blackwave. flirt slim en gevoelig met hiphop op ‘Are we still dreaming?’

door Eva Gutscoven

De tournee van blackwave. afgelopen jaar spreekt boekdelen over de evolutie van de Antwerpenaren. Jean Atohoun en Willem Ardui startten in de smalle Bonnefooi, een café op een steenworp van het centrum van Brussel. Deze zomer stond het hiphop-duo in het knusse Rivierenhof te Antwerpen, daarna op het Pukkelpophoofdpodium in Kiewit. Binnenkort spelen ze in een tjokvolle zaal aan de overkant van de Bonnefooi, de Ancienne Belgique

De titel van het debuut ‘Are we still dreaming?’ doet  vermoeden dat blackwave. zichzelf nog dagelijks in de arm knijpt als reality check. De droom is echt, en daar hebben ze hard genoeg voor gewerkt. Dat merken we vooral aan de zorgvuldig uitgekozen artiesten waarmee ze samenwerken en de vele stijlwissels.

De roze Cadillac op de albumcover lijkt weggereden uit de clip van ‘NxWorries’ van Anderson .Paak (ook steevast met puntje in de naam). Geen ruisende palmbomen of ondergaande zon hier. Die komen namelijk vanzelf als je het album opzet. De zon schijnt het hardst in ‘Elusive’, dat rustige rap met een funky refrein mixt. De soulstem van gastzanger David Ngyah fungeert als een dikke glitterlaag. Ook ‘Lowkey’ en ‘GoodEnough’ klikken naadloos in de funkpuzzel, waarbij we zelfs zonder de albumcover aan Anderson Paak beginnen denken. Hoe ‘Lowkey’ daarna evolueert richting een heerlijke saxofoonsolo: exotisch goed aan elkaar geweven.

Soms hapert de roze Cadillac een beetje. Haal de pianosolo’s (‘SWISH’), de saxofoon (‘Bittersweet baby’) en de experimentele drums (‘Arp299’) weg, en het resultaat is mager. ‘Up there’ dat het zonder typerende jazzy gevoeligheid doet, is wat slaapverwekkend. De herhaling van een niet al te veelzeggend refrein heeft daar waarschijnlijk iets mee te maken. Zo dreigen de twee Antwerpenaren zich soms te laten overklassen door de jazzartiesten en warme gaststemmen. Langs de andere kant is het gewoon slim om bij het schrijven van een opstel topschrijvers en pientere poëten te laten opdraven. Uiteindelijk is het blackwave. zelf dat de eindredactie in handen heeft en een verdomd goed resultaat op tafel legt.

blackwave. rijdt met z’n bolide over platgereden paden: overtuig anno 2019 nog maar eens met een goede hiphop-plaat. Dat het duo uiteindelijk toch de meeste putten in de weg ontwijken, pleit enkel in hun voordeel.