Met een dubbele passage in Ancienne Belgique komt Bicep hun recente langspeler ‘Isles‘ aan ons land voorstellen. Het album van het Noord-Ierse duo voelde vrij eentonig aan. Toch keken we met enige interesse uit naar deze passage om te zien of ze het live wel met de nodige opwinding zouden kunnen brengen.
De Ier Cromby – intussen woonachtig in Berlijn – mocht het publiek opwarmen. De man bracht er een brave mix van house, uk garage en meer. Een klein anderhalf uur in zijn set verlaat hij prompt de booth om achter de coulissen te duiken. Enkele minuten later komt hij terug, zet meteen een aantrekkelijke techno-plaat op. Dit was erg kenmerkend voor zijn set. Ondanks dat de belichting aan bleef, leek zijn set eerder thuis te horen op een nachtelijke festivalweide dan als voorprogramma. Hier en daar zorgden een enkele baslijn of piano voor afwisseling. Dit werd echter al snel tot in het oneindige herhaald waardoor de spanningsboog nooit echt volledig voltrokken werd. De veel te voorspelbare opbouw van zijn set deden ons al snel in slaap wiegen en uitkijken naar de hoofdact.
Bicep begon hun set overigens niet beter. Openingstrack ‘Rever’ voelde live aan als een mislukte mix tussen Floating points en Four Tet. Doordat het te veel in het midden van beide ligt, lijkt het echter al snel op een parodie. Gelukkig dat we tijdens dit nummer een eerste keer konden kennis maken met de visuals die het duo mee had. Die hielden ons gemakkelijk wakker gezien de psychedelische dan wel hyperkinetische flitsen die in overdrive de revue passeerden.
Op ‘X’ maakte het tweetal voor het eerst duidelijk dat het wel degelijk potentieel heeft. De synergie tussen synths en gesyncopeerde beats zorgden voor een goed opgebouwd nummer. ‘Atlas’ zorgde dan weer voor een eerste feel good momentje door zijn mythische vocals. Op ‘Just’ kwam hun acid invloed voor het eerst naar voren. De typische borrelgeluiden van het subgenre in combinatie met zware beats maakte het best een behoorlijk nummer. Op ‘Opal’ hoorde we dan weer Four Tet opduiken.
Met ‘Cazenova’ toonde ze zich dan weer van hun minst aangename kant. Het nummer had een te saaie productie om te kunnen bekoren. Datzelfde gebrek aan spanning in productie teisterde ook ‘Saku’. Bij de overgang naar het nummer voelde het best aangenaam, maar de twee leken het nummer zo uit te spannen tot in het langdradige toe. De dalende spiraal van de show was met het nummer ingezet om nooit meer richting extase te werken. In nummers als ‘Sundial’ en ‘Hawk’ gebeurde er minutenlang niets spannend. Nummers leken gewoon een bandje af te lopen – wat enorm jammer was.
Voor hun bisronde haalde de groep dan toch nog hun grootste hits boven – getuige het gejoel bij het inzetten van ‘Glue’. Met zijn typische house kenmerken, kon het nummer nog redelijk bekoren. Al deed het de boel ook niet bepaald in lichterlaaie zetten. Zo had de live-versie van het nummer ook enkele variaties gekregen, zoals extra kicks en meer vertragingen. Tevens werden de bassen nog eens extra opengedraaid. Eindigen deed het duo met ‘Apricots’, een deep house nummer dat ook opnieuw opwinding miste.
Zo bleven we toch met een grote honger achter. Het was frustrerend dat het duo te weinig heeft gedaan om de live versies spannender te maken. De twee stonden nochtans wel degelijk live achter hun tafels te spelen, maar leken weinig variatie aan te brengen tegenover de studioversies van hun muziek. Wat extra harde beats, obscuurdere samples of meer psychedelische effecten zouden een pak beter hebben uitgepakt bij de visuals die wél hun werk deden. Hopelijk een volgende keer beter. Op enkele opflakkeringen toonde het duo dat het wel degelijk potentieel heeft om een zaal plat te spelen.
In Ancienne Belgique kun je binnenkort verder Naima Joris (30.10), Marja Ahti (2.11) en Courtney Marie Andrews (4.11) aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je via de website van de zaal.