Het afgelopen jaar kon op muzikaal vlak niet toppen aan 2022. Dat ik noch de energie, noch de interesse had om “moderne” muziek te ontdekken, zit er waarschijnlijk voor iets tussen. Ik greep vooral terug naar muziek van de jaren zeventig, wat leidde tot een progressieve rock-obsessie die een dik half jaar mijn gebruikelijk luister-patroon verstoorde. In de laatste maanden van 2023 heb ik alsnog een inhaalbeweging gedaan en uiteindelijk toch nog wat fijne “nieuwe” platen ontdekt.
Top 30 beste albums
Veel “oudemannenmuziek“ is in m’n lijst terug te vinden (overblijfsel van m’n prog-obsessie of zelf gewoon oud geworden?), maar ook wat jong geweld. Geen metal of hiphop te bespeuren, al haalde ‘Quaranta’ wel de longlist. Terwijl ik dit neerpen twijfel ik nog steeds over de rangschikking van de top vijf. Het zijn albums die allemaal een totaal verschillende sfeer oproepen, en gewoonweg niet voor eender welke setting geschikt zijn. Vraag het mij in de zomer nog eens opnieuw en dan schotel ik mogelijks een andere top vijf voor.
30. Johannes Is Zijn Naam – Johannes Is Zijn Naam
29. Justin Walter – Destroyer
28. Jessie Ware – That! Feels! Good!
27. Titanic – Vidrio
26. Julie Byrne – The greater wings
25. Peter Gabriel – I/O
24. Squid – O Monolith
23. Depeche Mode – Memento mori
22. Beach Fossils – Bunny
21. Daughter – Stereo mind game
20. Yves Tumor – Praise a lord who chews but which does not consume
19. James Holden – Imagine this is a high dimensional space of all possibilities
18. Indigo De Souza – All of this will end
17. The Murder Capital – Gigi’s recovery
16. Forest Swords – Bolted
15. Blue Lake – Sun arcs
14. Swans – The beggar
13. Yaeji – With a hammer
12. Animal Collective – Isn’t it now
11. Melanie De Biasio – Il viaggio
10. Tim Hecker – No highs
9. Sparks – The girl is crying in her latte
8. Yeule – softscars
7. Protomartyr – Formal growth in the desert
6. Lankum – False Lankum
5. Caroline Polachek – Desire, I want to turn into you
4. Sofia Kourtesis – Madres
3. Slowdive – Everything is alive
2. Tujiko Noriko – Crépuscule I & II
1. Yo La Tengo – This stupid world
De afgelopen vijftien jaar heeft de muziek van Yo La Tengo een bepalende rol in m’n leven gespeeld en daarom vind ik het wel oké om ze tot de heersers van m’n top dertig te kronen.
Ook nog de moeite maar hebben het net niet gehaald :
Loraine James – Gentle confrontation
Wild Nothing – Hold
Sigur Rós – Atta
Miss Grit – Follow the cyborg
Mandy, Indiana – I’ve seen a way
Beste nummers (alfabetisch)
‘With the other hand‘ van Lost Girls was voor mij het nummer van het jaar, verder zijn dit nog enkele toptracks die me zijn bijgebleven :
Aphex Twin – Blackbox life recorder 21f
Big Thief – Vampire empire
Forest Swords – Butterfly effect
Four Tet – Three drums
King Victor – Riptide
Nabihah Iqbal – This world couldn’t see us
Sigur Ros – Klettur
Slowdive – shanty
Sofia Kourtesis – Madres
Meest memorabele optredens
Aphex Twin @ BKS (deze legende eindelijk eens live gezien)
The Haunted Youth @ Les Nuits (die sound raakt gewoon dé sweetspot)
Johnny Jewel @ Botanique (moddervette synths en visueel spektakel)
Yo La Tengo @ AB (het blijft een geniale live band, vooral de uitvoering van ‘I heard you looking’ zal voor eeuwig in m’n geheugen gegrift staan)
Forest Swords @ AB (die sax!)
Beste muzikale (her)ontdekkingen, niet uit 2023
Zoals al eerder vermeld heb ik dit jaar veel oude muziek geluisterd. Vaak greep ik terug naar vertrouwd werk, maar ik heb ook wat oude parels (her)ontdekt. Dit waren de meest noemenswaardige openbaringen :
Scott Walker – Scott 1 t.e.m. 4 (1966-1969) // magnifieke composities en een stem om verliefd op te worden
Gil Scott-Heron – Pieces of a man (1971) // goede mix tussen funk, jazz & soul
Fela Kuti – Afrodisiac (1971) // dit jaar ALLES van deze meneer beluisterd en dit was één van de standouts
Steely Dan – Countdown to ecstasy (1973) // na ‘Aja’ m’n favoriete Steely Dan (wat een opener!)
Genesis – Duke (1980) // hoezo Genesis heeft in de 80’s geen goede platen meer gemaakt?
The Dream Syndicate – Days of wine and roses (1982) // rammelige rock & roll met gierende gitaren
Iron Maiden (alles uit de 80s) // in het verleden altijd een afkeer gehad van de zang, maar dit jaar was ik eindelijk verkocht
Sinéad O’Connor – The lion & the cobra (1988) // de singles zijn terecht classics, maar heel haar debuutplaat is de moeite waard
Paul Simon – The rhythm of the saints (1990) // altijd gedacht dat ik ‘Graceland’ z’n beste vond, I was wrong
Bowery Electric – Bowery Electric (1995) // heerlijke drone rock
Beste films die ik dit jaar gezien heb
Barbarian (2022)
I Am Mother (2019)
Infinity Pool (2023)
Influencer (2022)
John Wick 4 (2023)
Killers Of The Flower Moon (2023)
Mientras Duermes (Sleep Tight) (2011)
Paradise (2023)
Talk To Me (2022)
The Night House (2020)
Triangle Of Sadness (2022)
Watcher (2022)