Header image

Heeft DESPACIO in het Wintercircus de hype waar gemaakt?

door Yannick Verhasselt

Naast Daft Punk geniet de fameuze geluidsinstallatie (en show) van Stephen en David Dewaele alias 2manydjs en LCD Soundsystem-frontman James Murphy met DESPACIO een mythisch laagje. Wanneer de broers voor het eerst sinds het uitvinden van het concept in 2013 halt houden in ons land – sterker nog, in de thuisstad van de broers – zijn we er uiteraard ook bij.

Elf jaar heeft het dus uiteindelijk geduurd vooraleer het trio eens ons land aan deed met hun indrukwekkende soundsystem en ditto partyconcept. Zeven torenhoge speakers waarin 48 McIntosh-versterkers zijn in verwerkt en een gigantische discobal die de dansvloer van kleine sterretjes voorziet, maken deel uit van de installatie. Los van de immense platencollectie van de broers, maakt het meteen duidelijk waarom de installatie meer stof vangt dan dat ze wordt gebruikt: het is een heuse opdracht om het concept, of eerder de speakers, te vervoeren. Sporadisch staat het trio wel een driedaagse uit te baten met concept. Van Coachella, Sónar tot recentelijk nog het in Miami-gelegen III Points of een residentie in de Londense concertzaal Roundhouse. Van echt op tournee gaan met het unieke soundsystem is geen sprake.

DESPACIO – Wintercircus

In het kader van FTI (Flanders Technology and Innovation) kon men DESPACIO toch naar ons land halen. Toeval of niet, maar als locatie werd het nieuwe Gentse concertuithangbord gekozen: het Wintercircus. De bovenverdieping werd voor het trio gereserveerd, terwijl in de muziekclub zélf een kransje artiesten zich aan de EMS Synthi 100 waagden. Een stokoude modulaire synthesizer waar de broers met hun band Soulwax in 2020 een album op componeerden.

We zagen artiesten elk op hun manier de mastodont benaderen; Köhn via space ambient, Mika Oki via zoemende drones en Roman Hiele bracht Indrė Jurgelevičiūtė mee die via haar kanklės (een soort citer) een extra dimensie bracht aan z’n ambient soundscapes. Jammer genoeg vielen hun experimenten op de synthesizer meer dan eens in het water door het gekakel van mensen die een snelle verfrissing zochten aan de bar. De bar boven bleef de hele avond ellelange rijen behouden, jammer. De discrepantie tussen de abstracte elektronica van de artiesten en de lome set van het trio was bovendien erg groot. Misschien dat ze in een andere setting wél een goed publiek voor zich kunnen krijgen.

Het trio vatte hun set aan met weelderige ambient. Het wat deed denken aan muziek die op Nous’Klaer (Nederlands muzieklabel) zou worden kunnen uitgebracht. Na een dik kwartier kickte uiteindelijk een beat de partij op gang. DESPACIO haalde hun inspiratie voor het concept in het Ibiza van de jaren tachtig en negentig. De beats bonsden toen nog aan een pak trager tempo.

Daarnaast was hun selectie vrij tijdloos. Hier en daar passeerde wel eens een obscure disco -of housetrack. Het gros van hun set bestond echter uit soul en funk. Iemand ook Marvin Gaye of Grace Jones gehoord? Onder de grote discobol was het fijn vertoeven. Al was die over de tijdspanne van zes uur slechts een aantal keren verlicht. Drie, vier uur onder de dim verlichte bol dansen, zorgde voor iets magisch wanneer Will Powers’ ‘Adventures in success’ inviel en de hele zaal in fel geel deed schitteren. Pure extase.

De mensenmassa schuifelde en wiegde daarna meer naar elkaar toe. Alsof het tempo dat stukje bij beetje de hoogte werd in gedreven er ook voor zorgde dat mensen dichter naar elkaar toe groeiden. De soul en funk maakten naar het einde toe plaats voor meer eighties synthpop, al bleven échte meezingers vrijwel achterwege.

DESPACIO mocht dan wel een verfijnde throwback set op vinyl hebben gespeeld. Heel erg memorabel was die nu ook weer niet. De selectie en mixing sputterde hier en daar soms. Dat mythische kantje van de vele (online) verhalen, was slechts in druppels te beleven. Misschien was het “de totale ervaring” op zich? Dat we ons gelukkig mochten wanen om als één van de 1.500 stervelingen dit concept te ervaren?

DESPACIO – Wintercircus

Desalniettemin voelde 55 euro ietwat ongemakkelijk wanneer je in het Antwerpse komende zomer waarschijnlijk voor een gelijkaardig concept onder een discobol de helft betaalt, de drank wél een juiste prijs heeft en je je niet moet behelpen met een stuk pizza om geen honger te lijden.