We geven ook dit jaar onze redacteurs carte blanche om terug te blikken op het voorbije (muzikale) jaar.
Doorgaans is dit een lijstje waar ik lange tijd aan werk omdat lijstjestijd altijd tijdens de blok viel en het dus mijn ideale excuus was om het studeren uit te stellen. Aangezien ik deze zomer afgestudeerd ben, had ik echter helemaal geen leerstof om op de lange baan te schuiven. Het enige logische gevolg was dat dit jaaroverzicht net datgene werd dat ik constant uitstelde, dus vergeef het me als het hier maar een rommelig boeltje geworden is dat ik last-minute heb samengesteld.
Het is ondertussen al een cliché om erop te wijzen dat het een speciaal jaar was, maar de impact van de pandemie op elk aspect van het leven is nu eenmaal onmiskenbaar. Zo ook op mijn luistergedrag. Het belangrijkste verschil met vorige jaren, is dat er nu geen optredens en raves waren. Dat had niet enkel een impact op mijn humeur, bankrekening en de manier waarop ik mijn avonden vulde, maar ook op mijn luistergedrag. Vorige jaren luisterde ik namelijk veel muziek naar aanleiding van de artiesten die ik binnenkort aan het werk kon zien. Als er een artiest die ik nog niet veel aandacht gegeven had hier kwam optreden was dat vaak de reden om dat ene album definitief toch eens een kans te geven. Nu al die opportuniteiten er niet waren, ben ik wellicht meer in mijn comfort zone gebleven dan anders. Vooral op het vlak van clubmuziek is het bij mij veel stiller gebleven, aangezien raves taboe geworden zijn en pompende techno toch niet hetzelfde is als je ouders in de kamer onder je liggen te slapen en het volume dus beperkt moet blijven.
In die comfort zone viel er gelukkig wel veel te beleven. Mijn absolute favorieten van Death Grips zijn dan wel weer een heel jaar stil gebleven, maar dankzij acts als Clipping en Jpegmafia viel er toch heel wat te beleven in de experimentele hiphop. Naast donkere raps kon ik me ook weer kostelijk amuseren met hyperpop, voor mij toch wel het geluid van 2020. Niet alleen waren de artiesten in deze niche erg productief met diverse singles en projecten, ook hielden ze vele festivals in Minecraft en andere livestreams om de concertleegte toch enigszins op te vullen. Ik ga in deze inleiding niet te diep in gaan op welke artiesten mijn dagen allemaal kleur gegeven hebben, in mijn albumoverzicht hieronder leren jullie ze wel uitgebreid kennen. Ten slotte konden Yung Lean en de Drain Gang-boys me heel het jaar weer verblijden met melancholische, geautotunede raps, al viel het op dat Bladee in een deprimerend jaar net steeds vrolijkere muziek ging maken.
Genoeg gepalaverd, tijd om met de harde cijfers te komen. Eerst presenteer ik jullie mijn dertig favoriete platen van het jaar, telkens met een kort woordje uitleg en een link (klik op de albumtitel) naar een van mijn favoriete nummers. Daarna volgen enkele andere muziekgerelateerde lijstjes en, naar goede gewoonte, een hoop onzin.
Favoriete albums van het jaar
Het eerste album in deze lijst geeft mijn liefde voor opwindende popmuziek al mooi aan. ‘Lov3 & l1ght’ werd matig onthaald, maar mij wist Rui-Ho wel te overtuigen met haar mix tussen trance-elementen en futuristische pop.
Billy Woods en Elucid wisten met hun narcotische beats en virtuoze raps voor een van mijn hiphophoogtepunten van 2020 te zorgen. Voor fans van Earl Sweatshirt en Milo, die allebei ook een gastbijdrage leveren op de plaat.
28) Only Fire – Double penetration
Extreem NSFW lyrics uitgesproken door een tekst-to-speech bot over minimale beats. Het zou niet mogen werken, maar het is verdomd catchy. Heb me meermaals een exhibitionist gevoeld door deze in het openbaar te luisteren (weliswaar op de koptelefoon).
27) Jessie Ware – What’s your pleasure?
De strijd om de titel van “disco queen van het jaar” (andere genomineerden waren Roisin Murphy en Kylie Minogue) werd voor mij duidelijk gewonnen door Jessie Ware.
Vorig jaar was ik nog niet helemaal mee met de Bad Bunny-hype, maar de psychedelische reggaeton op ‘YHLQMDLG’ wist me definitief over de streep te trekken.
25) Rico Nasty – Nightmare vacation
‘Nightmare vacation’ is de ultieme bevestiging van Rico Nasty’s versatiele talent. Zowel kleurrijke poprap als woeste bangers kregen een plek op de tracklist, met ‘IPHONE’ en ‘Let it out’ als beste voorbeelden van beide stijlen.
