Drie dagen lang vertoeft team Indiestyle op Glimps om het laatste nieuwe talent van ons continent te spotten. Check hieronder ons verslag én foto’s van de eerste dag.
Op Glimps kan je niet alleen ontdekkingen doen, je kan er ook bands gaan checken die eerder dit jaar al eens een geweldige show in ons land speelden. Case in point: Peter Kernel. Na een briljante set op Absolutely Free Festival veroverde het Zwitsers-Canadees duo met Italiaanse drummer nu ook Trefpunt, waar de vonken van het podium vlogen telkens het drietal zich in een groove nestelde. Heel ingewikkeld werd het optreden nooit, maar het was net die kale, primitieve aanpak waar het publiek als een blok voor viel. En de mopjes natuurlijk ook. Veertig minuten lang klonk de band tegelijk dreigend en extatisch.
Daarna trokken we richting Minnemeers, een De Zwerver-achtige zaal waarvan we ons afvroegen waarom ze niet meer gebruikt wordt voor concerten. Fenster, een langharig viertallig collectief uit Duitsland, wist de kamer aardig te vullen met mensen, maar ook met hun psychedelische en toch redelijk vrolijke sound. We misten echter duidelijk iets. Op een of andere manier kwam hun gitaargejengel niet helemaal over en waren we te veel op zoek naar referenties, aangezien alle elementen van de band altijd wel op iets leken dat we al eerder hoorden. Fenster stond vier jaar geleden al op de eerste editie van Glimps. Het feit dat ze in 2015 nog steeds op hetzelfde festival staan, wil toch zeggen dat er iets schort.
In de zaal van de Charlatan werden we bij het binnenkomen omhelst door zware beats. Lydmor & Bon Homme, twee Deense talenten die de handen in elkaar sloegen, stonden met weinig equipment theatraal de zinnen uit hun lijf te persen. Het duo klonk zowel euforisch als donker. Als de kerel (met bolhoedje) zong, dachten we aan Rangleklods. Wanneer Lydmor haar mond opendeed, was de band helemaal zichzelf; de jonge vrouw bezit een stem die verschillende registers moeiteloos combineerde en krijgt zonder twijfel nu al de prijs voor beste, actiefste en meest entertainende frontvrouw. Ze ging op de knieën, op haar rug en dook agressief het publiek in om in ons gezicht te schreeuwen. En achteraf vonden we haar nog altijd tof.
Eerder dit jaar programmeerden we Dans Dans tijdens een Unday-avond in de Botanique, waar het post-jazztrio het dak van de Rotonde blies met hun langgerekte improvisaties onder hoogspanning en alternerend subtiel en woest samenspel. Ook in de Handelsbeurs was de combinatie van deze twee elementen aanwezig, al vonden we dat de rustigere passages na een vermoeiende conferentie-dag snel de aandacht deden verliezen. Bovendien voelden we de boosheid maar bij momenten en leek het zo alsof de bezieling die de groep normaal voelbaar tentoonspreidt, ontbrak. Dans Dans speelde zeker niet slecht, maar wel onder z’n niveau.
Reviews van Fenster en Lydmor & Bon Homme door Tiffany Devos, reviews van Peter Kernel en Dans Dans door Thomas Konings, foto’s van Caroline Vandekerckhove.