Het heeft meer dan tien jaar geduurd, maar eindelijk kregen we de kans om The Mars Volta nog eens live te aanschouwen. Dat het duo, bestaande uit Cédric Bixler-Zavala en Omar Rodriguez-Lopez al even bezig zijn, is te zien aan de verschijning. Hoewel Rodriguez-Lopez geen dag ouder is geworden qua uiterlijk, is zanger Bixler-Zavala ontpopt tot een ware grey wolf. Hij draagt een volle grijze baard aangevuld op zijn iconische zwarte krullen. Voor velen is de vocalist van The Mars Volta (en At The Drive-In) een waar icoon, en je kan zien waarom. De microfoon, en zijn statief, werden doorheen de set door alle mogelijke hoeken binnen de gradenboog geslingerd. En als hij de micro eventjes rust gaf, gingen de ogen toe en danste hij een mengeling van Latijns-Amerikaanse sambapasjes en headbangpartijen die je eerder op een metalfestival zou verwachten.
-
The Mars Volta -
The Mars Volta -
The Mars Volta -
The Mars Volta
“Do you wanna hear some free jazz, we’re gonna just play half an hour of free jazz“, grapte Bixler-Zavala in het begin van de set. Hoewel het niet serieus bedoeld was, zouden we er allerminst een probleem mee hebben. Al is het maar omdat Puerto Ricaans virutoos Omar Rodríguez-López bekend staat als één van de meest getalenteerde gitaristen van de afgelopen drie generaties. Met een collectie van een dertigtal pedalen liet hij geluiden door zijn versterker komen die gewoonweg bovennatuurlijk waren. Hoewel het soms klonk als willekeurige, wazige, noisy riffs, is toch iedere noot berekend. Doorheen de hele set liet de perfectionist in Rodríguez-López vocaal aan de geluidsmannen weten welke pedalen niet juist ingesteld waren. De liefhebbers voelden zich dankbaar om dit te mogen zien.
Technisch was het een schouwspel, maar ook het feestgehalte was op maat. Tijdens ‘L’via L’vazquez’, werden de aanwezigen, en al zeker de meegereisde hispanofone fans zeer enthousiast en vocaal. Toen goeroe Cédric Bixler-Zavala “L’via!” schreeuwde met het publiek, was het tot in Tilburg te horen. Daarna mompelde hij “confessa“, en het moment van bezinning was aangebroken. Enkelen sloegen aan het huilen toen de zanger, mits sambapasjes, en zelfs met gesloten ogen, recht in de zielen keek. Het nummer gaat over een jonge vrouw die slachtoffer is van sociale ongelijkheid, en is dus achttien jaar na datum nog steeds even actueel. Schuldig aan deze zaak of niet, bij The Mars Volta kwam iedereen tot inkeer.
The Mars Volta en hun indrukwekkende touring bandleden slaagden erin het onmogelijke te bereiken op deze editie. Het publiek was dermate betoverd door het muzikale vakmanschap van de groep, en de magnetische persoonlijkheid van Bixler-Zavala, dat ze voor even de verzengende hitte uit het oog verloren. Op bepaalde momenten was de Two compleet ondraaglijk en wou alleman na het optreden vliegensvlug naar buiten om schaduw en drinkbaar water te zoeken, onszelf incluis. Bij dit optreden wilden we gewoon dat het nog een uur langer duurde. Maar, het was stilaan de beurt aan Aphex Twin op de main stage. Daarvoor had de zanger van The Mars Volta ook nog een goeie tip op een uitgekozen moment. “If you take your tab of acid now, you’ll hit your peak during Aphex Twin, just saying. We’ll be there too.” Hun optreden was alleszins geestverruimend genoeg zonder drugs.