Porridge Radio scoorde begin 2020 een voltreffer met ‘Every Bad’. Het album werd met veel enthousiasme onthaald en haalde zelfs ons eindejaarslijstje. Bij dat album hoorde ook een tour, die helaas om gekende redenen niet door kon gaan. Een tweetal jaar later mochten de indierockers uit Bristol dan toch hun album komen voorstellen bij ons, en dat deden ze zelfs met nieuw materiaal onder de arm.
S O R O R mocht het publiek opwarmen. De Brusselse indierockband was veroordeeld tot hetzelfde lot als de hoofdact: ook zij brachten begin 2020 een EP uit, en kunnen die nu pas aan het wijde publiek live voorstellen. Dat deden ze echter met enorm veel vreugde en dankbaarheid. Bepaalde nummers, zoals ‘Sister’, voelden erg intiem aan. Met een goedgevulde set waarin geregeld lange instrumentale stukken voorkwamen, drukte het viertal zijn stempel op de avond. De band was zelfs zo enthousiast dat indien niemand hen had tegen gehouden, ze tot op heden nog steeds op het podium zouden gestaan hebben.
Tijd voor de hoofdact dan. “I’m bored to death, let’s argue”, begon frontvrouw Dana Margolin met stoïcijnse kalmte in openingsnummer ‘Born confused’. Nadat ze minutenlang uitlegt wat er mis is met haar, eindigt ze door rustig “Thank you for leaving me, thank you for making me happy” te zeggen. Al snel blijkt dat dit ironisch is, mede doordat ze deze woorden minutenlang blijft herhalen en steeds hysterischer wordt. Op de climax van het nummer is het al meteen duidelijk: het viertal was naar Brussel afgezakt om de tegenstellingen op te zoeken. In dit nummer toonde de band bovendien voor het eerst de kracht die beide achtergrondzangeressen aan Margolin konden geven.
Met ‘Circling’ bracht het viertal dan weer een ode aan hun geboortestad, Bristol: “I go inside the sea sometimes” knipoogt ze naar de stad gelegen aan de kust. “I’m okay!” roept Margolin aan het einde van het nummer, maar de bitterheid waarmee ze dit uitroept laat weinig discussie bestaan over het feit dat het sarcastisch is. De set stond vol van dat soort antitheses. Zo schreeuwde Margolin “You’re wasting my time!” in ‘Long’, terwijl ze op heel zoete wijze “You’re wasting my life’ zong. Het feit dat ze het ergste feit van de twee juist met de minst woeste intonatie bracht, leek voor een lichte verwarring bij het publiek te willen zorgen.
De disharmonie kwam tevens terug in het nieuwe, aankomende werk. Zo riep Margolin haar longen uit het lijf met de woorden “Don’t call me out!”, waarna een plotse stilte volgde. De herneming van het nummer begon juist met veel kalmte en gaf een glans van vertrouwelijkheid. Met ‘Back to the radio’ bracht het viertal een liveversie van hun zopas uitgekomen lead single voor hun aankomend album. Het nummer is heerlijk chaotisch en bevat lyrics voor wanneer je even alle emoties tegelijk voelt, maar niet weet wat je er mee moet doen: “Lock all the windows and shut all the doors and get into the house and lie down on the cold, hard floor/Talk back to the radio, think loud in the car, I miss everything now, we’re worth nothing at all.”
Voor de encore hadden de indierockers nog het onuitgebrachte nummer ‘Waterslide’ in petto. Aflsuiten deden ze met ‘Sweet’, het nummer dat de rode draad van tegenstellingen nog eens extra onderstreepte. Het nummer begint met Margolin die toegeeft dat ze geregeld gestresst is en op haar nagels bijt, waarna de band al na de eerste verse verschroeiend uithaalt. Ze vertelt nog even door over dat ze soms als kind brieven naar haarzelf schreef en dat haar moeder haar een lichtgevende pen heeft gegeven, maar daarna verandert het nummer al snel in noiserocknummer met de intensiteit die aan bands als Sonic Youth of Savages doet denken.
Porridge radio bracht dus een set die broeide van de innerlijke conflicten. De ironie was niet enkel aanwezig in de lyrics, maar vooral in de instrumentale begeleiding. De nummers ging vaak van poeslief naar extreem agressief en dan weer terug. Dat alles maakt dat het publiek warhoofdig, maar uiterst voldaan achter bleef. En zo konden ze de hele avond nog verder mijmeren: Hoe moest je de set interpreteren? Welke stukken waren gemeend en welke niet? Porridge Radio leek alvast meer dan geslaagd te zijn in hun opzet.