24) Machine Girl – U-Void synthesizer
Digital hardcore die me zin geeft om alles aan gort te slaan. Niet meteen een verrassende Machine Girl release dus, maar wat zijn ze goed in wat ze doen.
SEBii neemt de atmosferische raps van iemand als Playboi Carti, maar maakt ze verderlicht en haast etherisch, zonder een zekere poppy kern te bewaren. ‘VVSS’ behoorde tot de fijnste escapistische hiphop die 2020 te bieden had.
Het valt in dit lijstje vast op dat ik mijn popmuziek graag extravagant en extrovert heb, maar soms weet er een artiest me ook op introspectievere manier te overtuigen. Met ingetogen artpopliedjes vond ‘Galore’ regelmatig haar weg naar mijn luisterroutine te vinden.
21) 1 800 PAIN – Best house on a bad block
Een mysterieuze hiphopformatie die ik leerde kennen op Lavapalooza, een van de verschillende Minecraftfestivals die dit jaar kleurden. Verwacht je aan scheurende, industriële beats en pitchshifted vocals, alsof je naar het bastaardkind van Death Grips en 100 gecs zit te luisteren.
De meningen waren verdeeld of ‘7G’ dan wel ‘Apple’ Cooks beste plaat van het jaar waren, maar ik koos uiteindelijk voor de laatste. Het is een meer gefocuste plaat waarop het PC Music kopstuk bewijst dat hij perfect zijn mannetje kan staan als singer songwriter en niet enkel als futuristische popproducer.
‘Ultraclub4K’ is een mix van van emorap en danceklassiekers. Klinkt misschien knullig op papier, maar geen enkele andere plaat deed me dit jaar zo verlangen naar een huilsessie in de club.
18) Yves Tumor – Heaven to a tortured mind
Yves Tumor slaagde er dit jaar in om mij met volle teugen te laten genieten van relatief conventionele psychrock, en dat is een hele prestatie.
17) Run the Jewels – Run the Jewels 4
De politiek geladen hiphop van Killer Mike en El-P kon natuurlijk op geen toepasselijker moment uitkomen dan in het midden van de Black Lives Matter-protesten, maar los van die maatschappelijke context zet het duo hier ook gewoon opnieuw oerdegelijke, moderne rap op poten.
16) Black Dresses – Peaceful as hell
Black Dresses ging dit jaar uit elkaar omdat TikTok een van hun nummers ontdekt had en er grappige video’s op maakte. Echt leuk vond het duo dit niet, want de song in kwestie ging over het seksueel misbruik waar een van de leden als kind slachtoffer van geworden was. Een begrijpelijke, maar erg jammere beslissing, want met ‘Peaceful as hell’ laat de noisepopformatie een zwanenzang van jewelste achter.
15) Sewerslvt – Draining love story
Ik heb doorgaans niet zo veel met drum n bass, maar Sewerslvt deed mij dit jaar beseffen dat de amen break ook sfeervol en melancholisch kan klinken.
14) B L A C K I E – Face the darkness
B L A C K I E weet in industriële hiphopkringen nog steeds niet het respect te vinden dat hij verdient. Ook ‘Face the darkness’ bleef onder de radar, maar fans van schreeuwerige raps en freejazz moeten deze zeker een kans geven.
13) Liturgy – Origin of the alimonies
Ik luister tegenwoordig veel minder metal dan in mijn tienerjaren, maar Liturgy en haar band Hunter-Hunt Hendrix slagen er altijd in om mij terug te lokken naar de wereld van de black metal. ‘Origin of the alimonies’ is een overweldigende ervaring waarin metalband en orkest elkaar vinden en een theatraal geheel vormen.
12) Against All Logic – 2017 – 2019
De rustigere albums die Nicolas Jaar in 2020 uitbracht heb ik regelmatig opgezet tijdens het lezen, maar het was zijn actievere werk als Against All Logic dat mij het meest kon beroeren. Erg cool om hier nummers van terug te horen in de film ‘Ema’ trouwens!
11) Backxwash – God has nothing to do with this leave him out of it
Hiphop en metal hebben al een tijdje een knipperlichtrelatie, maar zelden werd die passie zo intens beleefd als in het werk van Backxwash. Haar mix van trage doommetal met lugubere hiphop doet mijn nekharen overeind staan op de best mogelijke manier. Het gebruik van Black Sabbaths self-titled in de openingstrack moet overigens een van de meest iconische samples van het jaar zijn.
Food House geldt als de ultieme test om te zien wat je mentale leeftijd is. Als je je kostelijk kan amuseren met deze opzwepende brei van hyperpop-ongein en door memes geïnspireerde lyrics, hoef je je nog geen zorgen te maken over oud worden.
