Met Best Kept Secret ging gisteren een van de betere festivals der lage landen weer van start. Indiestyle stuurde er een delegatie op af, en die zag dat het goed was. Aanschouw ons verslag van een even diverse als boeiende eerste dag.
We begonnen de vijfde editie van Best Kept Secret met Kelly Lee Owens, de Britse techno-popsensatie die al samenwerkte met Daniel Avery. Terwijl ze onlangs nog in het kleinste zaaltje van de Botanique mocht optreden, stond ze nu in de Three voor een paar honderd mensen. Het was echter niet die schaalvergroting die ervoor zorgde dat de set niet helemaal overkwam, daar had de kwakkelende sound van het derde BKS-podium meer mee te maken. Enthousiast streed Owens echter tegen die matige geluidsmix en uiteindelijk triomfeerde ze ook. Na een meer ingetogen start evolueerde de set richting dansbare, pulserende electronica die meteen ook de praatgrage Nederlanders de mond wist te snoeren. Zo overtuigde ze meer dan Hundred Waters, de electro-popband rond Nicole Miglis die vijftig minuten later de Three mocht inpalmen. Hun subtiele liedjes gingen helemaal ten onder in de geluidsbrij en het optreden ging zo al snel over tot achtergrondlawaai. (Thomas)
In Five, de kleinste tent op het festival, stond Mannequin Pussy tegelijk geprogrammeerd met Millionaire. De Amerikanen visten qua publiek zowat in dezelfde vijver als onze landgenoten met hun luide gitaarmuziek, maar bleken uiteindelijk toch wat minder toegankelijk. Met korte, stevige en overtuigend gebrachte hardcorenummers à la Cocaine Piss en meer genuanceerde, maar nog steeds ruige indierock gaven ze een stevige show onder leiding van Marisa Dabice. Onder die indrukwekkende performance zat een hele hoop materiaal die de ene keer wat weinig karakter had bij een eerste kennismaking, de andere keer emotioneel of opruiend overkwam. In de Two werd de start van de feestnacht gegeven door Weval, die in een bomvolle tent een thuismatch mochten spelen. Met hun indie-techno boden de heren een minder mainstream equivalent voor de heersende electronicastroming, zonder daarbij echt het avontuur op te zoeken. Daardoor werd het een lekker gemakkelijk maar daarom niet minder fijn uurtje dansen dat dankzij een liveband extra mooi verpakt werd, maar uiteindelijk ook weer snel vergeten was. (Thomas)
Tijdens de ondergaande zon stond Metronomy op het hoofdpodium geprogrammeerd. Met hun dansbare, herkenbare sound verklaarde de band voor heel veel mensen het festival officieel voor geopend. Hoewel het zonnige kwartet al strakkere setlisten gekend heeft – eerlijk, wie heeft ‘Summer 08’ beluisterd? – kunnen ze als geen ander een hele wei in beweging krijgen tijdens klaarlichte dag, al misten we van de band net dat tikje extra energie. Gewoonlijk neemt de bassist de rol van publieksmenner op zich, maar hij hield zich deze keer opvallend rustig. Hoe dan ook, Metronomy was de perfecte band op het perfecte uur. (Tiffany)
Voor babbelen op een beatje was je aan het juiste adres bij Jenny Hval. De experimentele muzikante kom je niet vaak tegen op festivals, maar haar mix van performance en songs bleek wel te werken. Uiteraard had ze weer de nodige vreemde attributen bij, zo werd haar gewoonlijk witte kopje verborgen door een zwarte pruik. Ook haar muzikanten waren voorzien van een extra haardos en de bastubaspeelster stond plots op om een stuk van de pruik van de keyboardspeler te knippen. Een smartphone en een doorzichtige plastiek maakten eveneens deel uit van het geheel en Jenny zelf hield een raar gevormde, lelijke pluche vast zoals Kristen Bell dat vreemd gedrocht vasthoudt in de ‘Madder Red’-video van Yeasayer. Zijn die rarigheden dan allemaal nodig om het boeiend te houden? Nee, eigenlijk. Wanneer Jenny Hval dan toch een lied brengt, is het gewoon heel heel goed. (Tiffany)
Na Run The Jewels bewees Best Kept Secret nog meer een goed oor voor straffe hiphop te hebben met de boeking van Joey Purp en Tommy Cash. Die eerste bracht weinig vernieuwende, maar supergoed gebrachte en erg effectieve rap, de tweede demonstreerde waarom Charli XCX zo dol op hem is. De Est toonde zich met een choker en een opvallend kapsel zowel excentriek qua uiterlijk als qua geluid. Over snoeiharde gabberbeats gaf de hiphopper het selecte maar dansgrage publiek precies de feestschijven die het nodig had. Zo gaf hij de perfecte aanzet voor een afterparty in de kleinste tent van het festival en konden wij daarna al bij al tevreden door naar de volgende dag.
(Thomas)