers Echo & The Bunnymen kende haar hoogtepunt met ‘The Killing Moon’, een cultklassieker die de voedingsbodem werd voor de nieuwste plaat The Stars, The Oceans & The Moon. Een nostalgische trip die oud materiaal herinterpreteert en tot leven brengt, mét een fluweel strijkersensemble. Daarnaast krijg je enkele nieuwe songs voorgeschoteld die meer zijn dan opvulling. Ian McCulloch en co weten zo eindelijk nog eens positief te verrassen. (Nicolas)

Fucked Up – Dose your dreams
Fucked Up wordt graag in het hardcorevakje geduwd door de schreeuwerige vocals, stortvloed aan gitaren en denderende drums. Fucked Up is echter zoveel meer dan dat. De eerste keer dat een saxofoon zijn intrede doet op ‘Dose your dreams’ voelt het dan ook niet meer dan natuurlijk aan. Het dubbelalbum werd een groteske vertelling waarin de kantoorsuffe antiheld overtuigd wordt alles achter te laten door een charismatische dakloze met magische krachten (lees: veel drugs). Het resultaat is een wild, meeslepend en muzikaal uiterst breed hoogstandje. (Zeno)

GABI – Empty me

GABI gooit op haar tweede plaat alle vergaarde talenten op een subtiel maar doortastend hoopje. En dat zijn er heel wat. De muzikante speelt al piano en klarinet sinds ze vijf was en besloot later om ook haar stembanden te scholen. Alles werd gebundeld toen ze afstudeerde als componiste en bovendien maakt ze al eens een opera tussendoor. Eerder dit jaar was ze ook al te horen op de plaat van Steve Hauschildt, waar ook Julianna Barwick een bijdrage leverde. ‘Empty me’ is een bijzonder project dat zich na enige gewenning stevig vasthecht aan je binnenoor. (Michelle)

Ghostface Killah – The lost tapes

Onder de leden van het alom bekende hiphopcollectief Wu-Tang Clan is het wel Ghostface Killah, oftewel Dennis Coles voor de vrienden, die de meest imponerende solocarrière heeft kunnen opwerpen. Het aantal albums waar zijn naam op prijkt, is dezer dagen moeilijk bij te houden, maar het kwam zijn stralenkrans zeker ten goede. Het nieuwe ‘The lost tapes’ geeft de indruk het resultaat te zijn van uitvoerig graafwerk uit oud muziekmateriaal, al gaat het hier wel degelijk om een gloednieuw album met notabele samenwerkingen op de lijst (Snoop Dogg, Raekwon, E-40, Reignwolf). (Jelle)

Kikagaku Moyo – Masana temples
Kika-wat?! Psychrock en –folk borrelen vandaag omhoog uit Tokyo. Kikagaku Moyo vergezelt ons voor een tripje naar de sixties met hun – intussen al – tweede album ‘Masana temples’. De vijf hipp(i)e gasten met lange haren, krakende gitaren en zweverige vocals vinden weldra ook hun weg naar onze contreien. Scherper en zelfzeker klinken ze alvast op ‘Gatherings’. (Gertie)

Puce Mary – Red desert

Als ‘Red desert’ één iets mag betekenen, dan wel dat ‘The drought’ geen gemakkelijke zit gaat worden. Laat dat nu net ook zijn wat we willen van Puce Mary. De artieste ruilt voor de release van deze plaat haar thuis op Posh Isolation in voor PAN, en lijkt ook daar in te zetten op spannende, confronterende electronica, doch met minder noise en industrial invloeden dan voorheen. (Pascal)

Ron Gallo – Stardust birthday party

Op Pukkelpop deze zomer omarmden we Ron Gallo als een goeie oude vriend, een verademing in pure gitaarvorm. Ook op ‘Stardust birthday party’ regeren de snaren onder de vorm van chaotische fuzzfunk. De melodieën zijn gedrenkt in vuile smeerolie die sinds de jaren zeventig ergens in de garage is blijven staan, en nu overgeheveld in een nieuw vat vol laconieke humor. Ron Gallo heeft een broertje dood aan het uitstervende gitaar ras en dat zal je geweten hebben. (Jonas)

The Sore Losers – Gracias señor

De Limburgse rockdwepers van The Sore Losers mochten vorig jaar van de internationale faam proeven nadat ze werden uitgenodigd om de oversteek naar de VS te maken. Premières op Team Coco van talkshowhost Conan O’Brien en het notoire SXSW omtrent het album ‘SKYDOGS’ legden de groep beslist geen windeieren. De lat ligt bijgevolg hoog voor nieuwkomer ‘Gracias señor’, dat enkele versnellingen terugschakelt. Single ‘Dark ride’ belooft alleszins veel goeds. Soepel laat het je meevoeren naar de nachtelijke duisternis middels melodieuze rockdeunen en een groovy clip.

Tokyo Police Club – TPC

Tokyo Police Club kwam in 2006 de muziekwereld binnengestormd met hun ep ‘A lesson in crime’. De op The Strokes gebaseerde indierock vertoonde veel potentieel, maar de torenhoge verwachtingen werden nadien nooit echt ingelost. Wel kregen we doorgaans brave, hapklare indiepop zonder weerhaakjes voorgeschoteld. Benieuwd of ze het er beter vanaf brengen op ‘TPC’. (Pieter S)