9) Clipping. – Visions of bodies being burned
Waar Backxwash me angst aanjoeg met moddere, zware hiphop, deed Clipping hetzelfde met klinische precisie. De combinatie van experimentele beats en sterke verhalen maakte van Clippings tweede horrorcoreplaat opnieuw een angstaanjagend succes.
8) Bladee & Mechatok – Good luck
Ik probeerde me te beperken tot 1 album per artiest, maar Bladee slaagde er toch in om twee keer mijn toplijst binnen te sluipen. Een eerste vermelding is voor zijn samenwerking met producer Mechatok, waarop de monotone autotunerapper me verrassend hard deed shaken op voor hem atypische, poppy beats. Het gaat hem verdacht goed af.
7) Charli XCX – How I’m feeling now
Als we het coronavirus ergens dankbaar voor mogen zijn, dan is het wel dat ‘How I’m feeling now’ het levenslicht gezien heeft. Charli XCX was er snel bij en wist in mei al iedereens gevoelens van isolatie om te zetten in heerlijke pop.
Het tweede album waarmee Bladee mijn eindejaarslijst haalt is iets meer “typisch” Bladee vergeleken met de danspop op ‘Good luck’. Toch is ook ‘333’ en opvallend rooskleurig album, maar de atmosferische cloudrap blijft een melancholische ondertoon hebben.
5) The Microphones – Microphones in 2020
In een lijstje waar niet zo veel “typische” indie te vinden is, vorm Phil Elverum de opvallende uitzondering. Er is iets aan de unieke atmosfeer die hij oproept en de poëtische teksten die ermee gepaard gaan dat ervoor zorgt dat zelfs ik er niet aan kan weerstaan.
4) 100 gecs – 1000 gecs and the tree of clues
Het langverwachte remixalbum van 100 Gecs kan ook tellen als catalogus van welke artiesten vernieuwende popmuziek brachten in 2020. Op een paar afwezigen na tekenen artiesten als Dorian Electra, Charli XCX en Danny L Harle allemaal paraat voor een van de wildste muzikale ritten van het jaar. Erg samenhangend is het allemaal misschien niet, maar chaos is altijd al de modus operandi van de gecs geweest, dus voor een keer is dat niet eens zo’n groot probleem.
Arca haalt mijn top drie met ‘KiCk I’, haar meest toegankelijke album tot nu toe. Haar zin voor experiment en unieke producties is absoluut niet verdwenen, maar wordt hier gecombineerd met behapbaardere songs. In de aanbieding krijgen we hier onder andere koelbloedige hiphop, epische pop en furieuze reggaeton.
‘Starz’ doet me voelen als een trotse vader die zijn zoon ziet opgroeien. Ik werd al fan van Yung Lean in de periode dat hij nog atmosferische memerap maakte, maar tijdens zijn carrière heb ik hem zien uitgroeien tot een serieuzere, volwassen artiest die zijn weemoedige kern behouden heeft maar in een nieuw jasje durfde te steken.
Een laatste shoutout naar Phoebe Bridgers, die ik het hele jaar een beetje genegeerd heb omdat ik dacht dat haar werk helemaal niets voor mij zou zijn. Na haar feature te horen op het album van Kid Cudi heb ik ‘Punisher’ deze maand toch eens een kans gegeven, en tot mijn eigen verbazing vond ik het eigenlijk best goed! Te laat om haar in mijn jaarlijstjes op te nemen, maar bij deze toch een eervolle vermelding.
Favoriete ep’s
Waar de clubmuziek het dit jaar grotendeels liet afweten bij mij, zijn er in deze EP-lijst toch enkele sporen van terug te vinden. Op de momenten dat ik de boxen toch eens vollenbak kon zetten zonder iemand te storen durfden deze beats toch wel eens mijn bureau aan het daveren te brengen. Bring Me The Horizon wist mijn lijstje net te halen als guilty pleasure, een EP die me terug deed denken aan mijn tijden als twaalfjarige toen ik schaamteloos genoot van Linkin Park en co. De hoofdvogel wordt dan weer afgeschoten door een project dat volledig in mijn straatje past: Recovery Girl wist met haar manische hyperpop tijdens de eerste dagen van het jaar meteen het hoogtepunt al te bereiken.
1) Recovery Girl – Recovery Girl
2) Shygirl – Alias
3) DJ Billybool – My fantasy world
4) Lil Texas – Texcore, vol. 3
5) Galen Tipton – Goddexx
6) Cakes Da Killa X Proper Villains – Muvaland
7) Uboa – The flesh of the world
8) Jpegmafia – EP!
