-
Limp Bizkit -
Di-rect -
Di-rect -
Intergalactic Lovers -
Intergalactic Lovers -
Reptile Youth -
De Staat -
De Staat -
Taymir -
Taymir -
Town Of Saints -
Town Of Saints -
Clear Clamour -
I Will, I Swear
Foto’s Andre Joosse, verslag Emily Griffiths
Zon, zee en strand, Vestrock lijkt wel een beetje op de ideale vakantiebestemming. De zee wordt dan wel vervangen door een blinkende Vest en het strand door een frisse festivalweide, maar zo hebben we het stiekem wel het liefst.
De prijs voor heetste set van de dag gaat naar Taymir. De jonge Hagenaren maken gezellige indierockliedjes die het midden houden tussen The Last Shadow Puppets (ja, die) en The Strokes en zijn deze zomer een van de meest gevraagde festivalbands. Zanger Meiresonne trekt als ware hij Alex Turner aan het lome publiek en wordt daar na een korte regenbui van maar liefst vijftien druppels voor beloond. Terwijl hier en daar wat zeepbelletjes boven de verhitte massa uitzweven en heel wat voeten in een plonsbadje staan, blijken ‘Aaaaah’ en ‘All We Know’ best aanstekelijk tijdens een hete zomermiddag.
Eén van de bands waar misschien wel het meest naar werd uitgekeken, was Reptile Youth. De Denen hadden een hele nacht doorgereden om op Vestrock te spelen, maar na een frisse duik in de Vest viel er van die vermoeidheid niets meer te bespeuren. Integendeel, de sterke, soulvolle stem van Damsgaard Kristiansen, rillerige synths en nerveuze drums grijpen het publiek bij de keel en overal wordt er wel, zelfs ongewild, bewogen voor de Jupiler stage. Wanneer de zanger dan nog plots het publiek inspringt en op enkele enthousiaste schouders verder zingt, is het hek helemaal van de dam.
Intergalactic Lovers is een van die bands die elke keer sprongen voorwaarts lijken te maken en ook op Vestrock is het van dat. Vooral de lossigheid waarmee zangeres Lara Chedraoui op het podium staat sinds vijfde man Philip haar gitaar in 2012 overnam, valt steeds meer op. De frontvrouw speelt haar beweeglijkheid ten volle uit en dat speelt enkel in haar voordeel op onbekender terrein als dit. ‘Islands’ gaat uit de losse pols, het dreigende ‘Shewolf’ zorgt voor een eerste subtiele knaller en ook bekendste ‘Delay’ wordt jolig meege-oeoeht. De band speelt vandaag op safe, maar dan wel in de goede zin.
De biografie van Filip Suerbout aka Freedman klinkt veelbelovend, maar na een allegaartje aan vergelijkingen is het moeilijk om je een beeld te vormen. Op naar de Club Acoustic dan maar, die wel erg leeg blijft. Mogelijke oorzaken zijn de nakende show van Limp Bizkit of het delicate geluid dat naast de Jupiler stage volledig in het niet valt, of misschien wel de prestatie van Stuerbout die nooit helemaal van de grond komt. De teksten over het verdrijven van de tijd, veroudering en de dood klinken hol, te ingewikkeld en tijdens het eerste deel van de set zelfs ronduit vals. Dat laatste verbetert dan wel doorheen het uur, maar echt goed is het nooit.
Limp Bizkit is de headliner die kan misgaan of die kan dienen als klap op de vuurpijl van een eerste geslaagde festivaldag. Het werd de laatste optie. ‘Rollin’ staat al als verrassende tweede op de setlist en zet hiermee Vestrock meteen schaakmat. Fred Durst vuurt de ene hit na de andere af en dat zijn er wel erg veel. ‘My Generation’, ‘Behind Blue Eyes’, ‘My Way’, ‘Nookie’, de Amerikanen draaien en de mensen Hulst, tja, die springen.
Vandaag programmeert Vestrock onder meer White Lies, Daan en Blaudzun, wij zijn opnieuw van de partij. Check www.vestrock.be voor tickets en meer info.