Na al heel wat ontdekkingen op de eerste en tweede dag van BRDCST, was het vandaag tijd voor de derde dag van het Brusselse festival. Samen met de rest van de bezoekers genoten we van muziek van Cucina Povera, Ipek Gorgun, Cocaine Piss, Nadah El Shazly, Black MIDI, Blanck Mass en Maurice Louca.
Naar goede gewoonte startte ons BRDCST-avontuur ook op de derde dag in het AB Salon. Hier genoten we van de zangkunsten van de Fins-Engelse Cucina Povera. Naast wat (jammere) feedback van de microfoon in het begin, kwam er verder weinig reactie op de show, al was dat compleet normaal. Haar performance was namelijk een opeenvolging van nummers waarin geen pauze te bespeuren was. Haar zangtalent werkte als een siren call op de rest van de bezoekers, want elke minuut dikte het publiek aan. Een perfecte show om na twee dagen vol ontdekking weer helemaal bij op te laden. Na Cucina Povera waren we helemaal klaar voor de rest van de avond.
De volgende set waaraan we een bezoekje brachten, was die van de Turkse Ipek Gorgun. Met een politieke speech werd haar show ingezet en al snel werd duidelijk dat dit geen typisch noiseconcert zou worden. Het publiek stond er alleszins wat stil naar te kijken. De eerste tien minuten dan, want na dat ietwat ongemakkelijke begin, gooide Gorgun het over een andere boeg met een beat die zo diep ging dat we het letterlijk voelden in ons hart. Zo kreeg ‘The art of noise’, één van de thema’s van deze derde dag, een tastbare betekenis.
Dit bericht bekijken op Instagram
#aboutlastnight #cocainepiss #cafecentral #brdcst #bruxelles #brussels
En van het ene noiseconcert naar het andere, want in Café Central stond Cocaine Piss geprogrammeerd. Met meer dan tien minuten vertraging was de Belgische band wat aan de late kant, al kon dat de sfeer niet drukken, het café haalde dat in met dubbel zoveel energie. De boel raakte al snel goed gevuld en met een binnenkopper van jewelste werd de show op gang getrokken. BRDCST danste en sprong erop los.
Nadah El Shazly was ondertussen al begonnen aan haar show, dus duwden we het volk van Café Central aan de kant en kozen we een zitplaats in de ondertussen al goed gevulde AB. Die was deze avond omgevormd tot een theatervorm en al snel werd duidelijk waarom. De Egyptische zangeres zette met haar full live band niet de meest dansbare, wel een van de meest adembenemende passages van dit indoorfestival op haar naam.
Drie kwartier lang nam ze ons mee naar de Egyptische undergroundscene en er viel zo ontzettend veel te ontdekken. Een van de hoogtepunten van de show was weggelegd voor een indrukwekkende drumsolo, die onmiddellijk werd gevolgd door een minstens even mooie solo van de contrabas. El Shazly weet duidelijk hoe ze een publiek moet verwennen.
En van de ene verwennerij naar de andere. Toen we in de AB Club aankwamen, was Black MIDI aan hun laatste twintig minuten begonnen. Ze trakteerden de stampvolle zaal op de beste staaltjes van hun muziek. Best wel jammer van die beperkte dansruimte, die soms zelfs claustrofobisch begon aan te voelen. Het was meteen al de meest bezochte show van de avond, dus die wens om persoonlijke ruimte borgen we voorlopig even op. Enthousiaste drumgeluiden werden afgewisseld met aanstekelijke gitaarmuziek, wat de temperatuur alleen maar omhoog dreef in de volgepakte AB Club. Voor heel even leek het alsof we op een festivalweide stonden, geweldig.
Van Black MIDI naar Blanck Mass, die ons twee jaar geleden nog omver bliezen op Dour Festival. Ook hun passage op BRDCST benam ons de adem, al was het maar omdat de AB Club voor deze show tot de nok gevuld was met fans en ontdekkers van noise. Brussel zag en hoorde dat het goed was.
Om onze derde dag BRDCST af te sluiten, kozen we ervoor om te gaan uitblazen op de muziek van Maurice Louca en zijn ‘Elephantine’. De Egyptische zanger, die samen met Nadah El Shazly was afgereisd van Noord-Afrika, bracht ons, anders dan zijn vrouwelijke collega, dansbare muziek waarop alles mogelijk was. Jammer dat we door de theateropstelling waren toegewezen op onze stoelen, dus onze dansmogelijkheden werden beperkt tot hevig meeknikken en een applaus na elk lied.
Op de derde dag konden we dus alweer genieten van het beste uit talloze genres. Morgen, op 7 april, is het de laatste dag van deze BRDCST-editie, met onder andere Bolt Ruin, Yonatan Gat en Whispering Sons. Wil je er graag bijzijn? Dan zijn er nog steeds tickets te koop via de website van het festival.