9) Backxwash – Stigmata
10) Naked – Killed by roses
11) City Morgue – Toxic boogaloo
12) Ascendant Vierge – Vierge
13) Haru Nemuri – Lovetheism
14) Fraxiom – Feeling cool and normal
15) Golin – Crush
16) Perc – Fire in negative
17) The Empire Line – The nature of your oppression is the aesthetic of our anger
18) Jasss – Whities 027
19) Schwefelgelb – Die stemme drängt
20) Bring Me the Horizon – Post human: survival horror
Favoriete nummers van het jaar, alfabetisch en beperkt tot 1 per artiest
1 800 PAIN – Outside
99jakes – Wipe away my tears
100 gecs – Toothless
Alice Gas – I H8 U!!!!!
Arca – KLK (feat. Rosalia)
Ascendant Vierge – Jamais raison
B L A C K I E – Not part of their plans
Backxwash – Stigmata
Bladee & Ecco2K – Girls just want to have fun
Bladee & Mechatok – Rainbow
Charli XCX – Claws
City Morgue – The electric experience
Coucou Chloe – Drop ten
Clipping. – Say the name
Dorian Electra – F the world (feat. The Garden, Quay Dash & D0llywood1)
DJ Billybool – Fullmoon
Firoza – Flirt
Gupi & Fraxiom – Thos moser
Jpegmafia & Tommy Genesis – Rough 7
Know V.A. – Somato
Lil Texas & Danny L Harle – Dreaming
Liturgy – Lonely OIOION
Namasenda – I could die
Outerspass – Shank
Recovery Girl – Bad brain
Rico Nasty – iPhone
Run the Jewels – Ju$t
Scooter – FCK 2020
Shygirl – Freak
Yung Lean – Butterfly paralyzed
Virussen van het jaar
- The fever (aye aye)
- Mijn misselijkheid na te zien wie op 1 stond in de MNM1000
- Bieber Fever
Beste boeken die dit jaar constant uit mijn gammele boekenkast donderen omdat ik te hard aan het bokken ben achter mijn bureau
- Mason & Dixon (Thomas Pynchon)
- Voor het Vergeten (Peter Verhelst)
- From the Fatherland, With Love (Ryu Murakami)
- White Noise (Don DeLillo)
- A Supposedly Fun Thing I’ll Never Do Again (David Foster Wallace)
Beste lockdownactiviteit
Elke zondagavond met de crew op Discord samenkomen om de nieuwe aflevering van Ex on the Beach: Double Dutch te bekijken
Slechtste beslissing dit jaar
Afstuderen tijdens een pandemie
Beste werkzoekende die werkgevers altijd mogen contacteren voor een boeiende job in bijvoorbeeld de cultuurjournalistiek
Tobias Cobbaert
Beste aankoop van het jaar
Twee verschillende versies van Minecraft aanschaffen omdat ik naar het online festival van 100 Gecs wilde gaan en ik eerst de verkeerde versie gekocht had
Beste bewijs dat er dit jaar niet veel te doen was
Volgens mijn Letterboxd heb ik dit jaar rond de 350 films gekeken (volg me als je een mede-filmnerd bent xoxo)
Slechtste release date
Bladee die uit het niets ‘333’ dropte terwijl ik aan het thesissen was waardoor ik hem niet uitvoerig kon bespreken
Favoriete recensie
Respect, heren. We salute you!
Frustrerendste TV-moment
De achtdelige documentaire over Dimitri Vegas & Like Mike op Streamz bingen
Beste TV-moment
Het moment waarop we beseften dat de achtdelige documentaire over Dimitri Vegas & Like Mike op Streamz ook geïnterpreteerd kan worden over een pakkend relaas van Mike zijn depressie, veroorzaakt door zijn excessieve levensstijl waar hij langzaam maar zeker aan bezwijkt, terwijl Dimitri er niets van merkt en door blijft gaan voor het geld.
Leukste spontane ontdekking
“Wtf Famke Louise heeft vorige maand een heel album uitgebracht?!”
Grootste afknapper
Voor de eerste keer met iemand in het echt afspreken en ontdekken dat hun stem niet geautotuned is
Award die ik jammer genoeg van vorig jaar kan recupereren
Personen waar ik nog een serieuze appel mee te schillen heb
Personen waar ik nog een serieuze appel mee te schillen heb
Al mijn Indiestyle ”vrienden” die 100 gecs naar beneden gestemd hebben in de ‘beste nummers van het jaar’-lijst
Number one DJ in the whole planet man
DJ Billybool
Beste opkomende DJ
Slechtste video
Jonas Van Geel kruipt in de huid van Youtube-ster Acid
Persoonlijk dieptepunt tijdens de eerste lockdown
TikTok installeren
Meest dramatische gebeurtenis in mijn persoonlijke leven
Gepest worden op TikTok
Meest ondergewaardeerde hit op de Indiestyle-redactie