Punch, Brothers, Punch: 02.11 – de tien beste nummers van de voorbije week met o.a. Angel Olsen en Nas

door Jens Van Lathem

Mark Twain had af en toe last van een oorwurm. Eén daarvan was zo hardnekkig dat hij er zijn kortverhaal ‘Punch, Brothers, Punch!’ over schreef. Pas nadat hij iemand anders met de melodie aanstak, kon hij zich terug toeleggen op zijn literaire carrière.

Ook Indiestyle deelt weleens de zorgen van Twain. Elke week laten we je kennismaken met nieuwe songs uit onze virtuele platenbakken die onze concentratie wegrukten van de soep op het vuur en die lonkende deadline. Hoog tijd dus om andere muziekliefhebbers met de last van deze vliegensvlug besmettelijke deuntjes op te zadelen.

Angel Olsen – May as well

17 november komt de deluxe versie van het indiepotten brekende ‘Burn your fire for no witness’ van Angel Olsen uit via Jagjaguwar (they know how to do it right). Gelukkig genoeg voor ons horen daar enkele (vijf!) nieuwe songs bij. Eén ervan is ‘May as well’, een langzame, minimalistische, maar prachtige song. Wij hadden het liedje al laten inzinken in de AB, maar nu is het aan de rest van de wereld om ‘May as well’ wat welverdiende aandacht te schenken. (TD)

PCPC – Fell into the wrong crowd

Uit de paringsdans tussen Parquet Courts en PC Worship komt deze ongure bastaard voort, een uit groezelige noise oprijzende één-akkoord-sleper waarmee wij graag ons trommelvlies irriteren. (MD)

Willis Earl Beal – I AM

De eenzaamheid van de grootstad knaagt in de nieuwe, hypnotiserende video voor ‘I AM’ van Willis Earl Beal. Over een jazzy gitaar meandert Beals bedwelmende stem. Een geut beklemmende tristesse is het prangende resultaat. Meteen herinnert deze “blueszanger anno nu” ons eraan welk een zonde het is dat zijn album ‘Experiments in time’ een beetje onder de radar bleef. (MD)

Big Ups – Not today

“Not todaaaaaay”, brult Joe Galarraga ons toe in dit nieuwe nummer van Big Ups, de Amerikaanse post-hardcorerevelatie. We hate to disagree, maar ondergetekende heeft deze monsterlijk smerige twee en een halve minuut al heel de dag op repeat staan en ja, morgen ongetwijfeld ook weer. (FT)

Jacques Greene – 1 4 me

Ondergetekende kan je best wel een sucker voor dansvloerdrama noemen en dus werd de nieuwe Jacques Greene al voor zijn komst met open armen ontvangen. Het nummer heeft alles waar je op hoopt: stuiterende bassen, een onverstaanbare emo-sample en een intens einde dat zowel in als uit de club zijn effect niet mist. (TK)

Mourn – Silver gold

Bij Captured Tracks durven ze tegenwoordig buiten het dreamrockplaatje artiesten te tekenen en bewijzen ze zo echt een oor te hebben voor de betere gitaarmuziek. Het Spaanse Mourn is de laatste signee van het label en hun eerste single ‘Silver gold’ is heerlijk theatraal. De sfeer in het nummer is duister, maar je merkt meteen dat het gespeeld is, net als de nonchalance. Denk aan het vreemdste van Foxygen, maar dan beter. (TK)

Baauer – One touch (feat. AlunaGeorge & Rae Sremmurd)

Zet drie artiesten bijeen die zich na een internetstorm, een niet echt enthousiast ontvangen album of een wereldhit moeten bewijzen en je weet dat het resultaat ofwel grandioos ofwel verschrikkelijk kan zijn. In het geval van Baauer, AlunaGeorge en Rae Sremmurd is het ongetwijfeld dat eerste. De samenwerking leidde tot een regelrechte hit: ‘One touch’ houdt het spaarzaam, maar weet dankzij schitterende gastbijdrages voortdurend vuur in de song te houden. (TK)

Saint Pepsi x Maxo – Celebrate me

Saint Pepsi komt al geruime tijd met de ene na de andere briljante popsingle en voor zijn nieuwe wist hij zelfs Maxo in te tomen om een heerlijk laidback beginnend wijsje te maken. Naar het einde toe komen de heren met het grove geschut, lees: een stampbeat, maar in contrast met de speelse, dromerige sfeer werkt het wonderwel. (TK)

Blaze Kidd – Elemento

Na enkele uitstekende singles bracht de Londenaar met zuiderse roots Blaze Kidd deze week een debuutmixtape uit. Daarop schitteren producties van onder meer Palmistry, Ana Caprix en Felix Lee (voor lezers van onze Punch, Brothers, Punch geen onbekenden) en rapt de artiest op eigenzinnige wijze in het Spaans over sensuele, door dancehall geïnspireerde instrumentals. Eén van de hoogtepunten is ongetwijfeld het uptempo liedje ‘Elemento’ dankzij het betere beatwerk van Kamixlo. (TK)

Nas – The season (prod. by J Dilla)

Tot slot nog een kleine dienstmededeling: “the ruler’s back / you can tell by the trumpets”. Nas gaat aan de slag met geluidjes van J Dilla en formuleert doorheen het nummer enkele droge maar rake opmerkingen. The king is back, het is er het seizoen voor. (JVL)