In mei legt elke vogel een ei. In juni blijven artiesten gewoon platen uitbrengen alsof het elke andere maand van het jaar is. Hieronder de eerste wapenfeiten.
070 Shake – You can’t kill me
‘I put my hand on the stove, to see if I feel bleed’. Met deze woorden leek 070 Shake zichzelf richting het sterrendom te zingen op ‘Ghost town’ van Kanye West, die tevens als haar mentor geldt. Vooralsnog laat het grote succes echter wat op zich wachten, al helpt het natuurlijk niet dat haar debuut ‘Modus vivendi’ net voor de pandemie verscheen. Met ‘You can’t kill me’ doet ze nu een tweede poging om haar mix van emorap en bedwelmende r&b aan de man te brengen.
Angel Olsen – Big time
Doorhaan haar carrière leek Angel Olsen een alsmaar grootser worden geluid op te zoeken, met in 2019 het weelderige ‘All mirrors’ als voorlopige apotheose. Haar nieuwe plaat ‘Big time’ lijkt een enigszins ironische titel te dragen, want ze lijkt het bombast weer een beetje terug te schroeven ten voordele van doorleefde americanasongs.
Horsegirl – Versions of modern performance
Drie tieners uit Chicago met een veelbelovende debuutplaat, en dat is nog het tipje van de ijsberg wat ‘Versions of modern performance’ betreft. Horsegirl staat garant voor een jeugdige, energieke mix van Shoegaze, alternatieve rockmuziek en grunge met zachte, en dissonante vocals. Zonder twijfel een band om in het oog te houden naar de toekomst toe. (Louis)
Iamamiwhoami – Be here soon
Ik ben Ami. wie ben ik?
Ik ben. Ben ik? Wie ben ik?
Ik ben Ami. Wie? Ami.
…Laat maar zitten, en luister gewoon naar deze fijne dreampopliedjes zonder je hoofd over de artiestennaam te breken.
Lil Tracy – Saturn child
Lil Tracy haalde vooral bekendheid als de sidekick van Lil Peep. Toen die laatste in 2017 jammerlijk overleed, duikelde Tracy echter weer de vergetelheid in. Nochtans is hij nooit gestopt met emorap uitbrengen. Als we de single mogen geloven, komt daar op ‘Saturn child’ nog een vreemde scheut EDM bij kijken.
L’Objectif – We aren’t getting out but tonight we might
Tame Impala heeft met L’Objectif qua sound een waardige Britse evenknie. Behapbare, zweverige psychedelische indierock maar met genoeg muzikaaltechnisch vernuft om het interessant te houden. ‘We aren’t getting out but tonight we might’ is het eerste ep-tje van de band. Wat ons betreft zit er genoeg potentie in voor een deftige langspeler. (Louis)
Poliça – Madness
Poliça bestaat ondertussen al tien jaar en viert het jubileum op aparte wijze. Op ‘Madness’ vertelt zangeres Channy Laenegh namelijk over toen ze van het dak van haar huis gevallen was en haar rug brak. De revalidatie was fysiek en mentaal lastig en dus schrijft ze deze pijnlijke ervaring van zich af. En dat in de genrebrekende stijl waar het viertal uit Minneapolis bekend om staat. (Louis)
Post Malone – Twelve carat toothache
Love him or hate him, maar met zijn commerciële variant op cloud rap is Post Malone niet meer weg te denken uit het hedendaagse hiphoplandschap. Of denk je dat die gouden tanden zomaar uit de lucht kwamen vallen?
Purity Ring – Graves
Toegegeven, twee jaar geleden konden we hun derde album ‘WOMB’, na ‘Shrines’ en ‘Another eternity’, maar weinig smaken. De cover die Purity Ring uitbracht van ‘Better off alone’ van Alice Deejay was datzelfde jaar echter mijn dansplaat bij uitstek. Hun nieuwste ep ‘Graves’ zou een lichte return to form betekenen. Aan muzikaal talent geen gebrek bij het duo, maar fingers crossed. (Louis)